เรากับสามีแต่งงานกันมาสิบห้าปีแล้ว เราสองคนไม่มีลูกด้วยกัน
ที่ผ่านมาโดยส่วนใหญ่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันค่อนข้างมาก
อาทิเช่นทานข้าวเช้าด้วยกันก่อนไปทำงาน กลับบ้านไปทานข้าวเย็นพร้อมกันที่บ้าน
ใช้ชีวิตแบบนี้มาโดยตลอด

เพิ่งมาระยะหลัง ๆ นี้ เริ่มประมาณปีที่แล้ว สามีได้ตำแหน่งใหม่
เป็นผู้จัดการแผนก มีลูกน้องหญิงล้วนเกือบสิบคน อายุยี่สิบกว่า ๆ
ตั้งแต่ไปอยู่แผนกใหม่ สามีให้ความเอาใจใส่ลูกน้องมาก ดูแลแทบจะเหมือนลูกตัวเอง
ซื้ออาหารการกินให้ ขนมนมเนยมีประจำอยู่ในแผนกไม่มีขาด เลี้ยงอาหารกลางวันลูกน้องเกือบทุกวัน
จัดหาเครื่องอำนวยความสะดวกให้ลูกน้องใช้ อาทิเช่นซื้อเตียงนอนแบบพับได้ไปให้ที่แผนก
บอกว่าเอาไว้เผื่อเวลามีใครเจ็บป่วย ซื้อเครื่องครัวใหม่ให้ในแผนก บอกว่าลูกน้องจะได้ไม่ต้องลำบากไปซื้อของกลางวัน

ดูแลเทคแคร์เอาใจลูกน้องเหมือนผู้ชายที่จีบผู้หญิงใหม่ ๆ แต่เขาบอกว่าไม่มีอะไรเขาเป็นผู้ชายคนเดียวในแผนกก็ต้องเสียสละให้ผู้หญิง
เราเคยถามเขาว่าเขาจะทุ่มเททำแบบนี้ไปทำไม เขาโกรธและบอกเราว่าไม่มีอะไร เขาแค่อยากให้ลูกน้องรู้สึกดี ๆ และไม่อยากไปทำงานที่อื่นเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องเหนื่อยหาคนมาทำงานแทน ต้องมาคอยสอนงานใหม่

เราเคยต่อว่าเขาว่าเขาจะไปเสียเงินทองซื้อข้าวของมาให้แผนกทำไม ในเมื่อที่นี่ไม่ใช่บริษัทส่วนตัวของเขา สิ่งที่เขาทำเขาไม่เห็นจะได้อะไรเลย เขาบอกว่าเขาทำบุญ และต่อว่าเราว่าเราเป็นคนบาป ไม่เคยคิดทำบุญเลย

ทุกวันนี้เขาไม่ทานข้าวเช้ากับเราเหมือนเดิม แต่ไปทานข้าวเช้ากับลูกน้องทุกวัน เขาบอกว่าทานข้าวกับลูกน้องหลายคนไม่มีอะไรเลย เราอย่าคิดมาก เขาไปทานข้าวกับลูกน้องและเลี้ยงลูกน้องเพราะอยากให้ลูกน้องภักดีต่อเขาเท่านั้นเอง และที่เขาเลี้ยงลูกน้องก็เป็นเงินของเขาเราไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเงินของเขา
เท่าที่ดูเราคิดว่าเขายังไม่ได้มีคนใหม่ แต่เรารู้สึกแปลก ๆ กับพฤติกรรมของเขามาก

เรางง และสับสนมาก ว่าเราเป็นคิดมากไปเอง หรือว่าเขาเปลี่ยนไปจริง ถ้าเขาเปลี่ยนไปจริงเราควรทำอย่างไร หรือว่าสิ่งที่เขาทำเป็นเรื่องปกติของเจ้านายลูกน้องทั่วไปเราคิดมากไปเอง

1. ปล่อยวาง อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เพราะเราก็อายุมากแล้ว ปลงให้ได้ ถ้าต้องหย่าก็หย่า ถ้าหมดบุญร่วมกันมาแล้วจะไปรั้งเขาไว้ทำไม จากกันด้วยดี

2. ใช้สิทธิภรรยาตัดไฟเสียแต่ต้นลมโดยห้ามเขาทานข้าวกับลูกน้อง ตามสำรวจพฤติกรรมอย่างระมัดระวัง แต่ถ้าทำแบบนี้เขาจะโกรธเรามาก
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ เพราะตอนนี้คิดอะไรไม่ออกมากไปกว่านี้แล้ว กำลังสับสนชีวิตจริง ๆ