ยอมรับในผลของการกระทำ  อย่าเอาแต่โทษคนอื่นอยู่เลย

ทุกชีวิตมีค่า มีพ่อแม่พี่น้องมีญาติมีครอบครัว
แต่คุณพูดง่าย ๆ แค่ว่า เขาโชคร้ายที่ต้องมาตาย
ทุเรศจริง ๆ ครับ

คดีจะถึงไหน  เป็นอย่างไร  ยังต้องใช้เวลาพิสูจน์กันอีกนาน
แต่ "กระสุนจริง" น่ะ  ออกจากปืนเมื่อไร มันก็ำำทำให้คนตายได้ครับ
คุณน่าจะรู้

"ดวงตาเห็นธรรม"  ขึ้นมาสักนิดไหมครับ
คิดถึงภาพคนอื่นโดนตีตรวน  โดนขังในเรือนจำเป็นปี ๆ เพราะไม่ได้ประกันตัว
คิดถึงคนโดนตัดสินจำคุกเพราะแรงจูงใจทางการเมือง ไม่ใช่โจรโดนสันดาน
แ่ต่ต้องหมดอนาคตเพราะความโหดเหี้ยมของผู้มีอำนาจรัฐในมือ
คิดถึงความรู้สึกของญาติ ๆ คนตาย คนเจ็บ
คิดถึงคนที่โดนรัฐประหาร โดนกรรมการยัดคุก ยึดทรัพย์
คิดถึงคนที่คุณพูดเหน็บแนมเยาะเหยียดพวกเขา
คิดใ้ห้มาก ๆ  

คิดถึงการกระทำของตัวเอง  ไม่ว่าเรื่องหนีทหาร  นายร้อยเก๊
จนถึงเรื่องแอบพบกับคนของศาลรัฐธรรมนูญในเรื่องยุบพรรคการเมืองอื่น
คิดถึงการสนับสนุนม็อบพันธมิตรเพื่อโค้นล้มรัฐบาลอื่นนอกครรลองอันถูกต้อง
จนถึงปี 2553  ที่คุณกล้านั่งดูคนตายนานนับเดือนอย่างไม่สะดุ้งสะเทือน
แถมยังพูดจาให้ร้ายพวกเขาอีก
คิดให้มาก ๆ


วันที่ 20 นี้  คุณอาจโดนอีกคดี เป็นคดีที่ 4
และจะตามมาอีกหลายคดี  โดยเฉพาะคดีพยายามฆ่าที่อาจมีเป็นพันคดี
โชคดีครับ