คือเรื่องมันเศร้ามากเลยนะครับ หลายครั้งที่ผมพยายามสอนให้ดีที่สุด คราวก่อนก็โดนเด็กม.2 เอาประตูหนีบมือ มาคราวนี้วันเสาร์ที่ผ่านมาผมก็ไปสอนพิเศษที่ติวเตอร์ ตามปกติแต่เจอและผมจะต้องสอนเด็กป.4 เด็กรู้ว่าผมละใจดีมากๆ ก็ให้ผมสอนในห้อง พอปิดประตู ห้องเรียนปุ๊ป เด็กก็เริ่มแผนปฎิบัติการ ก็หลอกผมว่า ในกล่องที่ห้องมืดมีอะไรไม่รู้ละค่ะ ครูเชาว์เข้าไปดูหน่อยสิค่ะ ผมก็เข้าไปดู ด้วยความเป็นเด็กพิเศษแบบผม เด็กก็ปิดประตูขังผมไว้ในนั้น ผมพยายามดันประตูออกมา เผื่อเด็กแกล้งคือเอาขาขัดประตูไว้ไม่ให้ประตูปิดสนิท แต่ก็ไม่สำเร็จเด็กก็สามารถขังผมไว้ในห้องได้ ผมโดนขังอยู่ในนั้นประมาณ5นาที เด็กก็หัวเราะกันใหญ่เลยนะครับ เด็กแกนนำก็พูดมาว่า ครูเชื่อคนง่ายจังเลย ครูสั่งอะไรก็ทำหมด ผมละก็เสียใจนะครับว่าเด็กไม่ชอบผม คือเด็กที่เป็นแกนนำเค้าเป็นเด็กแก่แดด ชอบทำตัวเป็นผู้ใหญ๋ ผมก็เครียดนะครับ ผมควรจะทำไงดีครับ หลายครั้งที่ผมแสดงอาการเป็นเด็กพิเศษ ซึ่งมันก็ควบคุมไม่ได้จริงๆนะครับ ผมรู้ว่าเด็กมีทั้งชอบผมและไม่ชอบผม ต่อให้ผมใจดีแค่ไหนก็ตาม เด็กไม่ชอบละส่วนน้อยนิดเดียวแต่ก็นะ เป็นครูต้องดูแลเด็กได้ทุกคน มันยากนะครับ ที่เด็กชอบก็เพราะผมใจดียอมทุกอย่าง ผมอยากเข้มแข็งนะครับ แต่ผมก็ทำไม่ได้ หลายเรื่องที่ผมผิดบ่อย เรื่องการเขียนภาษาไทยผมจะผิดบ่อยมากๆเลย คือ แบบว่าสมองผมประมวลผลไม่ค่อยดีนะครับ สะกดคำไม่ค่อยได้ ก็เลยเขียนผิดพูดผิดบ่อยๆ ผมก็เลยโดนเด็กล้อบ่อยๆ ว่าเป็นครูแล้วยังเขียนหนังสือผิดอีก ครูนี่ไม่ไหวเลย ผมไม่รู้จะทำไงดีนะครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมจะเป็นครูได้มั่ย ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมคงต้องเป็นเด็กพิเศษตลอดไป และผมจะทำได้มั่ยเนี้ย