ชีวิตผ่านมา 24 ปีกว่า ไม่เคยมีแฟนนะครับ
แอบชอบบ้าง สองสามคน คนละ สี่ห้าปี (แอบนะ) จีบเค้าแล้วไม่เอาบ้าง (นิสัยเสีย ๕๕)

ผมว่าที่ผ่านมาผมก้ไม่ค่อยเหงา เพราะผมมีเพื่อน
หลักๆ อยู่กัน 5 คนมาตั้งแต่มัธยม สนิทสนมมาก (ช2 ญ3)

เป็นผู้ชายสาธารณะครับ เวลาเพื่อนในกลุ่มโสด หรือใครเลิกกะแฟน มาขอควงผมได้ ใกล้ไกลไปหมดไม่เกี่ยง สนุกเฮฮาเรื่อยมาครับ เพื่อนมันก้สลับๆกันมีแฟน อีกคนมีอีกคนโสด ไม่เหงาเท่าไหร่ครับ

จนมาถึงปีนี้จิตใจคงอ่อนแอเต็มที
แต่งงานไปแล้ว 1
เรียนต่างประเทศ 1
เป็นผู้ชาย 1 (ไม่นับ)

เมื่อกลางปีไอ้เพื่อนหญิงที่เหลืออยู่เลิกกับแฟน แบบเฮิร์ตมาก ผมก้รับหน้าที่อาสาไปไหนไปกัน เรียกว่าเลิกงานแล้วเจอกันเกือบทุกวัน วันไหนหยุดต้องถามว่าไปไหน เลิกกงานแล้วไปไหน
เล่าให้หมดทุกอย่าง ไปทำอะไรแฟนเก่ามา ไปคุยอะไรกับผู้ชายคนใหม่บ้าง ทักไลน์กันเช้าสายบ่ายเย็น

จู่ๆ คุณเธอก็มีแฟนใหม่ครับ แรกๆยังคุยปรึกษากันดี บางจุดไอ้เราก้เบื่อบ้าง อิ่มตัวแล้ว
หลังๆไม่ค่อยได้คุยแล้วครับ เงียบ ไม่มีส่งข่าว จากโทรวันละสองรอบ เหลืออาทิตย์หน สองอาทิตย์หน

จากที่ถ้าเลิกงานบ่ายๆจะถามว่าไปไหน กินข้าวมั้ย
เดี๋ยวหายจ้อยครับ ไอ้เราก้นึกว่าเข้ากะดึกทุกวัน สรุปคือเลิกบ่ายทุกวัน ไปเฝ้าแฟนเล่นดนตรีทุกวัน พอเกิดปัญหาถึงจะโทรมาระบายให้ฟังที

เข้าใจนะครับว่าหน้าที่เพื่อนมันก้ประมาณนี้ ยังไงแฟนก็น่ารักกว่าเพื่อน
น้อยใจครับ แต่ไม่อยากบอกเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่อง


แต่เหงาโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยครับ
:(((



ปล.
อาจจะงงๆ เวิ่นๆ แต่ขอให้เป็นพื่นที่ระบายความรู้สึกนะครับ
เพราะว่าคุณเธอคนนี้คือเพื่อนที่เวลามีอะไรจะบ่น จะเล่าให้มันฟังทุกอย่าง
แต่นี่มันเป็นเรื่องของมันเอง ก้เลยเล่าให้มันฟังไม่ได้ ๕๕