สวัสดีครับ ขออนุญาตมาแชร์ความรู้สึกที่มันวนๆ อยู่ในหัวช่วงนี้ครับ
คือบางทีผมนั่งคิดกับตัวเองว่า “เราชอบอะไรกันแน่?” “เราอยากใช้ชีวิตแบบไหน?”
คำถามพวกนี้ฟังดูง่ายนะครับ แต่พอเอาเข้าจริง กลับตอบไม่ได้เลย
ทุกวันเหมือนใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ทำในสิ่งที่ควรทำ แต่ไม่ได้รู้สึกว่ามันคือ “สิ่งของเรา” จริงๆ
หลายครั้งก็แอบเปรียบเทียบกับคนรอบตัว
เห็นบางคนดูมีเป้าหมาย มีแพชชั่นชัดเจน กำลังมุ่งหน้าไปทางที่ตัวเองเลือก
แล้วหันกลับมามองตัวเอง…ยังรู้สึกเหมือนยืนอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะไปทางไหนดี
เลยอยากถามว่า…
- มีใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหมครับ?
- คุณหาตัวเองเจอได้ยังไง หรือมันเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา?
- ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ควรเริ่มจากตรงไหนก่อนดี?
ผมไม่ได้อยากได้คำตอบที่ตายตัวนะครับ แค่อยากรับฟังเปลี่ยนมุมมอง กับเพื่อนๆพี่ๆที่อาจเคยผ่านจุดนี้ หรือกำลังอยู่ในช่วงเดียวกัน
บางทีการได้รับฟังคนที่เข้าใจ อาจช่วยให้เราค่อยๆ เห็นตัวเองชัดขึ้นก็ได้ ขอบคุณมากๆล่วงหน้าครับ
ป.ล.ถ้าความเห็นของผมดู วก วน ไปหน่อย ก็ขออภัยด้วยนะครับ
แค่รู้สึกว่ามันอึดอัดอยู่ข้างในมาสักพักแล้ว เลยอยากลองพูดมันออกมาครับ
มีใครยัง “หาตัวเองไม่เจอ” บ้างไหมครับ? ไม่แน่ใจเลยว่าจริงๆ แล้วเราชอบอะไร อยากไปทางไหน
คือบางทีผมนั่งคิดกับตัวเองว่า “เราชอบอะไรกันแน่?” “เราอยากใช้ชีวิตแบบไหน?”
คำถามพวกนี้ฟังดูง่ายนะครับ แต่พอเอาเข้าจริง กลับตอบไม่ได้เลย
ทุกวันเหมือนใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ ทำในสิ่งที่ควรทำ แต่ไม่ได้รู้สึกว่ามันคือ “สิ่งของเรา” จริงๆ
หลายครั้งก็แอบเปรียบเทียบกับคนรอบตัว
เห็นบางคนดูมีเป้าหมาย มีแพชชั่นชัดเจน กำลังมุ่งหน้าไปทางที่ตัวเองเลือก
แล้วหันกลับมามองตัวเอง…ยังรู้สึกเหมือนยืนอยู่ที่เดิม ไม่รู้จะไปทางไหนดี
เลยอยากถามว่า…
- มีใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหมครับ?
- คุณหาตัวเองเจอได้ยังไง หรือมันเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลา?
- ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ควรเริ่มจากตรงไหนก่อนดี?
ผมไม่ได้อยากได้คำตอบที่ตายตัวนะครับ แค่อยากรับฟังเปลี่ยนมุมมอง กับเพื่อนๆพี่ๆที่อาจเคยผ่านจุดนี้ หรือกำลังอยู่ในช่วงเดียวกัน
บางทีการได้รับฟังคนที่เข้าใจ อาจช่วยให้เราค่อยๆ เห็นตัวเองชัดขึ้นก็ได้ ขอบคุณมากๆล่วงหน้าครับ
ป.ล.ถ้าความเห็นของผมดู วก วน ไปหน่อย ก็ขออภัยด้วยนะครับ
แค่รู้สึกว่ามันอึดอัดอยู่ข้างในมาสักพักแล้ว เลยอยากลองพูดมันออกมาครับ