....เมื่อตอนที่จำความได้ ปีพ.ศ 2556 ผมจำได้ว่าผมอกหักครั้งแรกตอนนั้นเสียใจมาก.....ได้เสียใจเป็นเกือบเดือนกว่า....เพราะผู้หญิงคนนั้นผมคบมาตั้ง 6 ปีรักกันมากอยู่ดีๆไม่มีคนใหม่..รักครั้งแรกด้วย...และมีวันหนึ่งผมก็เสียใจผมทำงานที่โรงแรมที่ 1 ครับโดยตำแหน่งเป็น billboy ตอนดึกตอนนั้นผมอายุ 26 ปีถ้าจำไม่ผิด...ผมก็เสียใจมากผมก็เลยถือองค์พระองค์หนึ่งไว้นิ้วกำมือ.....เป็นหลวงปู่มั่นครับ...ผมได้อธิษฐานเป็นคำถามกับท่านว่า.....ทำไมถึงเจ็บปวดทำไมเวลามีความรักถึงต้องเจ็บปวดมากมายได้ขนาดนี้ทำไมเพราะอะไรทำไมเกิดมาต้องมีความรักด้วย..มีคำถามมากมายในหัวในตอนนั้น...แล้วผมก็ร้องไห้ไปเรื่อยๆจนเผลอหลับไปเพราะอ่อนเพลีย...แล้วผมก็ได้ยินเสียงมีคนปลุกผมเป็นเสียงก้องกังวาลแล้วผมก็สะดุ้งตื่นมาเห็นพระองค์หนึ่งอยู่ในห้องผมท่านเป็นพระที่มีบุญบารมีสูงมากมีลำแสงออกจากร่างกายเป็นสีทองครับผ้าเหลืองกลีบสวยมากสว่างไสวสีทองจนผมไม่สามารถมองเห็นท่านได้ชัดเท่าไหร่..แล้วท่านก็เป็นเสียงก้องกังวานแต่เป็นคำไทยดุดันสมัยก่อนสมัยโบราณ..จำได้ว่ามีคำ..กู.....เองด้วยแต่ผมก็ยังพยายามฟังแล้วจับใจความให้ออกก็พอฟังได้ว่า.....ท่านมาเทศน์สนาให้ผมฟังว่า  ผมได้อธิษฐานหาท่านท่านก็มาแล้วท่านจะขออธิบายเรื่องความรักให้ฟังว่าความรักในบนโลกนี้มันไม่ใช่ของจริงที่เราเห็นทุกอย่างไม่ใช่ของจริงล้วนแต่เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นมาเองทั้งนั้นทุกอย่างต้องพิจารณาให้เป็น....ไม่งั้นก็จะเกิดเป็นทุกข์ท่านบอกได้ว่า.....ถ้าไม่อยากทุกข์ทรมานอีกก็ต้องให้ไปบวช...ให้ตามรอยทางของพระพุทธเจ้า..แล้วผมก็ถามท่านว่าแล้วพระพุทธเจ้ามีจริงไหม...ท่านบอกว่ามีจริงท่านอยู่ข้างบนสูงสุดของสวรรค์ท่านนิพพานอยู่..แล้วท่านก็เสียงดุดันกับผมว่าให้ปรงกับชีวิตและให้คิดว่าทุกอย่างเป็นภาพลวงตา...พอผมเข้าใจแล้วก่อนที่ท่านจะไป......ท่านฝากบอกให้ผมรู้ไว้ว่า...ช่วยบอกมนุษย์ทุกคนณที่นี้ด้วยว่า...อนาคตโลกนี้จะอยู่ไม่ได้นะอีก 17 ปีข้างหน้าจะมีเกิดภัยพิบัติบนโลก...จะมีภัยพิบัติถล่มด้วยดินน้ำลมไฟท่านบอกว่าอันสุดท้ายจะเป็นไฟจะเผาผลาญทุกคนบนโลกหมดเลยท่านจึงบอกว่าฝากให้ทุกคนเข้ากาสาวพัก..บวชและอยู่ในพระธรรมตามรอยของพระพุทธเจ้าเถิดก่อนที่ท่านจะหายจากไปในพริบตาต่อหน้าผมเลย.....(เป็นเรื่องจริงนะครับไม่ได้แต่งเรื่อง)..ปล ใครจะฟังอ่านจะเชื่อไม่เชื่อก็ได้หรือจะเอาเป็นวิริยะทานจงพินิจพิจารณาก่อน