ตอนเด็ก
หลายคนเคยได้รับคำถามว่า
“โตขึ้นอยากเป็นอะไร?”
คำถามนี้ฟังดูง่าย
แต่จริงๆ มันเป็นประตูแรกที่พาเราเข้าสู่
“ระบบความคาดหวัง”
ที่ไม่เคยหยุดเดิน

โตมาหน่อย
เราถูกสอนให้มีความฝัน
และต้องขยัน เพื่อให้ฝันนั้นเป็นจริง

แต่ในโลกจริง
ความฝันบางอย่างเริ่มมี “ราคา”
และราคานั้นไม่ได้วัดด้วยเงินอย่างเดียว
แต่รวมถึงเวลา สุขภาพ และความเงียบในใจ

เราผ่อนบ้าน ผ่อนรถ
ผ่อนมือถือ ผ่อนชีวิต
บางคนเรียนจบมาพร้อมหนี้การศึกษา
เริ่มทำงานด้วยภาระที่สะสมมาเรื่อยๆ
โดยไม่มีเวลาตั้งคำถามว่า

“นี่คือชีวิตที่เราเลือก…
หรือเป็นชีวิตที่ระบบวางไว้ให้เรา?”

ความฝันไม่ได้ผิด
และความพยายามก็ไม่ใช่เรื่องล้าสมัย

แต่ในวันที่หลายคนเริ่มเหนื่อยแบบสุดๆ
อาจถึงเวลาที่เราควรถามกันตรงๆ ว่า

เราจะยอมผ่อนความฝันไปทั้งชีวิต
หรือจะลอง “ออกแบบชีวิตใหม่” ที่ไม่ต้องผ่อนฝัน?


ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกท่าน
ที่ร่วมแสดงความคิด + แชร์ประสบการณ์
และพร้อมเป็นกำลังใจให้กับทุกท่าน
เพื่อสร้างฝันให้เป็นจริง….

ขอบคุณมากครับ….