เริ่มเลยคือเรา(ขออนุญาตแทนตัวเองว่าเรานะคะ)กับแฟนคบกันมาได้4เดือนแล้วค่ะ และแฟนของเราเป็นพี่รหัสที่เป็นผู้หญิงค่ะ เราเป็นฝ่ายขอเป็นแฟนเอง ช่วงแรกก็โอเคดีค่ะ แต่พอเริ่มนานไปเราเริ่มรู้สึกว่าทั้งความรู้สึกและใจของตัวเองเปลี่ยนไปค่ะ เริ่มรู้สึกเฉยๆไม่ค่อยอะไรทั้งๆที่เพิ่งคบได้ไม่นานแต่ทางนั้นเขากลับคลั่งรักเรามากขึ้นทุกวันจนเหมือนโงหัวไม่ขึ้น และรู้สึกว่าเหมือนเขารักเรามากเกินไปจนทำให้เราไม่มีความสุขและอึดอัดมากๆ รวมทั้งเริ่มมีความรู้สึกอื่นๆเพิ่มเข้ามาจนทำให้อยากจะเลิกกับเขา คือตั้งแต่คบกันมาเรารู้สึกว่าเขาดูต้องการเรามากเกินไปคือไม่ว่าจะไปไหนหรือทำอะไรเราจะต้องไปหาเขาตลอดและบางทีเขาก็จะมาหาเราตลอดโดยที่เราไม่สามารถมีเวลาส่วนตัวหรืออยู่คนเดียวได้เลย ตอนเรานอนหอเป็นหอในซึ่งในหอที่เราอยู่นี้จะมีแค่ผู้หญิงปี1เท่านั้น เขาก็จะขอมานอนกับเราด้วยเวลาเพื่อนเมทเรากลับบ้านและเรานอนหอคนเดียว แต่ก็มีเมทอื่นอยู่เวลาเขาจะมาก็จะแอบๆย่องๆทำตัวลับๆแอบแฝงเข้ามาตลอดซึ่งมันเป็นหอปี1จริงๆมันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเท่าไหร่เนื่องจากเขาจะมีการแยกหอแต่ละปีเอาไว้ชัดเจนอยู่แล้ว ในใจเราบางทีก็อยากนอนพักผ่อนคนเดียวหรือทำอะไรคนเดียวบ้างบางครั้งแต่ถ้าปฏิเสธไปเขาก็อาจจะน้อยใจเราได้ก็เลยยอมๆไป และอีกตอนคือจะมีช่วงสอบของปีเราเขาก็จะขอมาอยู่ด้วยมาเฝ้าเราจนทำให้เราไม่มีสมาธิอ่านหนังสือสอบและตอนนั้นเราเครียดมากๆ มีครั้งนึงเรานอนหอกับเพื่อนเมทด้วยกัน2คน(เมทเราเป็นเมท4คนแต่อีก2คนกลับบ้าน) ซึ่งในตอนเช้าเราได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามาในห้องตอนแรกก็เข้าใจว่าเพื่อนเมทกลับมาเราเลยนอนไม่ได้สนใจอะไร จนเริ่มเอะใจว่าทำไมเพื่อนเมทถึงเดินมาหยุดที่เตียงเรา และจากนั้นก็หอมแก้มเราค่ะ จนเราตกใจตื่นและพบว่าเป็นแฟนเราที่เข้ามาตอนนั้นคือเรางงและตกใจมากๆโชคดีที่ตอนนั้นเพื่อนเมทอีกคนนอนหลับสนิทไม่ได้ตื่นขึ้นมา(สำหรับเราเรามองว่าเป็นสิ่งที่รู้สึกว่ามันไม่สมควรเท่าไหร่กับการทำอะไรแบบนี้เรารู้สึกมันเกินไปและไม่โอเคมากๆ) และอีกอย่างคือแฟนชอบกอดหรือหอมแก้มเราและจุ๊บไหล่/หลังเราในที่สาธารณะซึ่งเราไม่ชอบและไม่โอเคมากๆ รวมถึงอยู่ๆแฟนก็หาเรื่องทะเลาะกับเราอีกด้วยค่ะโดยการพูดประชดใส่เราเรื่องเพื่อนประมาณว่าเหมือนเราติดเพื่อนมากเกินไปจนไม่สนใจแฟนพยายามเหมือนจะบอกว่าเราเป็นฝ่ายผิดค่ะ..
เรายอมรับเลยค่ะว่าช่วงที่เป็นพี่รหัสน้องรหัสตอนนั้นพี่เขาดูแลดีมากจริงๆเป็นพี่ที่ดีสุดๆเราก็ไม่คิดไม่ฝันเลยด้วยว่าจะมาคบกัน..คือพี่เขาเป็นฝ่ายชอบเราก่อนและสารภาพว่าชอบเราตอนนั้นเราอึ้งและตกใจมากจริงๆ และก็ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ปฏิเสธ แถมยังไปขอคบเองอีก..จนตอนนี้ตัวเราเองจากที่ได้คบกับพี่เขามาในระยะเวลา4เดือนและได้ทบทวนความรู้สึกตัวเองและถามใจตัวเองดูแล้วเรารู้สึกว่าอยากจบความสัมพันธ์กับพี่เขาค่ะ เรารู้สึกอึดอัด ไม่มีความสุข เหมือนฝืนตัวเอง เหมือนพี่เขาผูกเราเอาไว้กับพี่เขาตลอดเวลา และเราไม่อยากหลอกพี่เขาว่าเรายังรัก เราไม่อยากเสแสร้งต่อไปอีกแล้วค่ะ

ดังนั้นเรามีคำถามและอยากได้คำแนะนำจากผู้ที่ผ่านมาเห็นกระทู้นี้ค่ะ
-อย่างที่บอกไปว่าเราอยากจบความสัมพันธ์นี้มากๆแต่ติดที่เป็นพี่รหัสกับน้องรหัสซึ่งเราอาจจะยังมีกิจกรรมและอะไรหลายๆอย่างร่วมกันอีกเยอะมากแน่ๆและเรื่องการพูดคุยปรึกษาเรื่องเรียนต่างๆเราอาจจะยังจำเป็นต้องคุยอยู่อะค่ะ หรือว่าเราควรจบความสัมพันธ์นี้ตอนที่พี่เขาเรียนจบเอาหรอคะ?(แต่เราก็คงต้องฝืนทนอยู่แบบไม่มีความสุขแน่ๆค่ะ)
-เรารู้สึกผิดกับพี่เขามากๆค่ะเหมือนเราทำร้ายพี่เขาและเอาความรู้สึกพี่เข้ามาเล่นเลย คือตอนแรกยอมรับเลยว่าเรารู้สึกดีและชอบพี่เขานะแต่พอคบกันมาเรื่อยๆเรากลับรู้สึกว่ามันยังไม่ใช่ ตัวเราเองรู้สึกยังไม่ไว้ใจพี่เขา100% รู้สึกไม่ค่อยสนิท ไม่กล้าเล่าหรือปรึกษาอะไรเลย คือการที่เราคบกับพี่ไปแบบนั้นเขาเรียกว่าเป็นเพราะความเหงาใช่ไหมคะ.....รู้สึกผิดมากจริงๆค่ะ เพราะตอนนี้เรารู้สึกได้ว่าพี่เขารักเรามากจริงๆ  แถมยังพูดถึงอนาคตด้วยว่าถ้าเรียนจบไปแล้วได้ทำงานพี่เขาก็จะย้ายมาอยู่และทำงานที่เดียวกันกับเราค่ะ🙂