มีใครเคยเลิกคบกับเพื่อนที่สนิทที่สุดของตัวเองมั้ยคะ
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะ เล่นด้วยกันตั้งแต่จำความได้เลยเพราะบ้านอยู่ข้างๆกัน ถัดจากบ้านของลุงข้างบ้านก็คือบ้านเพื่อนของเรา แล้วอยู่บ้านนอกส่วนใหญ่ก็จะมีสวนของตัวเองใช่มั้ยคะ สวนเรากับเพื่อนก็จะอยู่ข้างกันเลย ก็คือไปเล่นด้วยกันได้สบายเลย แต่ตอนเราขึ้นอนุบาล3 เราก็ต้องไปบ้านยาย ซึ่งก็อยู่หมู่บ้านเดียวกันนี่แหละ บ้านยายเราจะอยู่กลางๆหมู่บ้านหน่อยๆมั้งคะ
ตอนป.1เราก็ย้ายโรงเรียนไปเรียนในเมืองตามพี่ชายเรา เราก็มีเพื่อนเยอะขึ้น แต่เราก็เล่นด้วยกันมาตลอดค่ะ เวลามีปัญหาอะไรก็คุยกันตลอด
เราก็มีเพื่อนอีกคนนึงเล่นด้วยกันบ่อยอยู่นิดๆ เล่นด้วยกัน3คน เรา เพื่อนเรา แล้วก็เพื่อนเรา
คือก็เป็นเพื่อนกันตอนอนุบาลนั่นแหละค่ะ เราจะแทนเพื่อนสนิทคนนี้เราว่า a ส่วน เพื่อนเราอีก b เราสามคนชอบเล่นด้วยกันค่ะแต่ b ไม่ค่อยมาเล่นกับเราสองคนเท่าไหร่เพราะเหมือนอาเขาไม่ค่อยอยากให้มา
จนกระทั่งป.5มีเรื่องให้เราน้อยใจ คือมีเรื่องให้เราไปเล่นกับเขาไม่ได้ bเลยพูดประโยคนึงทำให้วันนั้นเรารู้สึกนอยด์ไปเลยค่ะ เราเลยน้อยใจไม่อยากไปเล่นด้วยแล้ว แต่อีกไม่นานเราก็กลับไปเล่นกับaเพื่อนสนิทเรา เราก็ไม่ได้บอกเพื่อนเราหรอกว่ารู้สึกน้อยใจ หลังจากนั้นมาเรื่อยๆเราก็เริ่มถอยห่างจากเพื่อนaเรา เพราะรู้สึกเข้ากับเพื่อนหลายๆคนที่จริงเราก็รู้จักกันหมดนั่นแหละค่ะ
แต่เหมือนเพื่อนaก็ไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆมากขึ้น (เพื่อนๆเหล่านั้ินเราก็รู้จักกันกับเรา อย่างที่บอกวรรคข้างบนค่ะ) จนเราคิดว่า เราก็มีสังคมของเรา เพื่อนaก็มีสังคมของเขา จนป.6แทบไม่ไปมาหาสู่กันเลยค่ะ มันไม่เชิงว่าตัดเพื่อน แต่เราค่อยๆถอยห่างจากเขาเรื่อยๆ แต่ก็นานครั้งที่เพื่อรaเราจะทักมาถามไถ่ เราก็ตอบไปทุกครั้ง
จนตอนนี้จะขึ้นม.2แล้ว ก็รู้สึกคิดถึงเพื่อนคนนี้มาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็คิดถึงตลอดแหละ แต่เราเป็นคนออกห่างจากเพื่อนนี่ ได้แต่นึกถึงวันเก่าๆ เพื่อนก็ย้ายไปอยู่ร.รมัธยมที่เดียวกันหมดแล้ว และคงมีเพื่อนใหม่ๆเยอะเลย เป็นไปได้อยากเจอเพื่อนคนนี้ในตอนที่เราโตขึ้นกว่านี้อีก ...
คิดถึงเพื่อนสนิทสมัยเด็ก
เรามีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงค่ะ เล่นด้วยกันตั้งแต่จำความได้เลยเพราะบ้านอยู่ข้างๆกัน ถัดจากบ้านของลุงข้างบ้านก็คือบ้านเพื่อนของเรา แล้วอยู่บ้านนอกส่วนใหญ่ก็จะมีสวนของตัวเองใช่มั้ยคะ สวนเรากับเพื่อนก็จะอยู่ข้างกันเลย ก็คือไปเล่นด้วยกันได้สบายเลย แต่ตอนเราขึ้นอนุบาล3 เราก็ต้องไปบ้านยาย ซึ่งก็อยู่หมู่บ้านเดียวกันนี่แหละ บ้านยายเราจะอยู่กลางๆหมู่บ้านหน่อยๆมั้งคะ
ตอนป.1เราก็ย้ายโรงเรียนไปเรียนในเมืองตามพี่ชายเรา เราก็มีเพื่อนเยอะขึ้น แต่เราก็เล่นด้วยกันมาตลอดค่ะ เวลามีปัญหาอะไรก็คุยกันตลอด
เราก็มีเพื่อนอีกคนนึงเล่นด้วยกันบ่อยอยู่นิดๆ เล่นด้วยกัน3คน เรา เพื่อนเรา แล้วก็เพื่อนเรา
คือก็เป็นเพื่อนกันตอนอนุบาลนั่นแหละค่ะ เราจะแทนเพื่อนสนิทคนนี้เราว่า a ส่วน เพื่อนเราอีก b เราสามคนชอบเล่นด้วยกันค่ะแต่ b ไม่ค่อยมาเล่นกับเราสองคนเท่าไหร่เพราะเหมือนอาเขาไม่ค่อยอยากให้มา
จนกระทั่งป.5มีเรื่องให้เราน้อยใจ คือมีเรื่องให้เราไปเล่นกับเขาไม่ได้ bเลยพูดประโยคนึงทำให้วันนั้นเรารู้สึกนอยด์ไปเลยค่ะ เราเลยน้อยใจไม่อยากไปเล่นด้วยแล้ว แต่อีกไม่นานเราก็กลับไปเล่นกับaเพื่อนสนิทเรา เราก็ไม่ได้บอกเพื่อนเราหรอกว่ารู้สึกน้อยใจ หลังจากนั้นมาเรื่อยๆเราก็เริ่มถอยห่างจากเพื่อนaเรา เพราะรู้สึกเข้ากับเพื่อนหลายๆคนที่จริงเราก็รู้จักกันหมดนั่นแหละค่ะ
แต่เหมือนเพื่อนaก็ไปเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆมากขึ้น (เพื่อนๆเหล่านั้ินเราก็รู้จักกันกับเรา อย่างที่บอกวรรคข้างบนค่ะ) จนเราคิดว่า เราก็มีสังคมของเรา เพื่อนaก็มีสังคมของเขา จนป.6แทบไม่ไปมาหาสู่กันเลยค่ะ มันไม่เชิงว่าตัดเพื่อน แต่เราค่อยๆถอยห่างจากเขาเรื่อยๆ แต่ก็นานครั้งที่เพื่อรaเราจะทักมาถามไถ่ เราก็ตอบไปทุกครั้ง
จนตอนนี้จะขึ้นม.2แล้ว ก็รู้สึกคิดถึงเพื่อนคนนี้มาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็คิดถึงตลอดแหละ แต่เราเป็นคนออกห่างจากเพื่อนนี่ ได้แต่นึกถึงวันเก่าๆ เพื่อนก็ย้ายไปอยู่ร.รมัธยมที่เดียวกันหมดแล้ว และคงมีเพื่อนใหม่ๆเยอะเลย เป็นไปได้อยากเจอเพื่อนคนนี้ในตอนที่เราโตขึ้นกว่านี้อีก ...