คือเรารู้สึกว่าตัวเราขี้เกียจมาก ทำอะไรเฉื่อยไปหมดคิดช้าด้วย ชอบเหม่อนอนคิดจิตรนาการไปเลื่อยพร้อมกับฟังเพลง ไม่ได้คิดจะทำเวลาว่างให้เป็นประโยชน์ เเม้ในหัวจะคิดไว้เเล้วว่าต้องทำงั้นเเต่ก็ไม่ทำ ตรงนี้คือสิ่งที่เราเป็นประจำ

กับอีกส่วนนึงที่เราเป็น คือเราเป็นคนที่ปล่อย ปล่อยจอย ปล่อยทุกอย่าง ขนาดเพื่อนที่ด่าเราโง่ เรายังไม่มีเเรงจูงใจจะพยายามให้ตัวเองเก่งขึ้นเลย มันต่างจากคนอื่นที่ได้คำพวกนี้เเล้วพยายามดันตัวเองขึ้นไป เเละยังมีอีกหลายเรื่องที่เวลาเจอปัญหาต่างๆเราเลือกที่จะช่างมันสะส่วนใหญ่  เราบอกกับตัวเองบ่อยๆว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปช่างมัน ปล่อยมันไปเดี๋ยวเราก้ลืมคำพวกนั้น  

มีหลายครั้งที่เราบอกตัวเองว่าถึงพยายามไปก็เท่านั้น ช่างมันดีกว่า ช่างมันเเล้วไม่ต้องคิดมาก มีเหตุผลที่เราไม่จำเป็นต้องพยายามขนาดนั้น

เราช่างมัน ปล่อยมัน จนเราไม่รู้จะจับตรงไหนเเล้วเราปล่อยไปเยอะเกินบางที จนเราลืมที่จะเก็บมันมาทำ ถึงเก็บเรื่องนั้นมาทำมันก้ไม่ได้มีเเรงที่จะทำในเรื่องนั้นขนาดนั้นจนนี่ปล่อยมันอีกในหลายๆครั้ง

เราควรทำยังไงดี เราอยากลองขยันลองทำให้ตัวเองดีขึ้นกว่าเดิม

(ไม่รู้ว่าพิมเข้าใจมั้ย)