การปฏิบัติ เป็นเครื่องยังพระสัทธรรมให้บริสุทธิ์
โดย ท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทรงแสดงว่า ธรรมของพระตถาคต
เมื่อเข้าไปประดิษฐานในสันดานของปุถุชนแล้ว
ย่อมเป็นของปลอมทั้งสิ้น
(สัทธรรมปฏิรูป)

แต่ถ้าเข้าไปประดิษฐานในจิตสันดานของพระอริยเจ้าแล้วไซร้
ย่อมเป็นของบริสุทธิ์แท้จริง
และเป็นของไม่ลบเลือน

ด้วยเพราะฉะนั้น
เมื่อยังเพียรแต่เรียนพระปริยัติธรรมถ่ายเดียว
จึงยังใช้การไม่ได้ดี
คืออุปกิเลสนั่นแหละ
จึงจะยังประโยชน์ให้สำเร็จเต็มที่
และทำให้พระสัทธรรมบริสุทธิ์
ไม่วิปลาสคลาดเคลื่อนจากหลักเดิมด้วย

๒. ฝึกตนดีแล้วจึงฝึกผู้อื่น
ชื่อว่า ทำตามพระพุทธเจ้า
ปุริสทมฺมสารถ สตฺถา เทวมนุสสาน พุทโธ ภควาติ

สมเด็จพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทรงทรมานฝึกหัดพระองค์
จนได้ตรัสรู้พระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ
เป็น “พุทโธ” ผู้รู้ก่อน
แล้วจึงเป็น “ภควา” ผู้ทรงจำแนกแจกธรรม
สั่งสอนเวไนยสัตว์

สตฺถา
จึงเป็นครูของเทวดาและมนุษย์
เป็นผู้ฝึกบุรุษผู้มีอุปนิสัย บารมี
ควรแก่การทรมานในภายหลัง

จึงทรงพระคุณปรากฏว่า
กลยาโณ กิตติสทฺโท อพยุคคโต
ชื่อเสียงเกียรติศัพท์อันดีงามของพระองค์
ย่อมฟุ้งเฟื่องไปในจาตุรทิศ
จนตราบเท่าทุกวันนี้

แม้พระอริยสงฆ์สาวกเจ้าทั้งหลาย
ที่ล่วงลับไปแล้ว
ก็เช่นเดียวกัน

ปรากฏว่า
ท่านฝึกทรมานตนได้ดีแล้ว
จึงช่วยพระบรมศาสดา
จำแนกแจกธรรม
สั่งสอนประชุมชนในภายหลัง

ท่านจึงมีเกียรติคุณปรากฏ
เช่นเดียวกับพระผู้มีพระภาคเจ้า

ถ้าบุคคลไม่ทรมานตนให้ดีก่อนแล้ว
และทำการจำแนกแจกธรรมสั่งสอนไซร้
ก็จักเป็นผู้มีโทษ

ปรากฏว่า
ปาปโก สทฺโท โหติ
คือ เป็นผู้มีชื่อเสียงชั่ว
ฟุ้งไปทั่วจาตุรทิศ

เพราะโทษที่ไม่ทำตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
และพระอริยสงฆ์สาวกเจ้า
ในกาลก่อนทั้งหลาย