ขลุกขลักหลายจุด แต่โดยรวม เที่ยว กทม. - สัตหีบ ครั้งนี้ มีพลังบวกให้นึกถึงมากกว่าพลังลบ โดยรวมแล้วดี

ทริปรถไฟ ฉันก็เหล่หนุ่มสเป็กฉัน 5 คน มากะภรรแฟน เสีย 4 อีกคนเป็นหนุ่มญี่ปุ่น น่าจะมากับหัวหน้า หรืออาจารย์ แม่ฉันมีจังหวะถาม เพราะนึกว่าเป็นคนไทย ฉันก็เลี่ยงออกมา ให้แม่คุยภาษาปะกิตงู ๆ ปลา ๆ ของแกไป ฉันก็ลืมถามว่ามาจาก ฮกไกโด รึเปล่า ประมาณว่ามานั่งรถไฟคิฮะ เพื่อรำลึกความหลัง

ใน 4 คนที่เหลือ เหมือนจะมีคนนึงที่เขารู้ว่าฉันคิดอกุศล (เขาไม่ได้อ่อยนะ ลักษณะว่าไม่ชอบ) ส่วนคนที่เหลือเขาก็เฉย ๆ ผ่าน ๆ กันไป

ไปสวนนงนุช เดินเที่ยวชม ถ่ายรูป กินข้าว เข้าดูโชว์ ไทย 4 ภาค คาบาเรต์ แล้วปิดท้ายด้วยน้องช้าง ก็รู้สึกฮีลใจ ออกแนวฟีล กุ้ด

ขากลับแวะคาเฟ่ วอร์ เป็นพิพิธภัณฑ์พาหนะในการรบเก่า มีขายกระจายไปทั่วประเทศ ลำเครื่องบินที่เชียงใหม่ ก็ได้ไปจากที่นั่น

ตอนจบทริป ก็ได้ของที่ระลึกติดไม้ติดมือมาหลายอย่าง เกี่ยวกับประวัติศาสตร์รถไฟไทย มีอาหาร มีเบรค แจกน้ำดื่ม ให้ด้วย

วันต่อมา แม่อยากไปอุโมงค์ลอดวัดพระแก้ว และแวะนมัสการพระแก้ว ฉันก็เอาแหวนหยกฉัน ไปเจอกับพญาหยก เที่ยวชมวัด ชมวัง กินร้านโลคอล

จากนั้นฉันเขียนจดหมายน้อย ด้วยเศษกระดาษเล็ก ๆ เป็นเบอร์โทร / LINE ฉัน และนามแฝงฉัน (เผื่อเธอจะจำได้) ไปหาเธอที่ที่ทำงาน ปรากฏว่าเขาหยุดวันหยุดชดเชยด้วย ก็ฝากพี่ รปภ. ที่หน้าบริษัทเธอไว้ แต่พี่เขาไม่รับ เขาก็แนะนำให้ไปหาตามงานเธอ ตอนที่เธอลงภาคสนามแทน

แม่ฉันเลยเอาเบอร์โทรไป แล้วว่าจะคุยให้ ฉันเลยเดินเลี่ยงออกมา ก็ไม่รู้ว่าแม่ฉันทำอะไรนะ แต่แม่บอกว่า ไปขอร้องพี่ รปภ. ให้เขารับ บอกว่ามาไกล เขาก็รับอย่างเสียไม่ได้ ส่วนแม่ฉันก็เสียเซลฟ์มากเลย

ไปเยาวราช อยากกินกระเพาะปลา ร้านโลคอล แต่ไปจบที่อาหารตามสั่งแทน ก่อนไปกิน แท็กซีก็แนะนำและพาไปลงวัดไตรมิตร ก็ถูกใจสายมูเตลู อย่างฉัน แต่เป็นวัดในเมืองใหญ่ ฉันเลยไม่ค่อยอยากช่วยค่าน้ำ - ค่าไฟ เท่าไหร่ เรียกว่าแวะแต่ละวัด ไม่ได้นำบุญมาฝากเธอเลย เพราะคิดว่าเธอเป็นคน กทม. อยู่แล้ว ไหว้เองได้

แล้วก็พากันไปดูสถานีกลางบางซื่อ ก็สรุปว่าไม่มีอะไรมาก คือใหญ่โต และทุนญี่ปุ่นช่วยออกค่าใช้จ่ายให้ และก็ได้เห็นทั้งจุดพักซากที่เขาย้าย และปั้นจั่นที่ยกซากตึก

ส่วนวันนี้ก็เก็บแค่ เซียร์ รังสิต และ เดอะ ฮับ ขี้เกียจเดิน เดินกันไม่ค่อยจะไหวแล้ว แล้วก็กลับเชียงใหม่

วันจะออกจากเชียงใหม่ บังเอิญเจอคุณหญิงหน่อย สุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ ตรงเกต แม่ก็ได้โอภาปราศรัย พูดคุยด้วย บอกว่าดีใจมากที่ได้เจอ เป็นแฟนคลับ แม่ฉันก็พูดผิด พูดถูก จะพูดถึงดอกชวนชม ก็ไปหลันปากว่าเป็นลั่นทม 55

คุณหญิงหน่อย ฉันเกรียนใส่แกตั้งแต่สมัยสิงโต๊ะราชดำเนิน ในพันทิป สมัยก่อนแล้ว ตอนนี้มาเจอตัวเป็น ๆ ฉันก็ใบ้แดรก นั่งทำตัวเจี๋ยมเจี้ยม ราวกับเจอเจ้าหนี้ ฉันก็แกล้งหลับ หลับ ๆ ตื่น ๆ มานึกได้ทีหลังว่า ลืมขอบคุณท่าน ตอนขึ้นมาช่วยน้ำท่วมเชียงใหม่ เมื่อปีกลาย

แม่ก็ว่า สวมชุดดำ คงมางานขาว - ดำ สรุปว่าได้คุณหญิงหน่อยมาเจิมทริป ก่อนออกเดินทาง แม่กับฉันก็แฮปปี้ไป 1 เรื่องละ

ส่วนกรณีความรักของเรา ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดจะไปหาเธอหรอก แต่ตอนอาบน้ำ ส่องกระจกแล้วเห็นความเหี่ยว ความยาน จะยื้อเวลาไว้ก็เกรงจะไม่ได้การ กัดฟันไปเจอเธอครั้งเดียว "เจ็บแต่จบ" ถ้าเธอไม่เอาฉัน เราก็จะได้ผ่อนความตึงลง แล้วเธอก็จะได้เปิดโอกาสให้คนใหม่ได้เข้ามาในชีวิต ส่วนฉันก็เฝ้าเธอน้อยลง จะไปช่วยเหลือตัวเอง ให้มีชีวิตรอด ก่อนจะได้รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุ (พูดแบบนี้ เด๋วคนเสียภาษีมาอ่าน จะประณามฉันอีกแหละ)

จริง ๆ ฉันยังไม่พร้อมจะไปเจอเธอตัวเป็น ๆ แต่โอกาสเฉียดเข้าใกล้กันของเรา 2 คน มีน้อยมาก ๆ ฉันเลยอาจจะทำเสียจังหวะ เข้าไปผิดจังหวะ เพราะไม่ได้บอกเธอแต่แรก ว่าจะไปฝากพี่ รปภ. ซึ่งก็ได้ทำเธอเสียหายไปหลายเรื่อง ทั้งเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ ผลกระทบต่าง ๆ ที่ตามมา ก็ขอสุมาอภัย เพราะมันอาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายจริง ๆ ของคู่เรา _/|\_

ฉันจะรั้งเธอไว้ เล่นตัวไม่ยอมไปพบต่อ ก็เริ่มรู้สึกว่าความรักของเรา มันจะเข้าข่าย Romance scam คือฉันหลอกเอาเงินเธอ แต่ยังไม่ทันจะ "เจ็บแต่จบ" แผนก็ล่มเสียก่อน เพราะไปหาผิดวัน 555

เดี๋ยวนึกอะไรได้ ฉันจะขึ้นกระทู้ใหม่นะ มีหลายกระทู้ที่อยากตั้ง แต่สถานการณ์แบบนี้ นิ่งเงียบ ซุ่มรับรู้ ดีที่สุด

สุดท้ายนี้ ขอให้เธอ และทุกท่าน ทุกตน ทุกตัว ที่เข้ามาอ่าน นอนหลับฝันดีนะคะะะ (แง้ว แงวววว)