คือผมชอบน้องที่ทำงานเดียวกัน ได้คุยได้รู้จักกันมากขึ้นทุกวันๆ เป็นระยะเวลากว่าครึ่งปี ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชอบน้องเขาตอนไหน แต่มันชอบไปแล้ว ผมทำอะไรไม่ได้เลย เพราะรู้อยู่แก่ใจ แล้วน้องเขาก็รู้ว่าผมชอบ เพราะผมเป็นคนที่ชอบคือบอกไปเลย ไม่อยากให้มันติดอยู่ในใจ ก็นะ ผมรู้ตัวดีเสมอว่าน้องเขามีแฟนแล้ว เลยไม่เคยไปก้าวก่ายวุ่นว่าย ชอบในพื้นที่ของผมคนเดียว เพราะในความจริงคือน้องกำลังจะแต่งงาน แล้ววันนี้คือวันแต่งงานน้องเขา จะบอกว่าผมทำใจยอมรับได้ มันก็ดูโกหกตัวเอง เพราะมันแตกสลายไปหมดเลย โดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ วันนี้ผมก็ไปงานแต่งน้องเขามา ผมเก่งไหมล่ะ ไปงานแต่งคนที่ตัวเองชอบได้ ไปด้วยความยินดี แต่ในใจมันไม่ไหวเลย ไม่สามารถบอกใครได้ มันแบบ แตกสลายเพื่อประกอบใหม่แล้วแตกสลายอีกครั้ง
ใครเคยมีประสบการณ์แบบผมมั้ยครับ มันยากมากเลยที่ต้องเป็นแบบนี้ ความรักมันน่ากลัวจังเลยครับ  🥲 ผมเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องความบังเอิญ เพราะครั้งนี้มันก็คงถูกกำหนดมาแบบนี้ ท้ายที่สุดแล้วผมคงต้องปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนั้น แก้ไขอะไรไม่ได้นอกจากหัวใจตัวเอง ไปรักคนที่ไม่สามารถเป็นไปได้เองด้วยซิ ขอกำลังใจให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ มันไม่ไหวจริงๆ ขอบคุณที่แวะสละเวลามาอ่านเรื่องราวความรักที่เป็นไปไม่ได้ของผู้ชายคนนึงนะครับ 🙂