รีวิวการ์ตูต่อสู้นักเลง Ranchiki วัยรุ่นเต็มพิกัด จากเด็กเรียนสู่เด็กเปรี้ยว มันห้าวจัดแหะ


ชื่อเรื่อง Ranchiki วัยรุ่นเต็มพิกัด



แนวเรื่อง ต่อสู้ นักเลง รั้วโรงเรียน


ผู้เขียน Okujima Hiromasa


ผลงานผู้เขียน Itadaki! Nariagari Meshi , Eight Princes Go to the Teppen , Akira No. 2 , Assistant Assassin , Ranchiki


จำนวน 10 เล่มจบ


สถานะ จบ


**พล็อตเรื่อง**


เรื่องราวของ ชิกะโนะ และ คิม เด็กเรียนจาก ที่ใช้ทั้งชีวิตหนีจากการโดนไถ่ตังและโดนทำร้าย 


ชิกะโนะที่รู้สึกว่าชีวิตวัยรุ่นของเขามันช่างไร้สาระและไร้ค่าไปวันๆ วันนึง เขาก็ได้เจอกับเหตุการณ์ที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป


ชิกะโนะ ได้เห็นเด็กวัยรุ่นคนนึง ถูกนักเลงรุม 5 ต่อ 1 ถึงกับบ่นกับตัวเองว่า ทำไมไม่หนี


แต่เด็กคนนั้นก็เอาชนะนักเลง 5 คนที่ว่าได้ จากสีหน้าและแววตาที่เขาได้เห็น ได้ปลุกบางอย่างในตัวชิกะโนะขึ้นมา


ชิกะโนะ เริ่มไม่ยอมคน ใครมาไถ่ตังก็ต่อยกลับ เขากับคิม ตั้งทีม ชิกะบานะ ขึ้นมา


ชิกะโนะ ที่ไม่มีฝีมือการชกต่อยเท่าไร ใช้วิธีต่อยทีเผลอ ต่อยไข่ ใช้อาวุธ เริ่มหาเรื่องคนอื่นจนมีความมั่นใจขึ้นมา


คิม เป็นเด็กเรียนไม่สู้คนแต่บ้าออกกำลังกาย พอเห็นชิกะโนะมีไฟ ตัวเองเริ่มทำตาม เพราะมีร่างกายที่ดีอยู่แล้ว พอเริ่มสู้คน ก็ได้มีโอกาสโชว์ฝีมือขึ้นมา


ทีมชิกะบานะ เริ่มมีชื่อเสียงจนคนอื่นเริ่มสนใจ เด็กต่างโรงเรียนที่ชิกะบานะต่อสู้มา ส่วนใหญ่ก็แค่ชั้นปลายแถว มาไถ่ตังเด็กเรียนเล่น ชิกะบานะยังไม่เคยเจอของจริง


พอมีชื่อเสียง นักเลงของจริงก็เริ่มตามมา 


เรื่องราวของชิกะบานะ จะเป็นยังไงต่อไป ชีวิตนักเลงจะไปรอดไหม ต้องติดตาม


**เนื้อเรื่อง**


เหมือนการ์ตูนนักเลงทั่วไปเลย ช่วงแรกหาเรื่องคนไปเรื่อย เริ่มรู้สึกเป็นตัวเอง แล้วก็ขึ้นมัธยมปลาย ไปโรงเรียนที่ขึ้นชื่อเรื่องต่อยตี ไปหาเรื่องคน โดยขาใหญ่จัดการสอนให้ตัวเองรู้ว่าอยู่ระดับไหน 


จากนั้นพระเอกก็ค่อยๆพยายามหาตัวเองให้เจอ ว่าตัวเองเป็นใคร มีฝีมือด้านไหน ถ้าต่อยตีไม่เก่งจะใช้วิธีสู้แบบไหนดี 


พอเข้าช่วงกลางเรื่องไปแล้ว ทีมที่เคยดี เริ่มแยกตัวจากกัน มุมมองของการทะเลาะวิวามเริ่มต่างไป พระเอกเริ่มวิวาทมากขึ้น หาเรื่องไปทั่ว ส่วนคิมกลับเน้นที่ร่างกาย ต่อยเท่าที่จำเป็น มีฝีมือพอที่จะคุมโรงเรียน ไม่คิดจะสู้กับนักเรียนทั่วไปอีก


ตอนจบ จบไม่ค่อยดีแหะ เร่งๆชอบกล

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้







**รีวิว**


นี่เป็นการ์ตูนนักเลงที่เน้นไปที่การหาตัวตนของพระเอกมากกว่า เน้นที่พัฒนาการของตัวละครกับชีวิตวัยรุ่นมากกว่าต่อยตีจริงๆ


บอกเลยว่าเรื่องนี้จะสนุกหรือหยุดอ่าน ก็ขึ้นกับว่าคุณชอบพระเอกไหม เพราะตัวละครแบบนี้ ถ้าไม่ชอบก็เกลียดไปเลย


+เนื้อเรื่อง


เนื้อเรื่องหลักก็เหมือนกับการ์ตูนนักเลงหลายๆเรื่องนะ พระเอกเริ่มต่อยตีกับคนอื่น ติดใจการวิวาท รู้สึกมีไฟ เวลาได้ต่อยคน ได้ชนะ ก่อนจะได้เจอกับคนมีฝีมือจริงๆ ถึงได้รู้ว่าตัวเองมีฝีมือในระดับไหน


ทีมของพระเอกที่มีแค่สองคน เราจะได้เห็นความต่างและการเติบโตของสองตัวละครไปเรื่อยๆ 


คิม ยิ่งทะเลาะ ยิ่งเก่ง ยิ่งมีไฟในการออกกำลังกาย มีฝีมือในการต่อยตี ในศิลปะการต่อสู้ด้วย กลายเป็นสุดยอดนักเลงพูดน้อย ต่อยหนักคนนึง


ชิกะโนะ แรกๆห้าว รู้สึกว่าตัวเองเก่ง เพราะไม่ได้ต่อยตีกับนักเลงจริงๆ ต่อยแค่กับคนที่มาหาเรื่อง ใช้ทีเผลอเอาชนะได้ พอเริ่มเจอกับนักเลงจริง คนมีฝีมือจริง ก็เริ่มรู้ว่าตัวเองไม่ได้เก่งอะไร ไม่ได้มีฝืมือ ไม่ได้บ้ากีฬา ต้องหาทางวิวาทของตัวเองให้เจอ


สิ่งที่ทำให้เนื้อเรื่องสะดุดไป คือ คำตอบที่พระเอกได้ในเล่มสุดท้าย มันช้าเกินไป


คำตอบที่พระเอกได้ในเล่มสุดท้ายมันช้าเกินไป เพราะมันเป็นเรื่องง่ายๆ ที่ควรจะรู้อยู่แล้วว่า การต่อสู้ กับ การลอบทำร้าย มันต่างกัน แล้วการ์ตูนก็ใช้เวลากับเรื่องนี้มากไป 


สมมุติง่ายๆ ให้เห็นภาพ สมมุติว่าผมอยากเอาชนะบัวขาว ผมเอาชนะบัวขาวไม่ได้ เพราะบัวขาวเป็นมวยไทย ต่อย เตะ เก่ง มีพรสวรรค์ ผมแค่ออกกำลังกายยังขี้เกียจ แต่อยากเอาชนะ อยากให้บัวขาวมานอนเละต่อหน้าผมสักครั้ง ทำไงดี


ผมเลยรอให้บัวขาวชกเสร็จ บาดเจ็บน่วมมาเลย พึ่งขึ้นชกมา ผมดักรอบัวขาวในห้องน้ำ เอาไม้หน้าสาม ฟาดขา กระหน่ำตีจนสะใจ บัวขาวนอนกองกับพื้น แล้วก็บอกคนอื่นว่า ผมเอาชนะบัวขาวได้…..มันไม่ใช่ป่ะ


มันไม่ใช่เรื่องที่เด็กมัธยมต้องเรียนรู้อ่ะ ไม่ใช่ว่าเป็นวัยรุ่นแล้วเรื่องพวกนี้จะไม่รู้เลย สิ่งที่พระเอกทำ สิ่งที่เทโระคนที่พระเอกชื่นชมทำ มันไม่ใช่การต่อสู้ ไม่ใช่แม้กระทั่งการทะเลาะวิวาทอ่ะ มันก็แค่การดักทำร้าย รออีกฝ่ายบาดเจ็บ ตัวเองถืออาวุธรอ แล้วมโนว่าชนะ 


นี่เป็นสิ่งสำคัญที่ชี้ขาดเลยว่าเราจะชอบพระเอกได้ไหม เพราะนี่คือ นิสัยและการต่อสู้ของพระเอกเลย


กว่าพระเอกจะได้คำตอบก็เกือบจบแล้ว การ์ตูนใช้เวลากับพระเอกเป็นส่วนใหญ่ ทำให้รู้สึกว่าพระเอกโตช้าเกินไป คนอื่นในเรื่อง โดยเฉพาะ คิม เติบโตไปไกลกว่านั้นแล้ว 


ถ้าอ่านเป็นการ์ตูนต่อสู้หรือการ์ตูนนักเลง เราจะรู้สึกขัดๆใจกับพระเอก แต่ถ้าอ่านเป็นการ์ตูนชีวิตวัยรุ่น คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร มันก็ได้อยู่นะ นิสัยพระเอกน่าสนใจดี


+ตัวละคร


ตัวละครหลักสองตัวคือคิม กับ ชิกะโนะ


ชิกะโนะ พระเอกของเรา ดูเป็นตัวละครที่หลักลอย ออกแนวน่าสมเพชนิดๆละนะ ผมว่านี่เป็นตัวละครที่สมเป็นเด็กวัยรุ่นที่ไม่มีอะไรคนนึงนะ 

ที่หลักลอย เพราะไม่เก่งอะไรเลย เรียนไม่เก่ง สู้ไม่เก่ง กีฬาไม่ได้ ที่พระเอกเอาชนะคนอื่นได้ ส่วนใหญ่คือเล่นทีเผลอ หรือ ใช้อาวุธ แล้วไม่หยุดที่ชนะ ยังยำต่อ อืม…ตัวละครแบบนี้ ถ้าไม่ชอบก็เกลียดไปเลยนะ 


ตอนอ่านเราจะรู้สึกเลยว่า พระเอกครึ่งๆกลางๆไปซะทุกด้าน หลังจากช่วงแรกมาแล้ว เป็นตัวละครที่หาทางของตัวเองไม่เจอ อ่านแล้วได้อารมณ์ชีวิตวัยรุ่นดีนะ


ต่างจาก คิม นี่เป็นตัวละครที่ชัดตั้งแต่ต้นจนจบ พูดน้อย ต่อยหนัก บ้ากล้าม และเป็นอัจริยะในการต่อสู้ เป็นตัวละครแบบ พระเอกการ์ตูนกีฬา บ้าออกกำลังกาย มีพรสวรรค์ เป็นตัวละครที่เก่งต่อสู้ อนาคตไกล มีไว้ให้เปรียบเทียบกับพระเอกของเรา


ตัวละครอื่นๆในเรื่อง มีหลายตัวที่น่าสนใจ เหมือนกับการ์ตูนนักเลงทั่วไป ที่จะเน้นบิ้วให้เรารู้จักกับแต่ละคน 


มีคนเก่งต่อยตี เก่งลอบกัด เก่งตัวต่อตัว ชอบหาเรื่องคนอื่น มีฝีมือแต่ไม่สู้ใคร เรื่องนี้มีตัวละครหลากหลายแบบมากนะ แต่ก็เน้นที่พระเอกเป็นหลัก


+การต่อสู้


ขอขึ้นทีพระเอกก่อน เพราะเอกลักษณ์สุด 


พระเอกเป็นตัวละครที่ไม่เก่งอะไรเลย วิธีการต่อสู้ของพระเอกเลย เล่นทีเผลอ โกงเข้าว่า ต่อยทีเผลอ อาวุธต้องใช้ ขอแค่ชนะได้เป็นพอ ถึงช่วงกลางไปแล้ว ยังใช้วิธีเดิม เพิ่มเติมคือใส่ความเหี้ยมเข้าไป กระหน่ำต่อทั้งที่อีกฝ่ายยอมแพ้แล้ว อืม…น่าสนใจนะ เราไม่ได้เห็นวิธีการต่อสู้แบบนี้จากพระเอกบ่อยๆนะ เพราะวิธีแบบนี้มันของตัวร้ายไม่ก็คนอ่อนแอมากกว่า


สำหรับตัวละครอื่นๆ ก็เป็นสายนักเลงทั่วไปครับ เน้นหมัด เน้นเตะ เน้นหมัด หวดยับ ดักรุม ดักรอ การต่อสู้จะใช้การดวลหมัด ดวลเตะ มีทีเผลอเล่นอุปกรณ์ช่วย ใครเคยอ่านการ์ตูนนักเลงมาบ้างหรือให้อารมณ์เด็กช่างสมัยก่อน ชกกันก็อารมณ์นั้น(สมัยนี้น่าจะไปไกลกว่านั้นละ)


(ดูข่าวนักเลงมัธยมญี่ปุ่น ส่วนใหญ่ก็หมัดกับไม้นะ ไม่มีปืนปากกาหรือระเบิดปิงปองแบบบ้านเรา กฏหมายบ้านเขาเข้มกว่า อุปกรณ์หายากกว่าเยอะ)


+ลายเส้น


การวาดหมัด การเคลื่อนไหว ทำออกมาได้ดี รู้สึกถึงความรุนแรงของหมัด ทั้งที่เป็นเด็ก มัธยมธรรมดา อ่านแล้วรู้สึกถึงอารมณ์ดีนะ ตัวละครชาย หน้าเท่ มีเอกลักษณ์ชัดเจน ตัวละครหญิง…..ผมว่าคนเขียน เขียนหน้าผู้หญิงไม่เป็น อันนี้จริงจังนะ ทำไมเขียนผู้หญิงได้หน้าเข้มเป็นบ้าเลยฟ่ะ เขียนผู้หญิงออกมาเหมือนผู้ชายใส่วิกเลย 


สำหรับเรื่องนี้ ถ้าอ่านเป็นการ์ตูนนักเลงต่อสู้จะเฉยๆนะ ลายเส้นสวยดี ตัวละครก็พอใช้ได้ ต้องอ่านเป็นการ์ตูนชีวิตวัยรุ่น คนที่ไม่รู้จะเป็นใคร จะสนุกกว่า อินกับพระเอกได้ง่ายกว่า เพราะจะเกลียดจะชอบเรื่องนี้ ขึ้นกับว่าคุณอินกับพระเอกแค่ไหน 


คะแนน 7.3/10 พอใช้ได้