เมื่อตอนจะจบม.6 กำลังจะขึ้นปี1 เราสอบผ่านรอบโควต้าของมหาล้ยแล้วต้องไปสอบสัมภาษณ์ ซึ่งวันนั้นก็มีพี่ๆในสาขาประมาณ 5-6 คนมาคอยต้อนรับและคอยดูแลน้องๆที่มาคอยต้อนรับ มาดูแลน้องๆที่มาสัม หนี่งในนั้นมีพี่ที่ทำให้เรารู้สึกว่าอยากสอบติดที่นี้ให้ได้ เรียกว่ารักแรกพบได้มั้ยนะ 5555 แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ พี่เขาดูใจดีมากๆ ยิ่งตอนที่แจกขนมให้น้องๆยิ่งน่ารัก แต่พอเวลาผ่านไปปรากฏว่าเราสัมภาษณ์ผ่าน เราดีใจมาก พอขึ้นปี1มา ในวันที่พี่ๆปี2และน้องปี1แนะนำตัวกัน เราก็ได้เจอกับพี่เขาอีกรอบ ที่เราดีใจมากที่สุดเลยคือ เขาเป็นพี่รหัสเราด้วยแหละ
   เป็นพี่รหัสที่ใจดีอย่างที่คิดจริงๆ พี่เขาดูแลเราดีมาก รู้ว่าเรามาจากต่างจังหวัดพี่เขาก็คอยแนะนำหลายอย่างเลย ทั้งแนะนำเรื่องเรียน เอานั่นเอานี่มาให้อ่านก่อน พาไปดูอาคารเรียนทั่วมอเลย พาไปกินข้าว พาไปเดินเล่นที่สวน โอ้ยเยอะเลย พอถึงช่วงรับน้องพี่คนอื่นเขาก็โหดมากๆจนเรากลัว พี่เขาก็รับรู้แหละว่าเรากลัว พี่เขาก็ใจดี มาปลอบไม่ให้เรากลัว แสนดีมากๆเลย แล้วเราก็ผ่านปี1ได้โดยมีพี่รหัสช่วยเหลือเยอะเลย
   พอถึงช่วงต้องไปสังเกตการสอน เราก็ได้จับคู่ไปโรงเรียนกับพี่รหัสเรา แล้วก็เหมือนเดิมมีพี่รหัสคอยช่วยเหลือหลายอย่างเลย เราอยากขอบคุณพี่เขามากๆ มาถึงตรงนี้เรารู้แล้วว่าเราชอบพี่เขามากจริงๆ
   ขอผ่านมาตอนเราจะขึ้นปี4 พี่เขาจะจบแล้วเลยนะ ในงานบายเนียร์ของรุ่นพี่ เราได้รวบรวมความกล้าไปสารภาพรักกับพี่รหัส เราคุยกันตรงที่จอดรถมันไม่ค่อยมีคน เราตื่นเต้นมาก พูดผิดๆถูกๆ พอเราบอกชอบพี่เขาไปแล้วสิ่งที่พี่เขาทำคือดึงเราไปกอด มันเป็นกอดลาแหละทุกคน เพราะพี่เขารับรู้ว่าเราชอบแต่รับความรู้สึกไว้ไม่ได้ เราไม่เสียใจเลยที่ได้ชอบพี่เขา คนที่แสนดี
   ตอนนี้เราเรียนจบแล้วนะ จากงานบายเนียร์วันนั้นก็พยายามตัดใจจากพี่เขา แล้วคิดว่าทำได้ ที่มาตั้งกระทู้นี้ก็เพราะอยากมาแชร์เเละเก็บไว้เป็นความทรงจำ และอีกอย่าง ...เมื่อคืนเราก็ฝันถึงพี่เขา ตื่นขึ้นมาก็ซึมเลย คิดว่าตัดใจได้แล้วซะอีก ไม่รู้ว่าป่านนี้พี่จะเป็นอย่างไรบ้าง หนูคิดถึงนะ