ผมแอบชอบคนๆ หนึ่ง เขาเป็นผู้ชายสูงประมาณ 182-184 ซม. เป็นนักดนตรี เล่นกีต้าไฟฟ้าเก่ง เขาชอบแชร์เพลงรัก เพลงเศร้า เพลงเกี่ยวกับคนเก่า แล้วก็มีเพลงสากลนิดๆ หน่อยๆ คนทั้งโรงเรียนกว่าครึ่งชอบเขา… ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น


ผมพยายามทำให้เขารู้ตัวแบบเงียบๆ ผมฟอลไอจีเขา อันฟอล แล้วก็ฟอลใหม่ เว้นช่วงบ้าง…จนวันหนึ่งเขาฟอลกลับ ผมยังไปฟอลเพื่อนๆ ในวงดนตรีของเขาด้วย แล้วทุกครั้งที่มีกิจกรรมที่ต้องซ้อมร่วมกัน ผมก็แอบสังเกตเขาเสมอ ตอนพัก เขากับเพื่อนคุยกัน ผมยืนอยู่ใกล้ๆ กับเพื่อนของผม เหมือนเขามองมาทางนี้ แต่ผมก็ไม่แน่ใจ


ถ้าคราวหน้ามองมาอีก ผมจะยิ้มให้เขาแน่ๆ


ผมมีแผนในหัวว่าจะเริ่มคุยกับเขาจริงๆ จังๆ ในชีวิตจริงก่อน แล้วค่อยคุยออนไลน์ พยายามเข้าไปทีละนิด แต่ไม่อยากให้มันดูชัดเจนเกินไป


ตอนวันงานกิจกรรม ผมถือป้ายโรงเรียน เขาอยู่ข้างหลัง — เป็นนักดนตรียืนหลังผม แต่ผมไม่รู้เลย จนกระทั่งได้เห็นรูปถ่ายหลังงานจบ ถึงรู้ว่า…เขาอยู่ใกล้ขนาดนั้น ผมยิ้มออกมาเบาๆ นึกขำตัวเองที่เดินผิดจังหวะบ้าง เพราะเป็นงานแรก แอบคิดว่าเขาจะรำคาญมั้ยนะ เพราะนักดนตรีต้องดูเท้าคนข้างหน้า ฮ่าๆ


ผมไปดูดวงมาสองคน คนหนึ่งบอกว่าเขากำลังคิดอยู่ว่าผมแอบชอบเขารึเปล่า อีกคนบอกว่าเขายังไม่รู้เลย ผมเลยคิดว่า…งั้นผมจะเริ่มจากการยิ้มให้ก่อนก็แล้วกัน ค่อยๆ ทำให้เขารู้แบบไม่รีบ


ผมวางแผนจะถามเขาว่า
“พี่เริ่มเล่นกีต้าตั้งแต่ตอนไหนคับ แนวแรกที่เล่นคืออะไรเหรอ พอดีผมกำลังคิดจะเริ่มเล่นกีต้าไฟฟ้าเหมือนกัน หาอะไรสนุกๆ ทำแก้เบื่อน่ะคับ”
แต่จะถามตอนเริ่มสนิทกันแล้วเท่านั้น


แต่สุดท้าย…ผมก็รู้สึกเหมือนว่า เขายังไม่ลืมคนเก่า ยังมีอะไรบางอย่างในใจเขาอยู่ ซึ่งมันอาจจะไม่ใช่ที่ของผม


ผมก็คิดเขาก็น่าจะเป็นชายแท้เข้าถึงก็ยากผมว่าผมไม่ควรเข้าไปหรอกคนเก่าพี่เขาก็มีเสน่ห์ขาวตัวเล็กน่ารักฉลาดผมสู้คนในใจไม่ได้หรอก
เพราะเขาชอบผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย

แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกสุดท้ายชีวิตคนเราก็มีหลายๆคนที่แอบชอบแล้วผิดหวังมันก็คือเรื่องปกติของชีวิต


เพราะผมเชื่อว่า สักวันหนึ่ง…ผมจะเจอคนที่ใช่ ในวันที่ผมดีที่สุด
และในตอนนั้น ผมจะไม่ใช่คนที่แอบมองใครอีก แต่จะเป็นคนที่ใครคนนั้นมองกลับมาด้วยรอยยิ้ม