เเรกๆก็รักกันมากเเต่จู่ๆก็เปลี่ยนไปเหมือนคนไม่เคยรักกันจนเราไม่ทันตั้งตัวไม่สนใจไม่ทักไม่โทรหาไม่เคยมีเวลาให้เราเเต่มีเวลาให้ทุกอย่างรอบตัวมีเวลาให้ทุกคนเเรกๆเราอดทนเราไม่พูดจนวันนึงเราทนไม่ไหวเราอธิบายด้วยเหตุผลให้เขาพยายามปรับเขาก็ปรับเพื่อเรานะเเต่เเค่วันสองวันเเล้วเราก็ทนไม่ไหวขอเลิกไปเเต่เขาก็ไม่ยอมเลิกเอาไปลงสตอรี่ลงโน๊ตเเย่ๆเราอธิบายพูดความในใจไปซ้ำๆเเต่เขาก็ไม่เคยสนใจสักข้อความเขารู้ทุกอย่างที่เขาทำว่าเราไม่โอเคเเต่เขารู้ว่าเราไปไหนไม่ได้เขาเลยกล้าทำต่อมั้งจนเราทนไม่ไหวเเล้วก็ไม่เคยพูดอะไรอีกเลยปากบอกไม่อยากเสียเราไปเเต่ก็ไม่เคยรักษาเราไว้เเค่รั้งให้เราจมอยู่กับเขาห้ามไปมีคนใหม่จนวันหนึ่งเขามาหาเรากลับมาเจอกันเเล้วเขาก็ทำเป็นเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นอยู่ๆก็กลับมารักเราเหมือนเดิมกลับมาบอกรักบอกคิดถึงทุกวันทั้งๆที่เเต่ก่อนเขาเป็นคนที่ไม่เเคร์ไม่สนใจเราเองเราวิ่งตามเขามาตลอดจนความรู้สึกพังไปหมดเเต่เขาพึ่งกลับมาในวันที่สายเกินไปทั้งๆที่เราเตือนเขาไปหลายครั้งเเล้วตอนนี้เรารักเขาเหมือนเดิมไม่ลงจริงๆความรู้สึกตอนนี้คือทั้งรักทั้งเเค้นเลยเราจะทำยังไงดีกับความสัมพันธ์นี้เราอยากออกไปจากเขามากตัวเรามันชินที่มีเขาเเต่ใจเราเจ็บอาจจะเปรียบเหมือนพวกซาดิสอะไรประมาณนี้มั้ง5555