เริ่มทำงานมาเข้าปีที่ 3 แล้ว เป็นเด็กใหม่ไฟแรงมากๆ ทำงานได้สักพักเริ่มเห็นนิสัยเจอเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เวลาเค้าเห็นเราทำอะไร หรือซื้ออะไร เค้าจะมาข่มหรือซื้อของมาขิงหรือมาเกทับ แล้วก็ชอบว่าการแต่งตัวของเรา โดยที่ทำงานของเราไม่ได้ ฟิกเรื่องการแต่งตัวมากเท่าไหร่ ส่วนมากจะให้แค่เซลล์หรือแผนกต้อนรับใส่เสื้อฟอร์ม เราเลยแต่งตัวแบบตามเทรนด์ แล้ววันนึงเราใส่เสื้อครอปมา เค้าแซวเรา "นั่นเสื้อหมาหรอ" แต่ว่าไม่กี่อาทิตย์ถัดมาเค้าก็ใส่ นั้นคือประเด็นแรก! ประเด็นที่ 2 เมื่อทำงานไปสักพัก เค้าเอาเราไปพูดกับคนอื่นว่า อยากเอาเราออก เพียงเพราะว่าเราไปวอแวกับพี่ที่เป็นหัวหน้างาน เหมือนแบบไม่ชอบให้เราไปยุ่งกับหัวหน้า // แต่ต้องบอกก่อนว่าหัวหน้ากับเค้าสนิทกัน เพราะเค้าอยู่ด้วยกันมานาน// ที่งี้พอเรารู้เราก็ขึ้น และหาต้นตอจนเจอว่าเค้าเป็นคนพูด แต่พอเราไปถามเค้านะ เค้าบอกพี่ไม่ได้พูด และก็ไม่มีคำขอโทษใดๆ แต่นั้นก็ทำให้เราอยากอยู่ห่างจากเค้า ไม่ค่อยคุย ประเด็นที่ 3 เรากับหัวหน้างาน ทำงานด้วยกัน จนเราก็แบบคิดว่าเรากับเค้าสนิทกัน จนแบบคุยเรื่องอื่นได้ แต่พอคุยไปคุยมา โดยเนื้อเรื่องโยงไปที่เค้า หัวหน้างานหาว่าเรา เป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมด โทษเราทุกอย่าง จนเราคิดว่าทั้งหมดเราผิดหรอ เราพยายามหาความชัดเจนของเรื่องนี้มาโดยตลอด จนในท้ายที่สุด หัวหน้างานเราเริ่มที่คุยเราแบบเชิงประชด และยังบอกกับเราอีกว่าถ้าอยากให้เราคุยดี ก็ให้ไปคุยดีกับพี่เค้า แต่เราก็ยังยืนยันที่ว่า ไม่มีเรื่องอะไรที่จำเป็นจะต้องไปคุยกับเค้า หัวหน้างานก็บอก เราไม่ปกติ ความคิดเราลบ หลังจากนั้นเค้าก็คุยแบบลบๆ กับเรามาตลอด ไม่ว่าเค้าจะพิมพ์อะไรมา เราก็คิดว่าอันนี้เค้าว่าเราหรือเปล่า หรืออันนี้เค้าคุยกับเราปกติ หรือเค้าคุยประชด เราทนทำงานแบบนี้ เพียงเพราะว่าได้งานที่ชอบ ใกล้บ้าน แต่เราไม่ห่วงสุขภาพตัวเอง จนในที่สุดความสะสมนั้นทำให้เราเป็นซึมเศร้า ไม่อยากออกไปเจอใคร กลัวคำพูดของหัวหน้างาน เราลางานบ่อย กลับบ้านบ่อย ร้องไห้ไม่หยุด ข้าวกลางวันไม่กิน พักกลางวันหนีไปนอนเราคิดว่าเราต้องตายใช่ไหม นั่นเรื่องทั้งหมดถึงจะจบ มันเป็นครั้งแรกที่เราเริ่มทำร้ายตัวเอง เจ็บมากๆ แต่แค่ไม่อยากใช้ชีวิตไป //คำถามในหัวมันก็ยังคงวนเวียนอยู่ว่าเราหรอ เราไม่ปกติหรอ เรื่องทั้งหมดมันเกิดจากเราหรอ