คือแฟนอยู่ไกลค่ะ อยู่ต่างจังหวัดเลย วันๆแทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะตื่นเช้ามามอนิ่งกันคุยกันสักพักแล้วก็หายไปทั้งวัน ตกดึกมาก็ถึงจะทักหากัน แต่ส่วนมากจะส่งกันเข้านอนเลย😭 บางทีหนูก็ทักตามเค้าแต่บางทีก็เป็นเค้าที่ทักตามหนู  คืออยากคุยมากเลยนะคะแต่ไม่กล้าที่จะทักไปชวนเค้าคุยคือกลัวเค้าเบื่อค่ะที่ชวนคุยแต่อะไรเดิมๆแบบว่า ทำไรอยู่ กินข้าวยัง พอจบประโยคพวกนี้ก็ไม่มีอะไรจะคุยต่อเลยค่ะหนูก็จะชอบบอกเค้าว่าเธอไปทำอะไรก่อนก็ได้ เดี๋ยวเค้าไปนู้นก่อนไปนี่ก่อน เค้าก็โอเคค่ะ แต่ความจริงหนูไม่ได้จะไปทำอะไรเลยอยากคุยกับเค้าต่อด้วยซ้ำแต่ไม่รู้จะชวนเค้าคุยยังไง เลยให้เค้าไปหาอะไรทำก่อน เค้าเองก็ชวนคุยไม่เก่งเหมือนกันค่ะ  แต่ตอนที่โทรกันเค้าจะชวนหนูคุยมากกว่าค่ะ วันๆหนูรู้สึกนอยตัวเองมากๆที่ทำไมถึงชวนเค้าคุยไม่เก่ง กลัวเค้าจะเบื่อในคสพ.นี้ค่ะ มีอยู่ครั้งนึงเคยถามเค้าค่ะว่าเบื่อเค้าไหม ถ้าเบื่อเธอบอกเค้าเลยนะเค้าเข้าใจ บางทีหนูก็อยากให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่าหนู อยากให้เค้าได้ไปเจอคสพ.ที่ทำให้เค้ายิ้มทุกวัน แต่หนูรักเค้ามากเลยค่ะใจไม่กล้าพอที่จะปล่อยเค้าไปหนูอยากให้เค้าเป็นคนตัดสินใจเองมากกว่า
พี่ๆคนไหนเคยมีปสก.แบบนี้ช่วยแนะนำทีนะคะว่าควรชวนเค้าคุยยังไง ขอบคุณมากๆค่ะ