เมื่อผมอาจเป็น Atelophobia อยู่ในสังคมการทำงานที่ห้ามผิดพลาดเลยแม้แต่นิดเดียว ผิดพลาด = ไล่ออกทันที
ผมกำลังมองตัวเองกลับมาว่า ตัวผมเองอาจจะเป็นโรค Atelophobia (โรคกลัวความผิดพลาด)หรือเปล่าก็ไม่ทราบได้
มีภาวะวิตกกังวลต่อการทำงาน ที่ทำงานผมโดนจับตามอง จับผิดเป็นพิเศษ (ยอมรับส่วนนึงว่าทำงานพลาดเอง แต่ส่วนมากไม่ใช่ความผิดพลาดใหญ่ที่ทำให้บริษัทเสียหาย ออกแนวความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยที่มองข้ามไม่ได้) ผมเองก็พยายามฝืนตัวเองไม่ให้ทำงานผิดพลาดเลยแม้แต่นิดเดียวแม้แต่กับความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย (กดดันตัวเอง) แล้วยิ่งแบบมาเจอประโยคนี้จากผู้ว่าจ้างอีกว่า "พลาดครั้งนี้อีกจะไล่นายออก" แต่สุดท้ายก็ยังพลาดอีก
กลายเป็นว่า ผมเริ่มทำงานแบบมีแต่ความเครียด จากทั้งห้ามทำงานพลาดเลยแม้แต่นิดเดียว กดดันตัวเองให้ทำงานให้สมบูรณ์แบบที่สุด โดนจับผิด โดนจับตามองเป็นพิเศษ ทำงานแบบ ไม่มี Safe Zone เลย กับ ผมเริ่มวิตกกังวลอย่างหนักมาก เหมือนทุกวันนี้ "ทำงานดีเสมอตัว ทำพลาดไล่ออกทันที"
เหมือนเดินในดงกับระเบิดที่พลาดแม้แต่ก้าวเดียว ตายทันที ชอบกล
ผมรู้สึกว่า คนเรามันผิดพลาดกันได้ มันใช้ไม่ได้กับสังคมการทำงานที่ไม่ยอมรับความผิดพลาดโดยเด็ดขาด ทุกวันนี้งานก็หายากอยู่แล้ว แล้วยังตกงาน/โดนไล่ออกกันง่ายมากเลย ผมเองก้ยังไม่อยากเสียงานด้วย เพราะเป็นเสาหลักในบ้านไปแล้ว ล้มขึ้นมา แล้วหางานที่ไหนก็ทำไม่ได้ ผมคงจะเครียดจนอาจได้คิดสั้นขึ้นมาก็ได้
ตอนนี้สังคมการทำงานในฝั่งผม มันบังคับให้ผมกลายเป็นคนกลัวความผิดพลาดไปแล้วอย่างช่วยไม่ได้ อีกแง่นึงคือ ผมอาจจะอยู่ในจุดที่ผู้ว่าจ้าง "ข้าจะไม่ทนกับเอ็งแล้ว" ผิดพลาดเยอะเกินมาตรฐานงานที่ควรเป็นแล้วแม้จะเล็กน้อยก็ตาม
ขออนุญาตท้อ ทุกวันนี้ได้แต่ถามตัวเองว่า ทำไมผมยังต้องตื่นมาแบกหน้าอมทุกข์เพราะต้องห้ามทำงานพลาด หรือผมยังจริงจังกับชีวิตตัวเองไม่มากพอกันนะ?
เมื่อผมอาจเป็น Atelophobia อยู่ในสังคมการทำงานที่ห้ามผิดพลาดเลยแม้แต่นิดเดียว ผิดพลาด = ไล่ออกทันที
ผมกำลังมองตัวเองกลับมาว่า ตัวผมเองอาจจะเป็นโรค Atelophobia (โรคกลัวความผิดพลาด)หรือเปล่าก็ไม่ทราบได้
มีภาวะวิตกกังวลต่อการทำงาน ที่ทำงานผมโดนจับตามอง จับผิดเป็นพิเศษ (ยอมรับส่วนนึงว่าทำงานพลาดเอง แต่ส่วนมากไม่ใช่ความผิดพลาดใหญ่ที่ทำให้บริษัทเสียหาย ออกแนวความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยที่มองข้ามไม่ได้) ผมเองก็พยายามฝืนตัวเองไม่ให้ทำงานผิดพลาดเลยแม้แต่นิดเดียวแม้แต่กับความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย (กดดันตัวเอง) แล้วยิ่งแบบมาเจอประโยคนี้จากผู้ว่าจ้างอีกว่า "พลาดครั้งนี้อีกจะไล่นายออก" แต่สุดท้ายก็ยังพลาดอีก
กลายเป็นว่า ผมเริ่มทำงานแบบมีแต่ความเครียด จากทั้งห้ามทำงานพลาดเลยแม้แต่นิดเดียว กดดันตัวเองให้ทำงานให้สมบูรณ์แบบที่สุด โดนจับผิด โดนจับตามองเป็นพิเศษ ทำงานแบบ ไม่มี Safe Zone เลย กับ ผมเริ่มวิตกกังวลอย่างหนักมาก เหมือนทุกวันนี้ "ทำงานดีเสมอตัว ทำพลาดไล่ออกทันที"
เหมือนเดินในดงกับระเบิดที่พลาดแม้แต่ก้าวเดียว ตายทันที ชอบกล
ผมรู้สึกว่า คนเรามันผิดพลาดกันได้ มันใช้ไม่ได้กับสังคมการทำงานที่ไม่ยอมรับความผิดพลาดโดยเด็ดขาด ทุกวันนี้งานก็หายากอยู่แล้ว แล้วยังตกงาน/โดนไล่ออกกันง่ายมากเลย ผมเองก้ยังไม่อยากเสียงานด้วย เพราะเป็นเสาหลักในบ้านไปแล้ว ล้มขึ้นมา แล้วหางานที่ไหนก็ทำไม่ได้ ผมคงจะเครียดจนอาจได้คิดสั้นขึ้นมาก็ได้
ตอนนี้สังคมการทำงานในฝั่งผม มันบังคับให้ผมกลายเป็นคนกลัวความผิดพลาดไปแล้วอย่างช่วยไม่ได้ อีกแง่นึงคือ ผมอาจจะอยู่ในจุดที่ผู้ว่าจ้าง "ข้าจะไม่ทนกับเอ็งแล้ว" ผิดพลาดเยอะเกินมาตรฐานงานที่ควรเป็นแล้วแม้จะเล็กน้อยก็ตาม
ขออนุญาตท้อ ทุกวันนี้ได้แต่ถามตัวเองว่า ทำไมผมยังต้องตื่นมาแบกหน้าอมทุกข์เพราะต้องห้ามทำงานพลาด หรือผมยังจริงจังกับชีวิตตัวเองไม่มากพอกันนะ?