คือผมมีเพื่อนคนหนึ่งเป็น ผญ. เราก็สนิทกันในระดับหนึ่งแล้วคือเวลาเธอมีไรไม่สบายใจจะมักมาระบายให้ผมฟังในใจลึกๆผมก็แอบชอบเขาอยู่แต่ยังไม่เทใจไป100% เพราะ1คือเขาค่อนข้างคุยเยอะเลยอะคับเวลาเขาไปมีอะไรกับไครหรือคบกับไครเขาก็ชอบเอามาเล่าให้ผมฟังเพราะน่าจะคิดว่าผมคือเพื่อนสนิทของเขาแต่ในใจลึกๆผมแอบมีใจให้เขาอยู่อะคับมันก็แอบเจ็บอยู่เวลาเขามาเล่าอะไรแบบนี่ให้ฟัง เอาตามตรงผมก็หมดไปเยอะอยู่คับกับคนนี่ทั้งค่ากินค่าของที่เธออยากได้ แต่อย่าพึ่งมองว่าเธอไม่ดีเลยนะคับ คือที่บ้านเธอก็ไม่ค่อยมีตังอะคับ แต่คือในใจผมอะผมเลี้ยงเธอได้ดูแลเธอได้แต่คือผมอยากให้เธอเลิกนิสัยที่คนคุยเยอะแบบนี่แต่ผมก็ไม่กล้าบอกตรงๆเพราะสถาณะก็คือเพื่อนอะคับกลัวว่าเขาจะไม่ได้คิดไรกับเราแล้วมองว่าเราเสร่อ ไม่รู้จะต้องทำยังไงอะคับเพราะคำว่าเพื่อนนี่แหละผมเคยลองหยอดๆดูเผื่อจะได้ผลแต่พอลองทีไรเธอก็หายเงียบไม่คุยกับผมเลยเหมือนเธอไม่อยากคุยด้วยเลยอะคับแต่พอกลับมาคุยกันแบบเพื่อนเขาคุยกันเธอก็กลับมาคุยกับผมแบบร่าเริง บางทีผมก็แอบคิดว่าถ้าเราไม่ไช้เพื่อนกันผมคงเข้ามาจีบเธอได่ง่ายกว่านี้