ก่อนออกไปพักทานข้าวเที่ยง ทุกวันตัวผมชอบออกไปทีหลังเพื่อน เพราะมักจะทำงานเสร็จช้ากว่าคนอื่น ด้วยความที่ไม่เร่งรีบอะไร  ตัวผมก็พบประสบการณ์
"ขนคีงลุก" เป็นภาษาอีสาน บอกบอกถึงอารมณ์ขนลุก
      พื้นที่ทำงานหลักของผมส่วนใหญ่แล้ว มักจะอยู่ภายในคลังสินค้าอาคารหลังคาใหญ่ๆ กว้างขวาง มีมุมสงบเงียบ วังเวงบ้าง😅
ก่อนที่ผมจะไปทานข้าวกลางวัน อยู่ๆก็ได้ยินเสียงการขูดสีกับพื้นปูนดังเข้ามา  ในใจคิดว่ายังมีคนทำงานอยู่ด้วย ด้วยความห่วงใยเพื่อนร่วมงาน จึงชายตามองตามเสียง ...ทันใดนั่นเองภาพที่เห็นคือ  มันเป็นสายรัดพลาสติกแบนๆบางเหนียวๆแข็งแรง ที่ใช้รัดงาน
รัดสินค้าให้มั่นคง  สายรัดเส้นนั้นขยับและส่งเสียง
เสียงเหมือนคนเราทำให้เกิดการเสียดสีกับพื้นแรงๆ
แต่ภาพจำของตัวผมคือ สายรัดมันขยับตัวมันเองได้ ไม่มีใครดึง หรือทำการขูดพื้นตรงนั้น
คนตรงนั้นก็ไม่มี
เพราะเป็นช่วงเวลาพักเที่ยง  
      ที่สำคัญที่สุด  ในตัวโกดังสินค้าไม่มีสายลมด้วยความสงสัย จึงเดินตามสายรัดนั้นไป จนสุดมุม แล้วกวาดสายตาไปรอบๆ ไม่มีใครเลยในใจหลอนเบาๆเหมือนสติหลุด
ก่อนจะเรียบเรียงสติค่อยๆเดินถอยหลังออกมา ทั้งๆเวลากลางวัน
"ขนคีงลุก" คือคำที่ผมนึกได้ตอนนั้น
👉👉แล้วคุณละเชื่อในสิ่งลี้ลับไหม...มาคุยกันด้วยนะครับ