ขออนุญาตใช้พื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ ตะโกน (ด้วยเสียงที่ไม่ต้องใช้ลำโพงดังลั่นแบบนั้น!) เพื่อระบายความอัดอั้นตันใจและ ประณาม การกระทำอัน ไร้ซึ่งจิตสำนึก ที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ณ ตลาดลาดหญ้า โดยเฉพาะใน เช้าวันศุกร์ ที่ความสงบสุขควรจะเริ่มต้นขึ้น... แต่กลับถูก ย่ำยี อย่างโหดเหี้ยม!
ภาพที่ทุกคนต้องเผชิญทุกเช้าวันศุกร์ ไม่ใช่บรรยากาศตลาดที่คึกคักปกติ แต่คือ การโจมตีทางโสตประสาท ด้วย "อาวุธเสียง" จากลำโพงเก่าคร่ำคร่า คุณภาพเสียงแตกพร่าบาดแก้วหู ของแผงขายผลไม้บางราย เสียงนั้นดังสนั่นหวั่นไหว ชนิดที่เรียกว่า "ดังระเบิด" ดังจนเกินขอบเขตของคำว่า "ประกาศขายของ" ไปไกลลิบลิ่ว! นี่มันคือการ สาดซัดคลื่นเสียง ใส่ทุกคนที่อยู่ในรัศมี ไม่ว่าจะเป็นผู้ค้าแผงอื่นที่ต้องทนทรมาน ผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของที่ต้องรีบเดินหนี บ้านเรือนในละแวกใกล้เคียงที่ต้องรับเคราะห์กรรม และที่น่าสลดใจที่สุดคือ เสียงนี้ยังไป ละเมิดความสงบ ของ วัดลาดหญ้า ซึ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันเป็นที่พึ่งทางใจของชุมชน!
การกระทำเช่นนี้สะท้อนให้เห็นถึง ความเห็นแก่ตัวขั้นสูงสุด และ ความว่างเปล่าทางจิตสำนึกสาธารณะ ของผู้ค้าบางราย ที่มองเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง โดยไม่แยแสแม้แต่น้อยว่ากำลัง เหยียบย่ำ สิทธิขั้นพื้นฐานของผู้อื่นในการใช้พื้นที่สาธารณะร่วมกันอย่างสงบสุข เสียงลำโพงที่ดังเกินเหตุนี้ไม่ใช่แค่ความรำคาญ แต่มันคือ มลภาวะทางเสียง ที่บั่นทอนคุณภาพชีวิต และสร้างความทุกข์ทรมานให้กับคนรอบข้างอย่างร้ายแรง
แต่ที่เลวร้ายยิ่งกว่า คือ 'ความเพิกเฉย' ระดับสุดขั้วของ 'ฝ่ายบริหารตลาด' หรือ 'เจ้าของพื้นที่' แห่งนี้! ปัญหาเสียงดังเกินเหตุนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ ไม่ใช่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น เสียงร้องเรียน เสียงบ่น เสียงสะท้อนความเดือดร้อนมีมา อย่างต่อเนื่องยาวนาน จากหลากหลายปาก แต่ดูเหมือนเสียงเหล่านั้นจะ ไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง ในสายตาของผู้มีอำนาจในการจัดการ
คำถามที่ดังสนั่นอยู่ในใจ (ดังกว่าเสียงลำโพงนรกนั่นอีก!) คือ:
* เจ้าของตลาด 'ไม่ทราบ' ปัญหานี้จริงๆ หรือ?! หรือ 'ทราบ' แต่ เลือกที่จะหลับหูหลับตา เพียงเพราะเห็นว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่พอ ทั้งที่มันกระทบกับชีวิตและจิตใจของผู้คนจำนวนมาก?!
* เหตุใดจึงปล่อยปละละเลย ให้ผู้ค้าบางราย ละเมิดสิทธิความสงบ ของผู้อื่นได้อย่างโจ่งแจ้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่มีมาตรการ ควบคุม จัดการ หรือลงโทษ ใดๆ อย่างจริงจัง?!
* นี่คือการสะท้อนถึง ความล้มเหลวในการบริหารจัดการ หรือ ความไร้ความรับผิดชอบ ในฐานะผู้ดูแลพื้นที่สาธารณะกันแน่?! การดูแลตลาด ไม่ใช่แค่การ นั่งเก็บค่าเช่า แต่คือการ สร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการค้าอย่างเป็นธรรม และ สร้างความสงบสุข ให้กับทุกคนในพื้นที่! การเพิกเฉยต่อปัญหาเช่นนี้ คือการ ทรยศต่อความไว้วางใจ และ ละเลยหน้าที่ ในฐานะผู้บริหารโดยสิ้นเชิง!
ตลาดลาดหญ้าควรเป็นพื้นที่ที่ทุกคนอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข ทำมาหากินได้อย่างเป็นธรรม ไม่ใช่มีบางคนที่ใช้ "พลังเสียง" สร้างความเดือดร้อน แล้วคนอื่นๆ ต้องกลายเป็นตัวประกันทางโสตประสาท!
หากยังไม่มีมาตรการที่ เด็ดขาด จริงจัง และสะท้อนถึง 'จิตสำนึก' ของผู้บริหารตลาดในการแก้ไขปัญหานี้ ปัญหานี้จะไม่ใช่แค่เสียงดัง แต่จะบานปลายกลายเป็นความขัดแย้ง และทำลายภาพลักษณ์ที่ดีของตลาดในระยะยาวอย่างแน่นอน
จึงอยากใช้พื้นที่นี้ เรียกร้อง และ สอบถาม ออกไปอีกครั้ง ด้วยความหวังว่าจะมีใครสักคนรับฟังและ มีจิตสำนึก พอที่จะช่วยเหลือ:
* มีใครในที่นี้ที่ ต้องทนทุกข์ทรมาน กับ 'มลพิษทางเสียง' จากตลาดลาดหญ้าในเช้าวันศุกร์เช่นเดียวกับผมบ้าง?
* มี 'หน่วยงานราชการ' หรือ 'องค์กรใด' ที่มีอำนาจ และที่สำคัญคือ 'มีจิตสำนึก' เพียงพอ ที่จะเข้ามา จัดระเบียบ แก้ไขปัญหาที่สะท้อนถึงความไร้ซึ่งธรรมาภิบาลในการบริหารพื้นที่สาธารณะเช่นนี้ได้บ้างหรือไม่?
* หรือมี 'วิธีการร้องเรียน' ใดที่ 'ได้ผลจริงจัง' ไม่ใช่แค่การบ่นที่ถูก 'เพิกเฉย' เหมือนที่ผ่านมาอีกต่อไป?
ขอ เรียกร้องให้คืน 'ความสงบ' อันเป็นสิทธิขั้นพื้นฐาน ให้กับตลาดลาดหญ้าในเช้าวันศุกร์เสียที!
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบายความอัดอั้น และหวังว่าเสียงเล็กๆ (ที่ไม่ต้องใช้ลำโพงดังๆ!) นี้ จะไปถึงผู้ที่มีอำนาจและ มีจิตสำนึก พอที่จะแก้ไขปัญหา!
#ตลาดลาดหญ้า #มลพิษทางเสียง #ไร้จิตสำนึก #บริหารตลาดไร้ความรับผิดชอบ #ร้องเรียนปัญหาตลาด