ในสมัยเมื่อราว​ ปลาย​ อยุธยา​ มีข้าราชการเมือง​ ได้รับที่ดินกว้างขวางสุดลูกหูลูกตา​รวม​ ทาส​ ไพล่​ อยูในสังกัด​ สัก​ ๑๐๐​ คน​ มีบ้านทรงไทย หลังใหญ่​ ขนาบซ้ายขวา​ ด้วยเรือนรับรอง​ ทาสมี​ ๒​ ระดับ​ บนเรือน​ มีแต่สตรี​สัก​๓๐​ชาน​หรือใต้ถุน​ ผสมปนเป​ ลูกของข้าราชการ​ มี​๓​ นาง​ คนน้องสุด​ ออกจะร้าย​ ลงโทษทาสด้วย​แซ่
   สตรีนางหนึ่ง​ เป็นทาส​ ในเรือนเบี้ย​ เติบโตในหมู่ทาส​ จนเข้าสูวัยทำงาน​ ได้ตำแหน่งงาน​ จ่ายตลาด
  ชายผู้หนึ่ง​ ชอบปลีกวิเวก​ ไปปลูกบ้านแบบเรียบง่ายในที่ดิน​  มีเรือกสวนไร่นา​ พอประมาณ​ มีทาส​ ๓​ คน
   ชายหนุ่ม​ไปเที่ยวเล่น​ ในตลาด​ ได้เจอ​ สตรี​ จ่ายตลาด​ เป็นที่ถูกใจ​ สืบค้นจนพบว่าเป็นทาสในเรือนเบี้ยของลูกข้าราชการ​ ตัดสินใจไปทาบทาม​มาเป็นคู่​ แต่ถูกปฏิเสธ​ เพราะชนชั้นต่างกัน​ ทาสต้องคู่กับทาส​
   ชายหนุ่ม​ ไถ่เธอด้วยเงิน หวังครองคู่​ แต่หารู้ไม่ว่า​ สตรีก็มีคู่รักที่เป็นทาสในเรือนนั้น​ จึงถูกชายคู่รักขัดขวาง​ แต่ชายคู่รักต้องแพ้​ โดนเฆี่ยนตี​ พร้อมถูก​จอง​จำ
  ชายหนุ่มได้สาวทาสมาครอง​ แต่ใจนางมิได้​ รักใคร่ชายหนุ่มแม้สักนิด​ พอรู้ข่าวชายคู่รัก​ โดนเฆี่ยนตี​จองจำจนตาย​ จึงอธิฐาน​แก้แค้น​
   ชายหนุ่ม​ได้เสพสมอารมณ์​หมาย​ รอหวังมีลูกสืบสกุล​ จากนางทาส​ วันแล้ววันเล่าก็ไม่ตั้งท้อง​ จึงเริ่มตบตี​นางทาส​ เพราะเหตุมีลูกไม่ได้
   นางทาสได้รับการเยียวยา​ จากทาสหนุ่มในเรือนนี้เอง​ สุดท้ายกลายเป็นความรัก​ แล้วได้เสียกัน
   ชายหนุ่มรู้ข่าวของนางทาส​ และทาสของตน​ จึง เฆี่ยนตี​ และขังใต้ดิน​ นางทาส​ แอบลักลอบส่งอาหาร​ ให้หนุ่มทาส​ ล่วงรู้​ถึง​ชายหนุ่ม​ จึงเฆี่ยนตี​ และส่งกลับเรือน​ ของ​ ข้าราชการ​
   สุดท้าย​ หนุ่มทาส​ ได้ตายลงไป​
ข้อมูลชุดนี้หลั่งไหล​งไหล​ เข้ามาเมื่อคราวใจสงบนิ่ง​ มีแต่ความสงสัย​ คืออะไร​ จึงนึกย้อนความไปเมื่อสัก​ ๑๐​ ปีก่อน​ ได้ไปกราบ​ อาจารย์​ท่านหนึ่ง​ ใจคิดตั้งคำถามไว้​ ถ้าท่านแน่จริง​ ต้องล่วงรู้สิ่งที่กระผมคิด​ ท่านยิ้ม​ ไม่บอกผม​ แต่​บอกเมียผม​ เมื่อคราวที่ผมเดินออกมาแล้ว​
   ท่านบอกว่า​ ผมจะรู้​ ในอนาคต​ ถ้าผมหมั่นเพียร​
   คำถามผมในใจตอนนั้นคือ​ ทำไมผมถึงมีลูกพิการ​ ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
   สักวันผมต้องกลับไปกราบท่าน​ ให้ท่านช่วยยืนยัน​ สาธุ​ เจริญในธรรมทุกท่าน