ข้อแรก ความสูญเสียตึกถล่มเสียหายมากกว่า กรณี การบินไทย หลายเท่าตัวนัก เพราะชีวิตเป็นสิ่งมีค่ามากกว่าตัวเลขเงิน ดังนั้น กรณีตึกถล่มจึงเป็นปัญหาที่ต้องได้รับการแก้ไขป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นอีก ส่วนกรณี คลังสูญเสียมูลค่าประมาณ มากกว่า 50,000 ล้านบาทจากการแปลงหนี้และเพิ่มทุน ผ่านขบวนการแผนฟื้นฟู
เป็นเรื่องผลประโยชน์ที่ถูกถ่ายโอนอันเป็นปัญหาที่เรื้อรังมายาวนาน  แก้ไขยาก โดยเฉพาะการฮั้วประมูลในโครงการต่างๆของรัฐ
ข้อสอง กรณีตึกถล่ม ได้รับความสนใจจากสื่อมวลชนทั่วโลก เพราะเป็นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ และจากความโลภของมนุษย์ ซึ่งน่าจะมีการคอรัปชันเข้ามาเกี่ยวข้อง ส่วนกรณี การบินไทย ความสูญเสียทางการเงินแม้จะมากกว่ากรณีตึกถล่มแต่ไม่เป็นข่าวตามสื่อเพราะไม่มีการเสียชีวิต สาเหตุไม่เกี่ยวข้องกับภัยพิบัติทางธรรมชาติแต่อย่างใด เป็นเรื่องของผลประโยชน์เพียงอย่างเดียวที่คลังอาจจะขาดคนมีความรู้ความสามารถ จึงไม่สามารถรับรู้ถึงความสูญเสียมูลค่าเงินกว่าจำนวน 50,000 ล้านบาทได้ หรืออาจจะมีคนมีความรู้ความสามารถมากมายแต่ขาดการจัดการที่ดี ทำให้ไม่มีใครสนใจติดตามในเรื่องดังกล่าว
เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ภาษีประชาชนต้องสูญเปล่าเป็นจำนวนพอๆกัยเงินที่สามารถสร้างตึก สตง ที่ถล่มไปได้ถึง 25 ตึกเลยทีเดียว