ลับเป็นการใหญ่

มีดเล่มไหนๆมันก็ต้องลับ ถึงมันจะเป็นเหล็กดีที่รักษาคมได้ยาวนาน เมื่อผ่านวันเวลาไปความคมของมันก็ลดลงก็ต้องลับ มีดไฮคาร์บอนเก็บไว้เฉยๆสนิมขึ้นจางๆความคมก็ลดลงบ้างเหมือนกัน ก็ต้องลับ มีดสแตนเลสบางตัวเก็บไว้นานๆเกิดโครเมียมอ็อกไซด์ความคมลดลงได้เหมือนกันก็ต้องลับจะลับมากลับน้อยก็แตกต่างกันไปตามขนาดของใบมีดหรือชนิดของเหล็ก วันนี้มีมีดมาให้ชมเล่มนึงครับมีดที่จัดว่าลับยาก ต้องลับการขนานใหญ่

มีดบางเล่มลับง่ายก็มี ถึงจะเป็นเหล็กที่ค่าความแข็งสูงก็จัดว่าลับง่าย แต่บางเล่มก็ลับยาก การปาดแนวคมหรือการตั้งองศาคมก็เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้มีดเล่มหนึ่งๆลับง่ายหรือว่าลับไม่ง่าย มีดเล่มนี้เป็นมีดแบบแทรกเกอร์ หรือทอม บราวน์ แทรกเกอร์ไนฟ์ วันหลังจะเล่าให้ฟังอีกทีว่ามีดแบบนี้มันใช่ของทอม บราวน์จริงๆรึเปล่า

มีดพิมพ์นี้ก็อยู่ในวงการมีดมาหลายปี และมีชื่อเสียงได้รับความนิยมสูงสุดหลังจากได้เป็นมีดประกอบภาพยนต์เรื่อง The Hunted (2003) นำแสดงโดย Tommy Lee Jones และ  Benicio del Toro ภาพยนต์โปรดของผมอีกเรื่องนึง

มีดเล่มนี้จัดอยู่ในประเภทมีดยังชีพหรือเซอไววอลไนฟ์ เซอไววอลทูลส์ คือเป็นมีดที่นอกจากจะมีคมมีดเหมือนๆมีดทั่วๆไปแล้วยังมีความสามารถพิเศษหรือหน้าที่ที่แปลกออกไป ซึ่งมีดธรรมดาทำได้ไม่เหมือนมีดในกลุ่มของเซอไววอลไนฟ์ ดูหน้าตาท่าทางก็จะเห็นว่ามันมีโค้งมีเว้ามีนูนมีเหลี่ยม เลื่อยก็ยังมี ถึงมันจะทำหน้าที่เล็กๆน้อยได้ตามที่ถูกออกแบบมา ขั้นแรกของมีดคือมันต้องคม ในเมื่ออยากให้มันคมเราก็ต้องลับ และมันลับยากมากๆ

แต่เพื่อไม่ให้เป็นการเสียลวดลาย ถึงเป็นแมวน้อยๆในสวนดอกไม้มันก็ยังมีลายของมันอยู่

ก็ต้องลับให้ได้ หาทางลับให้ได้

ถ้าเราจะประเมิณคมมีดหรือแนวคมมีดที่ต้องลับก็จะออกมาได้สามสี่อย่าง คือแนวคมโค้งส่วนปลายจากปลายแหลมสุดมาถึงหน้าโค้งหรือเบลลี่เป็นใบมีดส่วนนึงซึ่งในส่วนนี้ก็ต้องแบ่งลับเป็นสองจังหวะ คือส่วนปลายลับแบบคมหนาคมกระแทกราวๆความยาวหนึ่งนิ้วของแนวคม ส่วนนั้นจะตั้งแนวคมมาหนากว่าส่วนอื่นที่ไล่ลงมา ออกแบบมาสำหรับงานหนักเช่นการปักต้นไม้หรือปักกระแทกปลายมีดลงไปเพื่อแยกฟืน คมหน้าโค้งสำหรับการแล่เนื้อได้นิดหน่อยส่วนหน้ามีดที่ไล่มากลางมีดจะเน้นใช้งานสับหรือฟัน เท่าที่ลองใช้งานดูส่วนที่กระทบเป้าหมายจริงๆมีแค่ประมาณ 1/3 ของแนวคมโค้ง

ส่วนนี้ลับจังหวะเดียวคือวาดแนวการลับเป็นแนวโค้งจากหน้ามีดโค้งไปหาปลายมีด ก็ลับไม่ยากเท่าไหร่ เพราะลับแบบอเมริกันสัมผัสใบมีดกับหินแค่นิดเดียว ใช้หินลับสองก้อนก็คมพอดีๆสำหรับมีดใช้งานในป่า ค่าความละเอียดแค่พันกว่าๆก็ทำงานได้

ไล่จากหน้ามีดจะเข้ามาถึงส่วนเว้าหรือคมแบบกัตฮุก หรือซิปเปอร์ ออกแบบมาสำหรับงานกรีดหรือเหลาแบบดึงเข้าหาตัว ตรงนี้จัดว่าลับยากมากๆเพราะผมไม่มีหินลับมีดแบบแท่งกลม ก็ใช้ขอบของหินลับน้ำมันออยล์สโตนก้อนที่เป็นขอบมนหรือโค้งอยู่แล้ว และมาแต่งอีกทีด้วยขอบของหินลับมีดกรีดยาง ก็พอใช้งานได้

อีกส่วนที่เหลือเข้าเรียกมีดขูดหรือดรอไนฟ์ ซึ่งเป็นหน้าคมแบบตรงๆ ส่วนนี้ก็ค่อนข้างลับยาก ต้องหาหินลับมีดที่หน้าแคบกว่าช่วงของคมมีด ซึ่งส่วนนี้กว้างประมาณ 2 นิ้ว จะใช้หินขนาดมาตรฐานหน้ากว้าง 2 นิ้วหรือกว้าง 50 มิลล์มันลับไม่ได้ครับ ขอบหินจะบาดเข้าไปในแนวคมมีดต้องหาก้อนที่หน้าแคบกว่านั้น พอดีมีหินน้ำมันหน้าแคบกว่าสองนิ้วก้อนนึง และหินโป่งขาวหน้าแคบกว่าสองนิ้วอีกก้อนนึงก็ผ่านการลับตรงนี้ไปได้

เก็บหน้าคมหรือเกษรมีดด้วยการลับกับหินโปร่งแสงอาคันซอเป็นขั้นสุดท้าย ก็เรียบร้อยใช้งานได้ หินแบบนี้หน้าไม่กว้างนักอยู่แล้ว ใช้ลับมีดคมตรงได้ดี และใช้หินลับที่ไม่ได้ติดกับฐานอีกก้อนสำหรับแต่งในส่วนที่เข้ากับหน้าของหินลับไม่ได้อย่างในคมมีดแบบเว้า ก็แต่งด้วยการเอามีดอยู่กับที่แล้วใช้หินลับมีดเคลื่อนไหวแทน

ยังมีอีกอย่างที่ต้องลับเหมือนกันคือฟันเลื่อยที่ด้านหลังใบมีด ในส่วนนี้ลับหรือแทงด้วยตะไบสามเหลี่ยมสำหรับแทงฟันเลื่อย หรือตะไบสามเหลี่ยมนิโคลสัน มีดเล่มนี้ตอนทำยังไม่ได้แทงฟันเลื่อยให้คมคือบางส่วนไม่ได้แหลมเป็นยอดจั่ว แต่ยังมีความหนาอยู่บ้างคือแทงฟันเลื่อยประมาณ 80-90 % ก่อนขั้นตอนการชุบแข็ง จะแทงให้เรียบร้อยก็เกรงว่ามันจะเกิดอาการสูญเพลิงหรือเหล็กถูกไฟไหม้หายไปได้ เลยแทงให้เหลือความหนาเอาไว้

ปรากฏว่าพอชุบแข็งแล้ว อบคลายเรียบร้อยแล้ว มันยังแทงฟันเลื่อยไม่เข้า คือแทงไม่ลงเพราะมันแข็ง ซึ่งจริงๆแข็งไม่มากนะครับ น่าจะราวๆ 55 - 57 ร็กเวลส์เท่านั้นตามประสาค่าความแข็งของมีดงานหนัก แต่ก็แทงไม่เข้าหรือเข้าน้อยมาก เลยมีฟันแบบทื่อๆคมๆ ให้ค่อยๆใช้ค่อยๆลับไปอีกหลายปีกว่าจะคม

มีดแบบนี้ทำได้ยากและรวมไปถึงใช้ยากและบำรุงรักษายากด้วยเช่นกัน มันเกิดขึ้นมาแล้ว ดำรงความเป็นตัวตนไว้ได้ชั่วระยะเวลานึง มีที่อยู่เล็กๆในประวัติศาสตร์มีเรื่องราวให้ผู้คนได้ขับขาน เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของผู้คน ส่วนหนึ่งของป่า เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตในด้านดีและแน่นอนว่ามีส่วนในด้านไม่ดีด้วยอีกเหมือนกัน มีผู้คนนิยมชมชอบ ให้ความเชื่อถือพึ่งพา และอีกมากมายที่ก่นด่า มันเกิดขึ้นมาแล้วจริงๆ

มีดบางแบบอยู่มาได้นับพันปี บางแบบก็หลายร้อยปี หลายแบบมีอายุสั้นกว่านั้น เหมือนพลุไฟสว่างวาบแล้วลับหาย มีดแบบนี้ก็อยู่มาได้หลายสิบปี ในภาวะที่มีผู้คนรักใคร่และชิงชังไปไม่น้อยกว่ากัน ชีวิตของมันจะมุ่งหน้าไปสู่ทิศทางไหน ธรรมชาติจะเป็นผู้คัดสรร

เวลาจะเป็นผู้ตัดสิน

...