เราเป็นเด็กอายุ16คนนึง เรารู้สึกว่าตัวค่อนข้างขาดความอบอุ่น เวลามีเทศกาลสําคัญอะไรก็แล้วแต่พอแม้รามักจะติดงานเสมอ เราเข้าใจพวกท่านนะแต้ราจําไม่ได้ละว่าเราฉลองครั้งล่าสุดตอนไหนวันนี้วันที่18เม.ย ชลบุรีเล่นนํ้าสงกรานกันบังเอิญแม้เราติดธุระ พ่อก็เลิกงานไม่ได้ เราไม่ค่อยมีเพื่อนด้วย แม่ใช้เราให้ดูร้านที่เปิดขายของแทนกว่าจะกลับมาก็เข้า3ทุ่ม พอร้านปิดเราเอานํ้ากรอกใส่ขวดมาใส่กะละมังเล็กๆเพื่ิที่จะสาดคนผ่านไปผ่านมาที่ถนน คนข้างบ้านถามว่าทําไมไม่ยกถังออกมาล่ะ มันอาจจะเป็นคําถามที่ธรรมดามากๆ แต้เรากลับจุกอกเล็กๆ เพราะเราอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อนพอที่จะช่วยเรายกได้😢แต่มันอาจเป็นเรื่องเล็กๆสําหรับทุกคนปีนี้เราได้เล่นสงกรานครั้งแรกหลังจากไม่ได้เล่นมาหลายปีเล่นแป๊บๆพอให้ตัวเปียกก็เลิกเพราะยืนเล่นคนเดียวแล้วต้องคอยเอานํ้ามาเติมตลอดเวลามันเหนื่อย คนรอบข้างเราก็ไม่ชวน เพื่อนที่คบกันก็เป็นพวกเด็กเรียน เราเป็นคนชอบทํรอะไรสนุกๆ เราไม่เล่นสงกรานตลอดหลายปีที่ผ่านมาเพราะเราไม่ได้ไม่ชอบแต่เพราะไม่มีใครเคยนึกถึงเราเลย และทุกเทศการด้วย วันเกิดเรามันช่างต่างกับวันเกิดคนอื่นเราเลือกที่จะไม่บอกคนอื่นว่านี่วันเกิดแต่ในใจลึกๆก็ต้องการให้คนมายินดีมั่งเราได้เป่าเค้กครั้งเดียวที่เราจําได้เกิดมา16ปี วันเกิดที่ผ่านๆมา2-3ปีก่อนพ่อกับแม่ให้ตังเรา2หรือ3ร้อยนี่แหละ ปีที่แล้วเราอยูากับปู่กับย่า ก็มีญาติเราให้เงินพอให้ซื้อขนมอนู่นิดหน่อยซึ่งเราไม่หวังอะไรเราแค่อยากมีงานวันเกิดแบบคนปกติบ้างเพราะวันเกิดเราก็มีปีเดียวใช่ไหมล่ะ😅 แม้ราให้ยายเลร้ยงแต่เด็กเราก็จําความไม่ค่อยได้ เรารู้สึกว่าตัวเรามันไม่ค่อยสําคัญเท่าไหร่ ทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้อาจคิดว่าเรางี่เง่า แต่การที่เราโดนปฏิบัติกับคนอื่นๆมันก็ไม่ค่อยดี รูปลักษณ์เรามันไม่ค่อยดูดีเท่าที่ควรพูดงายๆก็คนขี้เหร่นั่นแหละ เพื่อนคนอื่นๆก็ไม่ค่อยอยากจะคบค้าสมาคมด้วยเพราะเราไม่ใช่คนพูดเก่ง หน้าตาก็ไม่เป็นมิตร แต่เราเป็นคนตลกมาก เรามักจะตกหลุมรักคนง่ายเสมอ เพราะชีวิตนี้เราอยากรู้สึกว่าคนสําคัญมันเป็นยังไง แต่คนที่เรารักเข้าก็ไม่เคยจะชายตามองเราเท่าไหร่ เรารู้สึกว่า16ปีนี้มันโดดเดี่ยวมากๆ ไม่ทีอะไรมากเราแค่อยากแชร์ให้ชาวพันทิปฟังและพิมพ์ระบายมันออกมา ถ้าใครใจดีช่วยบอกวิธีแก้ก็ตะเป็นพระคุณมาก สุดท้ายนี้เราก็พิมพ์ตั้งแต่ตัวเปียกจนตัวแห้ง5555+ใครมีวิธีแก้ช่วยกันบอกหน่อยนะ😃😃
ขาดความอบอุ่นทํายังไงดี?