คือตอนนี้เราเรียนอยู่คณะสถาปัตย์ อยู่ปี3 รู้สึกว่าหมดไฟมากๆ เรารู้สึกว่าช่วงนี้เราไม่มีใจไปทำงานเลย คือเราอยากทำนะแต่พอเปิดจอหรือกางสมุดเพื่อสเก็ตแล้วก็ตัน แบล้ง สุดท้ายก็จบที่การนอนเพราะคิดว่าคงจะช่วยได้

     พอมานั่งถามตัวเองว่าเป็นอะไรไปก็ให้คำตอบไม่ได้ แต่รู้สึกกลัวไปหมด ไม่กล้าคิดเองเออเองว่าทำแบบนี้ได้มั้ย เราไม่ได้กลัวคอมเม้นอาจารนะ รู้สึกว่าพร้อมรับ แต่บางทีเหมือนโดนตัดความเป็นตัวเองออกจนหมดความมั่นใจ

     เมื่อก่อนตอนปี2เรารู้สึกว่าชีวิตโคตรดี แบบงานมันหนักนะ เราไม่ได้นอนตลอดทุกครั้งที่มีตรวจแบบแล้วตรวจอาทิตย์ละ2วัน แต่ผลงานที่ออกมาคือเราภูมิใจกับมัน เราชอบมัน มันเลยหายเหนื่อยเลย บวกกับเจออาจารย์ที่ตรงจริตเรามันทำให้มีกำลังใจในการเรียนมากๆ

     แต่ตั้งแต่ขึ้นปี3มามันเหมือนเราเริ่มเจอความจริง เราเริ่มเจอของยาก เจออาจารย์ที่บางทีรู้สึกเหมือนคุยกันไม่รู้เรื่อง มันทำให้เราท้ออ่ะ เทอม1ยังพอผ่านมาได้แบบถูๆไถๆ แต่เทอม2มันเหมือนดับมั่นไปเลย แถมยังมีวิชาสตู2สตู เท่ากับว่าอาทิตย์นึงตรวจแบบไปแล้ว3วัน ช่วงแรกยังพอมีไฟทำงานทำนู่นทำนี่ แต่พอพ้นมิดเทอมมาคือไฟมอดเลย ไม่มีใจทำงานอะไรทั้งนั้น ทำทั้งคืนก็ได้มาเหมือนทำ2ชม. พอเอาไปส่งอาจารย์ก็คอมเม้นไรมากไม่ได้เพราะงานมานิดเดียว งานเลยไม่ค่อยมีการพัฒนา เราก็ยิ่งท้อไปอีกเพราะพอไปมองงานคนอื่นที่ดูไปไกลแล้วก็ทำให้รู้สึกตัวเองห่วย

    ใครพอจะมีวิธีเอาไฟในตัวกลับมามั้ย คือเราอยากทำงานนะแต่มันตันเกินจะไปต่อได้ แล้วใกล้จะไฟนอลแล้วเราไม่อยากรู้สึกแย่กับตัวเองไปมากกว่านี้ อยากมีงานให้ได้พอภูมิใจเพื่อให้ผ่านพ้นเทอมนี้ไปได้อย่างไม่ซึมเศร้าอ่ะ ใครเจอปัญหานี้เหมือนกันก็เป็นกำลังใจให้นะ มันจะผ่านไปได้(ใช่มั้ย😢)