คือผมเป็นเด็กนักเรียนปกติที่ฐานะทางบ้านไม่ได้ดีมากแต่ก็พออยู่ได้ตั้งแต่เด็กผมได้ออกมาตลาดทำงานกับแม่ตั้งแต่ตี3-4ทุกวันในช่วงปิดเทอมซึ่งผมก็พอเข้าใจว่าพ่อกับแม่พยายามให้ผมเข้าใจคำว่าลำบากในการหาเงินแต่เอาตรงผมไม่มีความสุขเลยผมไม่รู้ว่าผมเอาแต่ใจรึเปล่านะตอนนั้นผมทำงั้นทุกปิดเทอมตั้งปต่ม.1จนตอนนี้ผมขึ้นมหาลัยแล้วเอาจริงก็ดีใจตอนที่ได้เงินมาได้เงินมาซื้อของที่ตัวเองอยากได้ไอแพดโทรศัพท์ก็หามาด้วยตัวเอง แต่พอผมไม่มีของที่อจากได้แล้วละตอนนี้ปิดเทอมผมก็มาทำงานมีกะกลาฃวันที่ทำกับแม่ตอนเช้าๆซึ่งผมชอบที่จะทำกะเช้ามากกว่ากะกลางคืนที่ทำกับพ่อตอนม.ปลายผมก็ได้มาทำกับพ่อบางปีแต่มันไม่สนุกเลยเวลาทำผิดพ่อชอบใช้คำพูดแรงๆที่ทำให้รู้สึกไม่ดีแล้วมันเป็นงานช่วง 22:00 -6โมงเช้า ซึ่งมันต้องทำอะไรหลายอย่างเร็วๆ ซึ่งผมก็มีพลาดบ้าง ผมเลยกดดันตัวเองมากรู้สึกไม่อยากไปทำทีนี้เลยตอนปิดเทอมก่อนขึ้นมหาลัยผมทำงานกับแม่แล้วก็รู้สึกว่าจะได้ทำจนเปิดเทอมมหาลัยผมโอเคนะถ้าได้ทำกับแม่มันสนุกมันทำเป็นงานเรื่อยๆแต่ใช่ว่าผมจะเฉื่อยไปเลยนะกะเช้าก็มีแค่รอลูกค้านานกว่าแค่นั้นจะเป็นช่วง ตี4 ถึง 1 ทุ่ม แต่พอคนที่ทำงานของพ่อลาออกผมก็ต้องกลับไปช่วยพ่อซึ่งผมไม่อยากไปเลยมันเหนื่อยมันกดดันกลัวโดนพ่อว่ากลัวตัวเองทำงานพลาดกลัวทำช้ากว่าคนอื่นถ้าทำเร็วก็กลัวทำผิด ผมต้องทำยังไงหรอครับแต่ผมก็เลิกทำไม่ได้อยู่ดีมันเป็นสิ่งที่ผมที่เป็นวัยเรียนต้อวมาทำแบบนี้หรอครับผมเข้าใขพ่อกับแม่ดีว่าอยากห้เรียนรู้ถึงความลำบากผมเข้าใจแล้วว่าลำบากมันเหนื่อยขนาดไหนแต่ผมต้องรีบมาเจออะไรแบบนี่ด้วยหรอครับผมแค่อยากมีความสุขเหมือนเด็กคนอื่นเอาจริงๆเลยอยากไปเที่ยวเล่นวันสงกรานต์กับเพื่อนเพราะทุกครั้งที่มาทำงานปิดเทอมผมต้องห่างเพื่อนไม่เคยได้เที่ยวกับเพื่อนหรือทำอะไรที่ชอบมาตลอดหลายปีเพราะที่บ้านอยากให้เรียนรู้ความลำบากแล้วชีวิตวัยรุ่นของผมละต้องมาตื่นเช้าทำงานเหมือนคนวัยทำงานผมจะมีเวลามีความสุขได้เหมือนช่วงนี้ไหมครับในอนาคตเพราะต่อไปผมก็จะได้ทำงานช่วงเวลาผิดเทอมมันควรเป็นเวลาพักผ่อนของเด็กไหมครับเพราะที่ผ่านมาก่อนปิดเทอมผมก็ต้องอ่านหนังสือสอบทั้งเรียนหนังสือผมรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้พักเลยผมต้องอยู่อย่างนี้ไปจนตายไหมครับ ผมแค่อยากใช้ชีวิตวัยรุ่น ขอบคุณครับถ้าอ่านจบผมแค่อยากระบาย