นำมาแชร์ให้คนที่คิดอยากพอมีพอกิน  อยู่ได้สบาย ๆ  เผื่อใครจะทำตามครับ

ผมเดินเส้นทางผิดตั้งแต่เริ่มทำงาน กู้ ๆ  ๆ  ๆ  ตรงไหนมีให้กู้  ก็กู้  จนเงินเดือนไม่พอแม้แต่ส่งดอกเบี้ย..  ผมว่าหลายท่านก็เป็นแบบนี้
พยายามทำงานมากขึ้น  หางานเสริมสารพัด แต่รายจ่ายกลับเพิ่มมากกว่ารายรับเสียอีก หนี้ไม่ได้ลดลง

จุดเปลี่ยนของผม ปี 49  มีความกังวลเกี่ยวกับอนาคตครอบครัวมาก    ผมเริ่มเดินในทิศทางใหม่

1.  ผมจะเดินตาม คำว่า"เศรษฐกิจพอเพียง"
2.  ช่วงเวลานั้นฟังรายการ  อาจารย์วีระ  ธีรภัทร  ท่านบอกว่าทางรอดของคนมีหนี้สิน มีทางเดียว " มีหนี้  ใช้หนี้ให้หมด  หาได้น้อย  ใช้น้อยกว่า  หาได้มาก ใช้น้อยเหมือนเดิม ที่เหลือเก็บ ยังไงก็รอด"

  ผมตัดสินใจทำตามสองข้อนี้  ไม่ทำงานพิเศษ  ไม่เที่ยว  ไม่ดื่ม  ไม่เล่น  เลิกบุหรี่  อยู่กับครอบครัว  ใช้เงินให้น้อยที่สุด  ที่สุดผมเป็นไท หมดหนี้สินปี 52

  จากวันนั้น-วันนี้ ผมก็ยังคงเดินตามเส้นทางนี้  การใช้จ่ายส่วนตัว ก็ยังคงเหมือนเดิม  ผมมีความสุขมากกว่าเดิม  ไม่เครียด  ไม่กังวัลกับเศรษฐกิจที่แย่ลง  แต่สิ่งทีหายไป  คือเพื่อน ๆ เคยกิน เคยเที่ยว  กลุ่มนี้ห่างเหินกันไป  จนแทบจะไม่มีเพื่อน..  นี่คือสิ่งที่ต้องแลกครับ

  ใครที่ยังพอกลับตัวได้  และอยากเปลี่ยนทางเดินลองดูครับ  ยากแค่ช่วงแรก ๆเท่านั้น   สำหรับผม  ยากที่สุดคือบุหรี่  เลิกได้ ปี 52

  โชคดีครับ