สวัสดีค่ะ หนูอายุ17ปี หนูเป็นคนที่ชอบอยู่แต่ห้องมากๆเลยค่ะเหตุผลที่อยู่ในห้องคือหนูโดนด่าจากครอบครัว คำด่าแต่ละคำของเขาไม่เคยมีครั้งไหนที่หนูไม่ร้องไห้ ด่า ด่าเกิดมาไม่มีประโยชน์ มีครั้งหนึ่งที่ตอนเช้าจะไปโรงเรียนซึ่งเป็นวันคคิสมาสหนูไม่มีเสื้อสีแดงเลยยืมเพื่อนจะไปเอาตอนเช้าเพราะตอนที่ยืมมันดึกแล้ว ตอนเช้าก็ไปเอาเสื้อแต่ไม่ทันรถเลยรีบวิ่งกลับบ้านแล้วบอกที่บ้านว่าไม่ทันรถ พ่อเลยด่าหนูเลยค่ะ ไม่มีแม่ทำไมทำตัวมีปัญหา(พ่อกับแม่เลิกกันตั้งแต่อนุบาล) ตอนที่เขาพูดมันแรงมากๆและมันไม่ได้เกี่ยวกับแม่เลย ต่อมาหนูเลยอยู่แต่ห้อง ไม่ไปไหน แต่การเรียนหนูดีและเขาก็อยากให้เรียนหมอแต่หนูรู้ตัวหนูแล้วว่าไม่ชอบ ชอบเรีบนครูเขาก็มาบอกว่าจะเรียนวิทย์-คณิตเพื่อไปเรียนครูทำไม วันเกิดหนูตรงกับวันที่เกรดออกตอนนั้นหนูไปฝึกงาน พอกลับบ้านสิ่งแรกที่เขาถามคือไหนเกรด ได้3.9ใช่มั้ย หนูได้แต่ตอบเขาแล้วพ่อก็ถามอีกว่าซื้อเค้กมาทำไม🙂 (เค้กแม่ซื้อให้)ซึ่งวันนี้เป็นวันเกิดเรา ทุกคนในบ้านด่าหนูสาระพัด หนูเลยติดห้องมากๆกินข้าวก็เอามากินในห้อง พอจะออกไปข้างนอกก็รอให้ไม่มีใคร ถ้าพ่ออยู่บ้านหนูจะไม่ออกห้องเลย อดทนถึงจะหิวแค่ไหนก็ตาม พอเจอพ่อหนูจะใจสั่น พูดไม่รู้เรื่องเลย พอวันสงกรานต์ญาติมาหาหนูก็ไม่กล้าออกไป ยิ่งโดนด่าซํ้าไปอีกด่าต่อหน้าญาติ ด่าหมกอยู่แต่ในห้อง ที่โรงเรียนหนูไม่ได้เป็นแบบนี้แต่พอกลับบ้านก็เป็นอีกคน เวลามีคนมาบ้านหรือญาติหนูจะใจสั่นมากไม่กล้าออกไปเจอใคร อึดอัดมากๆ ย่าหนูก็ไปบอกคนอื่นว่าหนูอยู่แต่ในห้อง อยู่แต่ในถํ้า หมกอยุ่ในนั้น หนูก็เบื่อมากๆเหมือนกันที่อยู่แต่ในห้อง อยากไปเที่ยวแต่ก็ไปไหนไม่ได้ ตอนนั้นไปกินหมูกะทะกับเพื่อนกลับ3ทุ่ม หนูอยากกลับนานแล้วแต่ฝนตกเลยกลับไม่ได้ พอกลับมาก็โดนด่าระวังเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวจะมีลูกให้เลี้ยง ส่วนเรื่องงานบ้านตอนที่เขาอยู่บ้านหนูจะไม่ทำเลย แต่พอเขาไม่อยู่หนูทำทุกอย่าง แบบนี้หนูจะเป็นโรคจิตมั้ยคะ ยิ่งเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมากๆ เก็บทุกคำด่ามาจำ เจอพ่อใจก็จะสั่นขนาดอยู่บ้านเดียวกันหนูยังไม่อยากเจอเลย