เสียงของพระคุณเจ้าหลุยส์แห่งกรานาดา ดังก้องกังวานดุจเสียงประกาศกในถิ่นกันดารสมัยใหม่ของเรา :

คริสตชนเป็นจำนวนมากเข้ามารับศีลอภัยบาป มิใช่ในฐานะสายใยแห่งพระเมตตา แต่กลับมองว่าเป็นช่องโหว่แห่งพระยุติธรรมของพระเจ้า

พระสังฆราชเตือนอย่างเยือกเย็นว่า :

การสารภาพบาปโดยปราศจากความทุกข์ใจแท้จริง การให้คำมั่นว่าจะกลับใจโดยมีเจตนาซ่อนเร้นที่จะหวนกลับไปทำบาปอีก เป็นการเล่นเกมอันตรายกับพระเจ้าเอง

นี่ไม่ใช่เพียงความอ่อนแอธรรมดา หากแต่เป็น ความประมาทฝ่ายจิตอย่างร้ายแรง

ขอให้เรามาศึกษา “เกมอันตราย” นี้ในแสงสว่างแห่งคำสอนของพระศาสนจักร คำสอนของนักบุญ และพระวาจาของพระเจ้า

⸻

1. “การเย้ยหยันพระเมตตาของพระเจ้า” : บาปที่ร้องเรียกถึงฟ้าสวรรค์

เมื่อผู้ใดเข้าสู่ศาลารับศีลโดยปราศจากความทุกข์ใจแท้จริง หรือไม่มีเจตนาที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิต เขามิได้เพียงหลอกลวงตนเอง แต่ยังเป็นการลบหลู่พระเจ้าอีกด้วย

รากฐานพระคัมภีร์ :

• กาลาเทีย 6:7 — “อย่าหลงผิดเลย พระเจ้ามิได้ทรงถูกเยาะเย้ยได้ เพราะมนุษย์หว่านสิ่งใด ก็จะเก็บเกี่ยวสิ่งนั้น”

• ฮีบรู 10:26-27 — “ถ้าเราทำบาปโดยเจตนาหลังจากที่ได้รับความรู้เกี่ยวกับความจริงแล้ว ก็ไม่มีเครื่องบูชาใด ๆ เพื่อไถ่บาปเหลืออยู่อีกต่อไป นอกจากการรอคอยการพิพากษาอันน่ากลัว”

การถือเอาศีลอภัยบาปเป็นประตูหมุนสำหรับคนหน้าซื่อใจคด ถือเป็นการฆ่าตัวตายฝ่ายจิตวิญญาณ

ศาลาศักดิ์สิทธิ์นี้มิใช่ทางลัดสำหรับคนลวงโลก แต่เป็นประตูแคบสำหรับผู้กลับใจแท้จริง

⸻

2. เสาหลักทั้งสามแห่งศีลอภัยบาป : ความทุกข์ใจ , การสารภาพ และการชดใช้บาป

ก. ความทุกข์ใจ : มากกว่าความรู้สึกผิดใจ แต่คือหัวใจที่แตกสลายเพราะทำให้พระเจ้าบาดเจ็บ

พระคุณเจ้าหลุยส์กล่าวว่า ความทุกข์ใจคือ “ประตูแรก” ที่คนบาปกลับคืนสู่พระบิดา หากปราศจากสิ่งนี้ กระบวนการศีลอภัยบาปทั้งหมดก็จะไร้ชีวิต

ความทุกข์ใจแท้จริง คือ :

• เกลียดชังบาป มิใช่เพราะกลัวผลลัพธ์ (เช่น นรก) แต่เพราะมันทำร้ายพระทัยของพระเจ้าผู้ทรงรักเรา

• ตั้งใจแน่วแน่ที่จะละทิ้งบาปทุกประการ

พระคัมภีร์อ้างอิง :

• สดุดี 51:17 — “เครื่องบูชาถวายพระเจ้าคือจิตใจที่สำนึกผิด คือจิตใจที่แตกสลายและถ่อมตน พระเจ้าจะไม่ทรงดูหมิ่น”

• โยเอล 2:12-13 — “จงกลับมาหาเราอย่างสุดจิตสุดใจ… จงฉีกใจของท่าน มิใช่เสื้อผ้า”

คำเตือน : ผู้ที่สารภาพบาปโดยไม่มีความทุกข์ใจแท้จริงอยู่เสมอ จะค่อย ๆ กลายเป็นคนด้านชา ไม่รู้สึกถึงพระหรรษทานอีกต่อไป

⸻

ข. การสารภาพ : ด้วยความซื่อสัตย์ ครบถ้วน และปราศจากความอาย

การสารภาพด้วยวาจาในขณะที่หัวใจไม่เกลียดชังบาป คือการกล่าวเท็จต่อพระเจ้า

พระสงฆ์ทำหน้าที่ ในพระบุคคลของพระคริสตเจ้า (in persona Christi)

การสารภาพเท็จไม่เพียงไร้ผล แต่เป็นการลบหลู่พระศาสนจักรด้วย

พระคัมภีร์อ้างอิง :

• 1 ยอห์น 1:9 — “ถ้าเราสารภาพบาป พระองค์ก็ทรงสัตย์ซื่อและเที่ยงธรรม ให้อภัยบาปและชำระเราจากความชั่วร้ายทั้งสิ้น”

• สุภาษิต 28:13 — “ผู้ที่ปกปิดบาปจะไม่รุ่งเรือง แต่ผู้ที่สารภาพและละทิ้งบาปจะได้รับพระเมตตา”

ศีลอภัยบาปไม่ใช่ผ้าพันแผลสำหรับแผลฉกรรจ์ แต่คือการผ่าตัดฝ่ายจิต ต้องเปิดเผยแผลทั้งหมดจึงจะได้รับการเยียวยา

⸻

ค. การชดใช้บาป : พิสูจน์ความจริงใจแห่งการกลับใจ

การชดใช้บาปไม่ใช่การชดเชยพระเจ้า แต่คือการซ่อมแซมความเสียหายที่บาปก่อขึ้น และแสดงออกถึงการกลับใจแท้จริง

พระคัมภีร์อ้างอิง :

• ลูกา 3:8 — “จงกระทำผลให้สมกับการกลับใจ”

• 2 โครินธ์ 7:10 — “ความทุกข์ใจตามพระประสงค์ทำให้เกิดการกลับใจเพื่อนำไปสู่ความรอด แต่ความทุกข์ใจของโลกทำให้ถึงความตาย”

พระคุณเจ้าหลุยส์เตือนว่า :

“บาปที่ใหญ่หลวงที่สุด ย่อมต้องการความทุกข์ใจที่ใหญ่หลวงที่สุด”

ผู้ที่ทำบาปหนักแต่กลับสารภาพด้วยปากอย่างไร้ใจ เท่ากับจูบพระคริสตเจ้าด้วยการทรยศดังเช่นยูดาส

⸻

3. อันตรายร้ายแรงของ “การเล่นศีลอภัยบาป”

การเล่นศีลอภัยบาป คือ การใช้ศีลโดยหลีกเลี่ยงอำนาจของศีลที่เปลี่ยนแปลงชีวิต

พระคุณเจ้าหลุยส์เตือนว่า : พระเจ้าอาจทรงปล่อยให้ผู้นั้นดำเนินอยู่ในเกมนี้ไปจนตายโดยไม่ได้กลับใจ

เสียงสะท้อนจากพระคัมภีร์ :

• โรม 2:5 — “แต่เพราะจิตใจที่แข็งกระด้างและไม่ยอมกลับใจของท่าน ท่านกำลังสะสมพระพิโรธไว้สำหรับตนเองในวันแห่งพระพิโรธ”

• อิสยาห์ 29:13 — “ชนชาตินี้ถวายเกียรติแด่เราด้วยวาจา แต่ใจของเขาห่างไกลจากเรา”

ผู้ที่ทำเช่นนี้มิได้หลอกลวงพระเจ้า หากแต่หลอกตัวเอง

เขากลับไปสู่ “อาเจียน” ของตนเองอีกครั้ง (2 เปโตร 2:22) และเยาะเย้ยพระโลหิตของพระคริสตเจ้า

⸻

4. พระเมตตาที่ยังมีอยู่ : ความหวังสำหรับผู้กลับใจอย่างจริงใจ

แม้พระคุณเจ้าหลุยส์จะพูดอย่างเฉียบขาด แต่รากฐานของคำเตือนของท่านคือ พระเมตตา

แม้แต่ความทุกข์ใจที่ยังไม่สมบูรณ์ (attrition) หากประกอบกับศีลอภัยบาป ก็เพียงพอสำหรับการรับอภัย

“ศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งพันธสัญญาใหม่ เปลี่ยนผู้มีความทุกข์ใจอย่างไม่สมบูรณ์ ให้เป็นผู้ทุกข์ใจอย่างแท้จริง”

กำลังใจสำหรับผู้ที่อ่อนแอ :

แม้จะไม่รู้สึกสะเทือนใจ หากเจตนาปรารถนาจะเกลียดชังบาปและต่อสู้กับมัน ความทุกข์ใจนั้นก็เป็นความจริง

น้ำตาไม่ใช่เครื่องวัดความจริงใจ — แต่เป็นการตัดสินใจในใจที่จะละทิ้งบาป

⸻

บทสรุป :

“ศาลาสารภาพบาป คือ สมรภูมิ ไม่ใช่ห้องรับแขก”

ศีลอภัยบาปคือสนามรบที่ดวงวิญญาณได้รับการปลดปล่อยจากบาป หรือไม่ก็ถูกฝังในความลวงตาตนเอง

การถือศีลนี้อย่างเบาๆ คือ การเล่นกับไฟ — ไฟแห่งพระยุติธรรม และไฟแห่งการทำลายตนเอง

๐ จงเลิกเล่นเกมกับพระเจ้า

๐ จงเข้าสู่ศาลาสารภาพบาปด้วยใจแตกสลาย ไม่ใช่ด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง

๐ จงทำให้ความทุกข์ใจของท่านเป็นของจริง

๐ จงทำให้การสารภาพบาปของท่านสัตย์ซื่อ

๐ จงทำให้การชดใช้บาปของท่านเป็นวิถีชีวิต

เพียงเช่นนี้ ท่านจึงจะได้ยินถ้อยคำอันงดงามนี้ :

“จงไปเถิด บาปของท่านได้รับการอภัยแล้ว” (ลูกา 7:48)

⸻

Catholic Christianity