คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรามีลูกพี่ลูกน้องที่ชอบมายืมรถจักรยานยนต์ไป แล้วบอกว่าไปนู่นไปนี้ ซื้อของบ้างล่ะ ไปกินข้าวบ้างล่ะ ทั้งๆที่บอกแบบนั้นแต่กลับไปนานมากกว่าที่ตกลงกันไว้ไปหกโมงเย็นบอกไปแปปเดียวแต่กลับตีหนึ่ง(ลูกพี่ลูกน้องคนนี้เป็นคนที่กู่ไม่กลับ ชอบสูปพอท โรงเรียนก็ไม่ไป​)แล้วมันเกิดขึ้นหลายครั้งมาก เวลาที่ไม่ให้เอาไปก็จะทำหน้าโกรธ ไม่ก็คว้ากุญแจรถไปเลยทั้งๆที่มันอยู่ในที่นอนของเรา แล้วทุกครั้งที่เกิดขึ้นพอญาติๆรู้ก็จะเอาแต่เข้าข้างฝั่งโน้นตลอด บอกว่าเราให้เค้าเอาไปเองทั้งๆที่บางทีเราไม่ได้ให้เค้าแต่เค้าเอาไปเอง แล้วต่อให้เป็นแบบนั้นเราต้องผิดเหรอ(ลูกพี่ลูกน้องคนนี้เป็นหลานของป้าคนโต ) เรามักจะเป็นฝ่ายที่โดนด่าซึ่งเรารู้สึกไม่แฟร์เลย แต่เราทำอะไรไม่ได้​ แล้วแม่เรารู้ตลอดนะแต่แม่เราก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ได้อยู่ด้วย​ ตอนนี้มันเริ่มมีผลกับสุขภาพจิตของเราด้วยทั้งๆที่เราไม่ผิดแต่กลับเป็นฝ่ายที่โดนประนามทำให้เรารู้สึกแย่มากเลย เราอาจจะเป็นฝ่ายผิดที่ให้เค้าเอารถไป แล้วสรุปเราเป็นคนที่ผิดหรอทั้งๆที่เราเป็นเจ้าของรถ




ปล.พร้อมรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ