แฟนผม เค้าทำงานที่ห้างใหญ่ เวลาเลิกงานก็4ทุ่ม ผมรอเธอเลิกงาน เพื่อจะคุยกับเธอทุกวัน ตั้งเ้ต่ตอนเลิกงานจนถึงเที่ยงคืนตี1 เพราะเรามีเวลาว่ากันประมาณนี้ ช่วงเเรกเธอก็ทำปกติไม่ได้มีปัญหาอะไร โทรหาตอนเช้ากับตอนเลิกงานทุกวัน จนหลังๆเริ่มไม่ทำ เลิกงานบางวัน ก็ถามคำตอบคำ ไม่ค่อยพูดจากันผมก็ชวนคุย ถามอะไรก็ไม่ตอบ เพราะจ่องเเต่มือถือ คุยกันน้อยมากในเเต่ละวันหลังๆ เเละอีกอย่างที่ลืมบอก
เค้าเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืน ชอบไปดื่ม ไม่ว่าจะกับพี่ที่ทำงานบ้าง ที่ร้านเหล้าบ้าง เเต่ผมก็โอเค ในช่วงเเรกเธอไม่ได้ไปบ่อยมาก จนหลังเริ่มหนัก วันสองวันไป บางวันก็ไปสองวันติดต่อกัน ผมเป็นห่วงเธอมาก กลัวเธอกินอะไรพวกนี้บ่อยจะส่งผลเสียกับเขา เเต่เขาก็ไม่ฟัง ในความคิดผม ผมคิดมาตลอดเธอมีเวลาให้คนอื่นหมด ยกเว้นผมคนเดียว  เธอบอกเธอยังรักอิศระอยู่ ละธอบอกว่า วันนั้นที่ผมขอเธอเป็นเเฟนเเล้วเธอตกลง เป็นเพราะอารมณ์ เเต่จริงเธอยังรักอิศระของตัวเอง ในความคิดของผม ถ้ายังรักอิศระ ทำไมไม่บอกกันตั้งเเต่เเรก
จะได้ไม่ต้องเสียเวลา เธอบอกถ้ารับไม่ได้ก็เลิก อะไรประมาณนี้ ครับ🥲