กระทู้นี้ถือซะว่าเรามาระบายนะคะ
เราเป็นลูกคนกลาง มีพี่1คน มีน้อง1คน เราทั้งหมดเป็นผู้ญ และมีพ่อมีแม่ที่ใครๆก็บอกว่าเราได้พ่อแม่ดีทั้งเพื่อนทั้งอาและลูกพี่ลูกน้องซึ่งก็ยอมรับว่าพ่อแม่ของเราเป็นแบบนั้นจริง ทั้งคู่ไม่เคยทะเลาะกันจนเป็นเรื่องเป็นราวเป็นคนใจดีใครมีปัญหาอะไรที่ไม่หนักเกินไปก็ช่วยเหลือตลอด นั่นคือเรื่องจริงที่คนอื่นเห็น แต่ในมุมของเรามันไม่ใช่ทั้งหมด ต้องบอกก่อนว่าพี่ของเราป่วยบ่อยตั้งแต่เด็กพ่อแม่เลยข่อนข้างตามใจเพราะตอนนี้ก็ป่วยเป็นแพนิคแต่เกือบหาย100เปอร์แล้ว อะไรหลายอย่างมันถึงมาลงที่เรา ไม่ว่าจะเป็นการล้างจานในแต่ล่ะวัน กวาดบ้านหรืออะไรก็แล้วเราทำเองหมดทุกอย่างถึงบางคนจะบอกว่าเป็นเรื่องแค่นี้แต่มันเหนื่อยมากค่ะที่ทำแล้วก็ยังไม่ดีพอ พี่เราไม่แม้แต่จะจับอะไรเลย เราเข้าใจแต่บางทีมันก็อดน้อยใจไม่ได้ เราทำเองหมดทุกอย่างเพราะแค่คำว่าไม่ได้เรียนอยู่ว่างๆก็ทำไป เราจบม.3ตอนนี้กำลังเรียนกศน.อยู่ ที่ไม่ต่อเพราะที่บ้านก็บอกว่าดูอย่างพี่เรา จบมาม.6ก็ไม่ได้ทำงานอะไรดีจะเรียนทำไมให้เสียเวลา ยอมรับว่าเราเสียใจมากที่ไม่ได้ต่อพร้อมเพื่อนๆ แต่ก็ยอมออกมาเพราะน้องกำลังจะเข้าขึ้นป3ด้วยค่าอะไรมันก็เยอะ ส่วนน้องเราพ่อแม่ก็ตามใจมากเหมือนกัน มากจนน้องเราเป็นเด็กนิสัยขี้โมโหมากอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะเอาให้ได้เหมือนพี่เราไม่มีผิดเลย ตามใจจนทั้งสองเสียคน จนบางทีเราก็แอบน้อยใจทำไมไม่เป็นเราบ้างที่พวกเขาจะหันมาสนใจสักนิด ทั้งที่เป็นคนทำทุกอย่างแท้ๆแม้แต่ย่าเราตอนไม่สบายเราเป็นคนข้าวหาน้ำให้คอยจูงพาไปห้องน้ำตลอดแต่เขาไม่เคยเห็นค่าเลย พอหายก็กลับมาด่าเราเหมือนเดิม ทั้งที่พี่ไม่แม้แต่จะช่วยเลยสักครั้ง พวกญาติๆเองก็เหมือนกันตอนเราไปเที่ยวหรือไปหาอะไรกินกับเพื่อนใกล้บ้านก็มาด่าว่าเราอย่างนู้นยั่งนี้ทั้งที่ไม่ดูลูกตัวเองเลย และเราไม่เคยไปกับแฟนหรือผู้ชเลยนะ จะออกก็นานทีเดือนล่ะครั้งเอง แต่พอเป็นพี่เราที่ไปกับแฟนหรือเพื่อนบ่อย ทุกคนไม่เคยว่าเลยเพราะแิค่คำว่าป่วยเลยพู5555ได้เพราะพี่เราเป็นคนขี้โมโห ส่วนเราทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจใครสักคน ต่อให้ทำดีแทบตายอยู่ทุกวันก็มองไม่เคยเห็น เชื่อมั้ยคะว่าแม่เราด่าเราทุกสวันเลยถึงมันจะดูเหมือนบ่นลูกทั่วไปแต่เขาก็เอาแต่ว่าเราตลอดเลย ว่าทุกวันเลยจริงๆ บางทีเราเราก็แอบคิดนะว่เราก็เป็นลูกเค้ารึเปล่า รักเราเท่าทีรักพี่กับน้องเราบ้างไหมหรือเพราะรักไม่เท่ากันทำอะไรก็ผิดไปหมด เอาแต่ด่าว่าไม่หยุด ครอบครัวไม่อยู่ข้างเราสักคนดีที่เรายังมีเพื่อนที่ดีคอยรับฟังอยู่ข้างๆมาตลอด พ่อแม่ที่ดีที่คนอื่นเห็นสำหรับเรามันไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิดเลย ตอนนี้เราก็ได้แต่ปลงค่ะทำใจให้มาก เกิดมาครั้ครั้งเดียวก็ตายแล้วอ่ะคะ ไม่อยากเครียดหรือคิดมากจนเกินไปเลยปลงซะ ใครจะคิดยังไงจะว่ายังไงก็ปล่อยเขาไปอย่างน้อยเราก็ยังมีเพื่อนที่คอยพาทำเรื่องปัญญาอ่อนที่เราทำให้เรายิ้มตลอดในวันไม่มีใครอยู่ข้างๆ
ใครที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ขอบคุณนะค่ะ
ตอนนี้เชื่อแล้วค่ะคำว่ารักลูกไม่เท่ากัน ถึงเขาจะไม่พูดแต่ก็มองเห็นได้จากกระทำจริงๆ ตอนนี้เราก็พยายามปลงมากๆแล้ว คนที่เจอเหตการณ์แบบเดียวกันก็สู้ๆนะ ทำใจแล้วตั้งใจใช้ชีวิตให้ดีค่ะ
คำว่ารักลูกไม่เท่ากัน ต่อให้ทำยังไงก็ไม่ถูกใจคนในครอบครัวอยู่ดี
เราเป็นลูกคนกลาง มีพี่1คน มีน้อง1คน เราทั้งหมดเป็นผู้ญ และมีพ่อมีแม่ที่ใครๆก็บอกว่าเราได้พ่อแม่ดีทั้งเพื่อนทั้งอาและลูกพี่ลูกน้องซึ่งก็ยอมรับว่าพ่อแม่ของเราเป็นแบบนั้นจริง ทั้งคู่ไม่เคยทะเลาะกันจนเป็นเรื่องเป็นราวเป็นคนใจดีใครมีปัญหาอะไรที่ไม่หนักเกินไปก็ช่วยเหลือตลอด นั่นคือเรื่องจริงที่คนอื่นเห็น แต่ในมุมของเรามันไม่ใช่ทั้งหมด ต้องบอกก่อนว่าพี่ของเราป่วยบ่อยตั้งแต่เด็กพ่อแม่เลยข่อนข้างตามใจเพราะตอนนี้ก็ป่วยเป็นแพนิคแต่เกือบหาย100เปอร์แล้ว อะไรหลายอย่างมันถึงมาลงที่เรา ไม่ว่าจะเป็นการล้างจานในแต่ล่ะวัน กวาดบ้านหรืออะไรก็แล้วเราทำเองหมดทุกอย่างถึงบางคนจะบอกว่าเป็นเรื่องแค่นี้แต่มันเหนื่อยมากค่ะที่ทำแล้วก็ยังไม่ดีพอ พี่เราไม่แม้แต่จะจับอะไรเลย เราเข้าใจแต่บางทีมันก็อดน้อยใจไม่ได้ เราทำเองหมดทุกอย่างเพราะแค่คำว่าไม่ได้เรียนอยู่ว่างๆก็ทำไป เราจบม.3ตอนนี้กำลังเรียนกศน.อยู่ ที่ไม่ต่อเพราะที่บ้านก็บอกว่าดูอย่างพี่เรา จบมาม.6ก็ไม่ได้ทำงานอะไรดีจะเรียนทำไมให้เสียเวลา ยอมรับว่าเราเสียใจมากที่ไม่ได้ต่อพร้อมเพื่อนๆ แต่ก็ยอมออกมาเพราะน้องกำลังจะเข้าขึ้นป3ด้วยค่าอะไรมันก็เยอะ ส่วนน้องเราพ่อแม่ก็ตามใจมากเหมือนกัน มากจนน้องเราเป็นเด็กนิสัยขี้โมโหมากอะไรไม่ได้ดั่งใจก็จะเอาให้ได้เหมือนพี่เราไม่มีผิดเลย ตามใจจนทั้งสองเสียคน จนบางทีเราก็แอบน้อยใจทำไมไม่เป็นเราบ้างที่พวกเขาจะหันมาสนใจสักนิด ทั้งที่เป็นคนทำทุกอย่างแท้ๆแม้แต่ย่าเราตอนไม่สบายเราเป็นคนข้าวหาน้ำให้คอยจูงพาไปห้องน้ำตลอดแต่เขาไม่เคยเห็นค่าเลย พอหายก็กลับมาด่าเราเหมือนเดิม ทั้งที่พี่ไม่แม้แต่จะช่วยเลยสักครั้ง พวกญาติๆเองก็เหมือนกันตอนเราไปเที่ยวหรือไปหาอะไรกินกับเพื่อนใกล้บ้านก็มาด่าว่าเราอย่างนู้นยั่งนี้ทั้งที่ไม่ดูลูกตัวเองเลย และเราไม่เคยไปกับแฟนหรือผู้ชเลยนะ จะออกก็นานทีเดือนล่ะครั้งเอง แต่พอเป็นพี่เราที่ไปกับแฟนหรือเพื่อนบ่อย ทุกคนไม่เคยว่าเลยเพราะแิค่คำว่าป่วยเลยพู5555ได้เพราะพี่เราเป็นคนขี้โมโห ส่วนเราทำอะไรก็ไม่เคยถูกใจใครสักคน ต่อให้ทำดีแทบตายอยู่ทุกวันก็มองไม่เคยเห็น เชื่อมั้ยคะว่าแม่เราด่าเราทุกสวันเลยถึงมันจะดูเหมือนบ่นลูกทั่วไปแต่เขาก็เอาแต่ว่าเราตลอดเลย ว่าทุกวันเลยจริงๆ บางทีเราเราก็แอบคิดนะว่เราก็เป็นลูกเค้ารึเปล่า รักเราเท่าทีรักพี่กับน้องเราบ้างไหมหรือเพราะรักไม่เท่ากันทำอะไรก็ผิดไปหมด เอาแต่ด่าว่าไม่หยุด ครอบครัวไม่อยู่ข้างเราสักคนดีที่เรายังมีเพื่อนที่ดีคอยรับฟังอยู่ข้างๆมาตลอด พ่อแม่ที่ดีที่คนอื่นเห็นสำหรับเรามันไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิดเลย ตอนนี้เราก็ได้แต่ปลงค่ะทำใจให้มาก เกิดมาครั้ครั้งเดียวก็ตายแล้วอ่ะคะ ไม่อยากเครียดหรือคิดมากจนเกินไปเลยปลงซะ ใครจะคิดยังไงจะว่ายังไงก็ปล่อยเขาไปอย่างน้อยเราก็ยังมีเพื่อนที่คอยพาทำเรื่องปัญญาอ่อนที่เราทำให้เรายิ้มตลอดในวันไม่มีใครอยู่ข้างๆ
ใครที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ขอบคุณนะค่ะ
ตอนนี้เชื่อแล้วค่ะคำว่ารักลูกไม่เท่ากัน ถึงเขาจะไม่พูดแต่ก็มองเห็นได้จากกระทำจริงๆ ตอนนี้เราก็พยายามปลงมากๆแล้ว คนที่เจอเหตการณ์แบบเดียวกันก็สู้ๆนะ ทำใจแล้วตั้งใจใช้ชีวิตให้ดีค่ะ