ทุกคนนนนน วันนี้ขอมาเล่าประสบการณ์ เจอมิจจี้ในแอพหาคู่แอพหนึ่งที่แปลเป็นภาษาไทยว่า ฝันดี เป็นแอพโทรสุ่มที่ได้ยินแต่เสียง ไม่เห็นหน้า ไม่มีรูป เราสุ่มโทรได้ประมาณ 3-4 สาย ช่วงเวลาประมาณสี่ทุ่มเกือบๆห้าทุ่มเราแมทกับสายหนึ่ง จังหวะนั้นเราเปิดเพลงฟังไปด้วย น้องเขาเลยถามว่าฟังเพลงอะไรอยู่ เรากะน้องเลยได้คุยกันเรื่องเพลง ด้วยวัยพอๆกันน่าจะ Gen เดียวกันด้วย เพลงที่คุยกันก็จะเป็นช่วงยุค 90 เลยคุยถูกคอ เราถามว่าตอนนี้น้องเขาทำอะไรอยู่ น้องเขาบอกว่า ออกมาเดินสูดอากาศข้างนอก อยู่ในบ้านรุ้สึกอึดอัดและฟุ้งซ่าน สักพักก็ถามเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ ตอนแรกน้องเขาก็ไม่เล่าอะไรให้ฟังมาก บอกแค่ว่าเป็นคนเชียงราย แล้วตอนนี้อยู่บ้านเช่าที่กรุงเทพคนเดียว กับน้องแมวอีก 1ตัว พอคุยไปได้สักพักน้องเขาเริ่มเล่าเรื่องชีวิตส่วนตัวให้เราฟังน้องก็บอกว่าไม่ต้องรู้สึกสงสารหรือเวทนาอะไรเขาหรอก ขอแค่รับฟังก็พอ เราก็เลยทำหน้าที่เป็นผู้รับฟังที่ดี >< อ่ะต่อ น้องบอกว่าตอนนี้น้องอยู่คนเดียว ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนแล้ว แม่เสียไปตอนอายุ 17 มีปู่อยู่เดียวที่รักมากก็เพิ่งมาจากไป 11วันด้วยโรคมะเร็ง และตอนนี้น้องเพิ่งกลับจากเชียงรายเพราะเพิ่งเสร็จธุระงานศพเรื่องปู่ไป ช่วงขณะที่ปู่ไม่สบายที่เชียงรายประมาณหกเดือน น้องได้ลาออกจากงานที่รักมากและถือว่ามั่นคงที่หนึ่ง น้องบอกน้องทำงานเป็นระดับหัวหน้า แต่ก็จำเป็นต้องลาออก เพื่อกลับมาดูแลปู่ และค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงหกเดือนที่ดูแลปู่น้องเป็นคนจัดการเองหมดทุกอย่าง ตอนกลับบ้านน้องหอบเงินที่มีทั้งหมดกลับบ้านด้วยเงิน 300,000 บาท แต่ก็ยังไม่พอกับค่าใช้จ่ายทั้งหมด และตอนที่ปู่เสียเลยต้องตัดสินใจกู้ยืมเพิ่มมาอีก 60,000 เพื่อทำศพคุณปู่ เขายอมทำทุกอย่างเพื่อปู่คนนี้เพราะเป็นคนเดียวที่เขาเหลืออยู่ และคอยเป็นกำลังใจให้เขาตลอดที่เขาใช้ชีวิตมา
ในส่วนของบ้านเช่าที่กรุงเทพก็ยังคงเช่าอยู่ และจ่ายค่าเช่าอยู่ตลอดเดือนละ 6,000 ถึงตอนนี้เราเลยสงสัยว่าแล้วน้องแมวที่บ้านละที่บอกว่าเลี้ยงไว้ 1 ตัว ตอนนั้นให้ใครดูแลอยู่ น้องบอกว่าให้น้องอยู่เป็นโรงแรมแมวที่กรุงเทพค่าใช้จ่ายประมาณ 10,000 บาทต่อเดือน มีบินกลับ กทม แวะเวียนกลับมาดูน้องบ้างบางโอกาส เราก็ยิ่งเป็นทาสแมว ตอนนั้นเลยรู้สึกสงสารน้องมากกก น้องเล่าว่าน้องแมวเป็นแมวของพี่ที่ทำงานลายสลิดเป็นน้องตัวเดียวที่เหลืออยู่เพราะน้องไม่สวยเหมือนตัวอื่น เลยไม่มีใครเอาน้องไปเลี้ยง เลยตัดสินใจเอามาเลี้ยงไว้เอง ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยเลี้ยงแมวเลย ก่อนหน้านี้เลี้ยงน้องหมาไว้สองตัวแต่น้องได้จากไปแล้ว งืออออ น้ำตาเราแรกตอนนี้แหละทุกคนนน สงสารเค้าาาาาา
เราตัดสินใจถามน้องว่าตอนนี้จะเอายังไงต่อ น้องบอกว่าตอนนี้เริ่มสมัครงานไว้หลายที่แล้ว เพราะว่าเงินที่มีอยู่ตอนนี้ก็เริ่มจะหมดแล้ว และตอนนี้มีอยู่ที่หนึ่งที่ไปสัมภาษณ์มาบ้างแล้ว และพรุ่งนี้เป็นขั้นตอนสุดท้าย ทางที่ทำงานให้เข้าไปหาและเคลียร์เอกสารให้เรียบร้อยตอนเก้าโมงเช้าเพื่อจะได้เริ่มทำงานได้เลย น้องบอกว่าก่อนหน้านี้มีเงินติดตัวอยู่แค่ 500 ใช้จ่ายกับค่าถ่ายรูปไปแล้ว 170 ซื้อมาม่าตุนไว้อีก เงินก็หมดแล้ว พรุ่งนี้อาจจะต้องยกเลิกนัดกับทางบริษัทเพราะว่าไม่มีเงินค่าน้ำมันรถที่ใช้ประมาณ 4-500 เนื่องจากที่อยุ่กับที่บริษัทนัดอยู่ห่างกันประมาณ 81 กม. และค่าเอกสารต่างๆที่ต้องใช้พรุ่งนี้ เราเลยถามว่าแถวบ้านไม่มีรถเมย์เลยหรอจะได้ประหยัดค่าเดินทาง น้องบอกไม่มีเลยแถวบ้าน เราก็เลยเริ่มเอะใจตอนนี้แหละ ว่า กทม ไม่มีรถเมย์ผ่านเลยหรอ เพราะตอนสุดท้ายน้องบอกพิกัดว่าอยู่แถวบิ๊กซีไทรน้อย และตอนนี้แหละที่น้องร้องไห้ออกมา ร้องคือร้องจริงๆอ่ะแก เราตกใจมากกกกทำอะไรไม่ถูก
เรานั่งฟังน้องเขาอย่างเดียว น้องบอกว่ามันไม่ไหวแล้วเขาสู้มาตลอดและวันนี้เขาไม่ไหวแล้ว และอาจจะต้องหาบ้านใหม่ให้กับน้องแมวแล้ว เพราะตอนนี้อาหารน้องก็หมด ทรายแมวที่มีอยู่ก็เหลือน้อย น้องแมวก็เริ่มเครียดเพราะทรายแมวเริ่มมีกลิ่นเหม็น ตักออกได้ไม่เยอะเพราะต้องประหยัด และตอนนี้ค่าบ้านก็ผลัดเขามาต้องจ่ายไม่เกินวันที่ 10 นี้แล้ว ตอนนี้ช่วงต้นเดือนค่าใช้จ่ายต่างๆก็เริ่มทะยอยทวงมาแล้วว น้องทั้งพูดทั้งร้องไห้ไปพร้อมกันแต่เราก็ฟังนางรู้เรื่องนะ >< เราเลยถามน้องว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนเข้าบ้านหรือยัง น้องบอกว่ายังอยู่แถวหน้าหมู่บ้านอยู่เลย เราเลยบอกให้น้องเข้าบ้านไปเพราะมันดึกแล้ว น้องก็ไม่ยอมเข้าบ้านบอกแต่ว่าอาจจะต้องไปก่อนน้องแมวละมั้ง และน้องยังบอกว่าต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่างแล้วหล่ะ เขาตัดสินใจแล้วว สักพักน้องก็วางสายเราไปเลย เราก็รู้สึกแปลกๆเลยไม่ได้พยายามจะติดต่อน้องเขากลับไป ผ่านไปสักพักน้องเขาก็แชทมาบอก คือแอพนี้เวลาแมทกันมันสามารถส่งข้อความแชทหากันอีกได้ ถึงแม้จะวางสายไปแล้ว ต่อไปนี้จะเป็นข้อความที่คุยกันในแชทนะ
น้อง : ขอบคุณนะที่คอยรับฟัง ผมตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะเอาน้องไป
ผมไม่เหลือใครแล้วถ้าพี่พอจะช่วยค่าน้ำมันรถพรุ่งนี้ได้ไหมแต่มันก็คงยากเนาะ
เรา : จะเอาน้องไปไหน ถ้าไม่รักน้องแล้วให้เราช่วยไหมเดวให้เพื่อนไปรับน้อง เดวช่วยเลี้ยงเอง
น้อง : ลูกเราเดวเราจัดการเอง
พี่ยังเมินผมด้วยซ้ำ ก็พี่เป้นคนรักสัตว์นี่เนาะ ถ้าพี่จะให้เพื่อนมารับน้องแมว ให้เพื่อนพี่มารับผมไปบริษัทพรุ่งนี้ไม่ดีกว่าหรอ
ตอนนี้เราเริ่มมั่นใจละว่ามันไม่ใช่ละ เราน่าจะเจอมิจจี้แน่ๆ เลยทำทีเป็นคุยต่อ
เรา : งั้นบอกพิกัดมา เดวเราให้เพื่อนไปรับ (ปล.ลืมบอกว่าทุกคนว่าเราย้ายกลับมาอยู่ต่างจังหวัดแล้ว ไม่ได้อยู่กทมแล้วเมื่อก่อนเคยทำงานอยู่กทม )
น้อง : เพื่อนพี่จะมาหรอ อาจจะต้องรอผมทั้งวันเลยนะออกเช้าด้วย กลับอีกทีเย็นเลยนะ น่าจะ 5.30-18.30 เลย จะมีคนยอมช่วยคนอื่นได้ขนาดนี้เลยหรอ
เรา : เพื่อนพี่เป็นแกร็บ ช่วงที่รอน้องเขาก็วิ่งงานต่อได้
น้อง: งั้นต้องเหมาแล้วล่ะ เพราะมันไกลกันมาก ไปกลับน่าจะสัก 1500 ไหวหรอ
เรา: เดวพี่คุยกับเพื่อนพี่เองเรื่องค่าใช้จ่าย
น้อง: แล้วค่าอื่นๆน้องละ ต้องพี่ให้เพื่อนพี่สแกนจ่ายค่าตรวจโรคให้ด้วยนะที่ รพ อีกฝากหนึ่ง คนเราจะช่วยเหลือกับคนไม่รู้จักได้ขนาดนี้เลยหรอ ตลกป่ะเนี่ย
เรา: เอ้า นี่พี่กำลังหาทางช่วยแกอยู่นะ เอาไลน์มาเดวบอกวิธีให้ ในนี้มันส่งรูปไม่ได้
น้อง: เพื่อนพี่จะยอมช่วยผมขนาดนั้นยังไงก่อน
เรา: พิกัดที่น้องให้มามีรถเมย์ปอ.แล้วไปต่อรถตู้ได้นะ
ถึงตอนนี้น้องก็เงียบไป สรุปเราก็ไม่ได้ไลน์นางมาจ้าาา .... ตอนนั้นก็ประมาณตีหนึ่งกว่าแล้วเราเลยตัดสินใจหลับไป
ตื่นเช้ามาเห็นข้อความแจ้งบนหน้าจอบนมือถือจากนางว่า ผมกลัว ไปไม่เป็นหรอก ไม่เคยไป
พอเรากดเข้าไปในแอพ แชททุกอย่าง ก็หายไปหมดแล้ว รวมทั้ง บช นางก็หายไปด้วยทั้งหมดเลย ไม่ได้แคปไว้เลย คิดว่านางน่าจะบล็อคไปแล้ว..........................................................................
เจอมิจฉาชีพ ในแอพหาคู่
ในส่วนของบ้านเช่าที่กรุงเทพก็ยังคงเช่าอยู่ และจ่ายค่าเช่าอยู่ตลอดเดือนละ 6,000 ถึงตอนนี้เราเลยสงสัยว่าแล้วน้องแมวที่บ้านละที่บอกว่าเลี้ยงไว้ 1 ตัว ตอนนั้นให้ใครดูแลอยู่ น้องบอกว่าให้น้องอยู่เป็นโรงแรมแมวที่กรุงเทพค่าใช้จ่ายประมาณ 10,000 บาทต่อเดือน มีบินกลับ กทม แวะเวียนกลับมาดูน้องบ้างบางโอกาส เราก็ยิ่งเป็นทาสแมว ตอนนั้นเลยรู้สึกสงสารน้องมากกก น้องเล่าว่าน้องแมวเป็นแมวของพี่ที่ทำงานลายสลิดเป็นน้องตัวเดียวที่เหลืออยู่เพราะน้องไม่สวยเหมือนตัวอื่น เลยไม่มีใครเอาน้องไปเลี้ยง เลยตัดสินใจเอามาเลี้ยงไว้เอง ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยเลี้ยงแมวเลย ก่อนหน้านี้เลี้ยงน้องหมาไว้สองตัวแต่น้องได้จากไปแล้ว งืออออ น้ำตาเราแรกตอนนี้แหละทุกคนนน สงสารเค้าาาาาา
เราตัดสินใจถามน้องว่าตอนนี้จะเอายังไงต่อ น้องบอกว่าตอนนี้เริ่มสมัครงานไว้หลายที่แล้ว เพราะว่าเงินที่มีอยู่ตอนนี้ก็เริ่มจะหมดแล้ว และตอนนี้มีอยู่ที่หนึ่งที่ไปสัมภาษณ์มาบ้างแล้ว และพรุ่งนี้เป็นขั้นตอนสุดท้าย ทางที่ทำงานให้เข้าไปหาและเคลียร์เอกสารให้เรียบร้อยตอนเก้าโมงเช้าเพื่อจะได้เริ่มทำงานได้เลย น้องบอกว่าก่อนหน้านี้มีเงินติดตัวอยู่แค่ 500 ใช้จ่ายกับค่าถ่ายรูปไปแล้ว 170 ซื้อมาม่าตุนไว้อีก เงินก็หมดแล้ว พรุ่งนี้อาจจะต้องยกเลิกนัดกับทางบริษัทเพราะว่าไม่มีเงินค่าน้ำมันรถที่ใช้ประมาณ 4-500 เนื่องจากที่อยุ่กับที่บริษัทนัดอยู่ห่างกันประมาณ 81 กม. และค่าเอกสารต่างๆที่ต้องใช้พรุ่งนี้ เราเลยถามว่าแถวบ้านไม่มีรถเมย์เลยหรอจะได้ประหยัดค่าเดินทาง น้องบอกไม่มีเลยแถวบ้าน เราก็เลยเริ่มเอะใจตอนนี้แหละ ว่า กทม ไม่มีรถเมย์ผ่านเลยหรอ เพราะตอนสุดท้ายน้องบอกพิกัดว่าอยู่แถวบิ๊กซีไทรน้อย และตอนนี้แหละที่น้องร้องไห้ออกมา ร้องคือร้องจริงๆอ่ะแก เราตกใจมากกกกทำอะไรไม่ถูก
เรานั่งฟังน้องเขาอย่างเดียว น้องบอกว่ามันไม่ไหวแล้วเขาสู้มาตลอดและวันนี้เขาไม่ไหวแล้ว และอาจจะต้องหาบ้านใหม่ให้กับน้องแมวแล้ว เพราะตอนนี้อาหารน้องก็หมด ทรายแมวที่มีอยู่ก็เหลือน้อย น้องแมวก็เริ่มเครียดเพราะทรายแมวเริ่มมีกลิ่นเหม็น ตักออกได้ไม่เยอะเพราะต้องประหยัด และตอนนี้ค่าบ้านก็ผลัดเขามาต้องจ่ายไม่เกินวันที่ 10 นี้แล้ว ตอนนี้ช่วงต้นเดือนค่าใช้จ่ายต่างๆก็เริ่มทะยอยทวงมาแล้วว น้องทั้งพูดทั้งร้องไห้ไปพร้อมกันแต่เราก็ฟังนางรู้เรื่องนะ >< เราเลยถามน้องว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนเข้าบ้านหรือยัง น้องบอกว่ายังอยู่แถวหน้าหมู่บ้านอยู่เลย เราเลยบอกให้น้องเข้าบ้านไปเพราะมันดึกแล้ว น้องก็ไม่ยอมเข้าบ้านบอกแต่ว่าอาจจะต้องไปก่อนน้องแมวละมั้ง และน้องยังบอกว่าต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่างแล้วหล่ะ เขาตัดสินใจแล้วว สักพักน้องก็วางสายเราไปเลย เราก็รู้สึกแปลกๆเลยไม่ได้พยายามจะติดต่อน้องเขากลับไป ผ่านไปสักพักน้องเขาก็แชทมาบอก คือแอพนี้เวลาแมทกันมันสามารถส่งข้อความแชทหากันอีกได้ ถึงแม้จะวางสายไปแล้ว ต่อไปนี้จะเป็นข้อความที่คุยกันในแชทนะ
น้อง : ขอบคุณนะที่คอยรับฟัง ผมตัดสินใจแล้วล่ะว่าจะเอาน้องไป
ผมไม่เหลือใครแล้วถ้าพี่พอจะช่วยค่าน้ำมันรถพรุ่งนี้ได้ไหมแต่มันก็คงยากเนาะ
เรา : จะเอาน้องไปไหน ถ้าไม่รักน้องแล้วให้เราช่วยไหมเดวให้เพื่อนไปรับน้อง เดวช่วยเลี้ยงเอง
น้อง : ลูกเราเดวเราจัดการเอง
พี่ยังเมินผมด้วยซ้ำ ก็พี่เป้นคนรักสัตว์นี่เนาะ ถ้าพี่จะให้เพื่อนมารับน้องแมว ให้เพื่อนพี่มารับผมไปบริษัทพรุ่งนี้ไม่ดีกว่าหรอ
ตอนนี้เราเริ่มมั่นใจละว่ามันไม่ใช่ละ เราน่าจะเจอมิจจี้แน่ๆ เลยทำทีเป็นคุยต่อ
เรา : งั้นบอกพิกัดมา เดวเราให้เพื่อนไปรับ (ปล.ลืมบอกว่าทุกคนว่าเราย้ายกลับมาอยู่ต่างจังหวัดแล้ว ไม่ได้อยู่กทมแล้วเมื่อก่อนเคยทำงานอยู่กทม )
น้อง : เพื่อนพี่จะมาหรอ อาจจะต้องรอผมทั้งวันเลยนะออกเช้าด้วย กลับอีกทีเย็นเลยนะ น่าจะ 5.30-18.30 เลย จะมีคนยอมช่วยคนอื่นได้ขนาดนี้เลยหรอ
เรา : เพื่อนพี่เป็นแกร็บ ช่วงที่รอน้องเขาก็วิ่งงานต่อได้
น้อง: งั้นต้องเหมาแล้วล่ะ เพราะมันไกลกันมาก ไปกลับน่าจะสัก 1500 ไหวหรอ
เรา: เดวพี่คุยกับเพื่อนพี่เองเรื่องค่าใช้จ่าย
น้อง: แล้วค่าอื่นๆน้องละ ต้องพี่ให้เพื่อนพี่สแกนจ่ายค่าตรวจโรคให้ด้วยนะที่ รพ อีกฝากหนึ่ง คนเราจะช่วยเหลือกับคนไม่รู้จักได้ขนาดนี้เลยหรอ ตลกป่ะเนี่ย
เรา: เอ้า นี่พี่กำลังหาทางช่วยแกอยู่นะ เอาไลน์มาเดวบอกวิธีให้ ในนี้มันส่งรูปไม่ได้
น้อง: เพื่อนพี่จะยอมช่วยผมขนาดนั้นยังไงก่อน
เรา: พิกัดที่น้องให้มามีรถเมย์ปอ.แล้วไปต่อรถตู้ได้นะ
ถึงตอนนี้น้องก็เงียบไป สรุปเราก็ไม่ได้ไลน์นางมาจ้าาา .... ตอนนั้นก็ประมาณตีหนึ่งกว่าแล้วเราเลยตัดสินใจหลับไป
ตื่นเช้ามาเห็นข้อความแจ้งบนหน้าจอบนมือถือจากนางว่า ผมกลัว ไปไม่เป็นหรอก ไม่เคยไป
พอเรากดเข้าไปในแอพ แชททุกอย่าง ก็หายไปหมดแล้ว รวมทั้ง บช นางก็หายไปด้วยทั้งหมดเลย ไม่ได้แคปไว้เลย คิดว่านางน่าจะบล็อคไปแล้ว..........................................................................