คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ ตอนคบกันแรกๆเขาบอกเราาว่าเค้ขาไม่ค่อยมีเวลาให้นะ คือเขาชอบตีแบดค่ะ ตอนนั้นเราก็โอเค แต่ว่าช่วงแรกๆก็ไม่ค่อยไดคุยกันนเพราะว่าเขาตีแบดตอนนั้นเราก็งี่เง่า จนเขาพูดกับเราว่าเขาแทบไม่มีเวลาส่วนตัวแล้ว เอาเวลามาให้เราหมดตอนนั้นเราเฟลมากค่ะเพราะว่าวันธรรมดาเขาก็ทำงานเลิกงานก็ไปตีแบดไม่ได้คุยกับเราพอวันที่เขาหยุดเขาก็ให้เหตุผลว่าเขาอยากพแทบไม่ๆตอนเย็นเขาก็ไปตีแบดกว่าเขาจะกลับมาเราก็หลับแล้ว ตอนนั้นเราเฟลค่ะ จนทางบ้านเรามีปัญหาเราต้อเฝ้าาพ่อที่รพ.เป็นเดือนๆเลยค่ะ นอนเราก็แทบไม่ได้นอน ต้องคอยดูแลพ่อเรา เขาก็เหมือนเข้าใจนะคะ จนพ่อเราเสีย เราก็กลับมาใช้ชีวิตแต่ว่าเราก็เริ่มรู้สึกกับเขาไม่เหมือนเดิม เรารู้สึกอยากไปใช้ชีวิต อยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เราเริ่มไม่มีเขาอยู่ในชีวิตประจำวัน ส่วนเขาเองก็เริ่มรักเรามากขึ้น เขาไม่ชอบให้เราไปเที่ยวกลางคืนค่ะ แต่ว่าเราเองก็อยากไป พอเราไปเที่ยวกับเพื่อนกลายเป็นว่าเราทะเลาะกับเขาค่ะ เราก็เริ่มหมดรักเขา จนทุกวันนี้ เราไปทำงานกลับบ้านมาเราเองก็เหนื่อย เราก็ไม่ได้คุยกับเขาค่ะ เขาก็งี่เง่าบอกเราไม่ยอมทักหา แต่ว่าที่ทำงานของเราไม่ให้ใช้โทรศัพท์เวลาทำงาน พอทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราก็เริ่มไม่อยากคุยกับเขา เพราะถ้าคุยก็จะทะเลาะกัน ส่วนตัวเขาก็งี่เง่าใส่เราไปตรงๆใหแล้วตัวเขาก็เป็นคนใช้ชีวิตไม่เก่งอะค่ะ มันก็ทำเราหงุดหงิด ไปเซเว่นเขาลืมของเวฟเราบอกว่า เข้าไปเอาสิเดี๋ยวเรารออยู่ที่รถ เขาก็จะหงุดหงิดแล้วบอกว่างั้นก็ไม่เอาละ สุดท้ายเราก็ต้องลงรถไปเอาของเวฟให้เขา แล้วมันก็เป็นแบบนี้บ่อยมากเลยค่ะ จนเราเริ่มไม่อยากใชชีวิตคู่กับเขา เราเคยบอกเลิกเขาแล้วนะคะ ตา่ว่าเขาก็รั้งเวันปีปวันปีใหม่เขาทำเราเสียใจหลายครั้งมากเลยค่ะ ว่าเราเสียหายแต่เขาก็ไม่ยอมเลิกกับเราสักที เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ