สวัสดีค่ะ เราอยากมาแชร์ประสบการณ์ค่ะ เป็นประสบการณ์ที่ทำเราค่อนข้างหัวเสียมาก ๆ เลย คือก่อนหน้านี้ค่ะ ทางวิลัยของเรา ได้ให้จับกลุ่ม 9 คน ตั้งร้านขายของ กลุ่มเพื่อนสนิทเรามี 4 คนค่ะ แล้วก็เลยเอากลุ่มแฟนเก่า (ที่เป็นผญ. ) มาเพิ่มอีก 4 คน รวมเป็นมี ชาย 4 คน หญิง 5 คน รวมเราด้วย ครูเขาให้เวลาเตรียมตัวค่อนข้างจะหลายอาทิตย์เลบ เราผู้ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่ม เราตัดสินใจไปซื้อของเอง พวกของที่จะใช้ขาย พวกป้ายต่าง ๆ ออกแบบเอง สั่งทำเองหมด สูตรที่ทำเราก็ไปขอมาจากร้านประจำเรา ของบางอย่างเราก็ให้เพื่อนเตรียมมาค่ะ มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย แล้วก็จะมี ถั่วกับเห็ด ที่ให้เพื่อนผญ.เตรียมมา เพราะทางบ้านนางมี เลยฟรีค่า 2 อย่างนี้ พอมาถึงวันที่ขาย ต้องขายตั้งแต่ 10 โมง เราก็ต้องรีบไปขนของมาขาย (เพื่อนผช.มาช่วยหมด) แฟนเก่าเราก็ใช้เขาไปซื้อน้ำแข็ง แต่ทางเราเสร็จช้ากว่า แฟนเก่าเราก็โทรมาโวยใส่เราค่ะ ว่าอยู่ไหน น้ำแข็งละลายแล้ว (ครูเขาก็แจ้งนะคะ ว่าขายตรงไหน) แล้วเราก็ยุ่ง ๆ แต่กับการเตรียมร้าน มันต้องเร็วอ่ะค่ะ เราก็ผิดเองด้วยที่ไม่ได้โทรบอกก่อนว่าตอนนี้เราอยู่ไหน ขอชี้แจงก่อนนะคะว่า ผญ. 3 คน ต้องเป็นคนเดินขาย (รวมแฟนเก่าที่เป็นผญ.ด้วย) ส่วนผญ.อีกคนคอยทอดให้เราค่ะ ขอแทนผญ.ที่ทอดให้ว่าเอนะคะ ส่วนผช.คนอื่น ๆ จะมีบัญชีคนนึง คนช่วยหลังครัว และเบ็ดเตล็ด ตอนแรก ๆ ผญ. 3 คนที่ต้องไปเดินขาย เขามาช่วยเราเตรียมหั่นของค่ะ เพราะมันยังไม่ได้ทอด ไม่มีงาน แล้วพอตอนหั่น เราลืมไปรับของอีกอย่างนึงที่นัดไว้ เราเลยรีบขี่รถไปกับผช.ที่เป็นคนผสมแป้ง ระหว่างนั้น แฟนเก่าก็โทรมาด่าเราค่ะ ว่ามันช้าแล้ว สูตรแป้งคืออะไร ทั้ง ๆ ที่ทั้งสูตร วิธีทำเราก็ส่งในกลุ่มค่ะ พอขายมาได้หลายชม.แล้ว (เราเป็นคนขายหน้าร้านนะคะ ขายตลอด) พอมันเริ่มมีของขายเยอะขึ้น เราก็ตักใส่ถุง เพื่อให้ผญ.ที่เดินขายไปเดินขาย แต่ผญ. 2 คน กำลังช่วยหลังร้านอยู่ เราเลยให้คนที่ว่างไป แต่นางไม่ยอมไป บอกรอเพื่อนก่อน ไปคนเดียวอาย เราก็ไม่เข้าใจ จะอายอะไร แล้วเป็นคนเดียวที่นั่งเฉย ๆ จนเราว่าก็ยังไม่ไป แล้วแฟนเก่าเรา เพื่อนรักของนางก็มาด่าเราค่ะ ว่าแล้วเราล่ะ ทำอะไร ไม่เห็นจะช่วยอะไรสักอย่าง เห็นนั่งอยู่อย่างงั้น เราก็ปรี๊ดแตกเลยค่ะ งงมาก ไม่ช่วย ? ของก็เตรียมคนเดียว ทั้งออกแบบ สั่งทำ ไปซื้อทั้งวัตถุดิบ อุปกรณ์  ขี่ไปที่นู่น ที่นี่เพราะของถูกกว่า แล้วที่นั่งหน้าร้านนี่ก็ขายของตลอด ไม่ได้หยุดมือเลยด้วยซ้ำนะนิ ข้าวไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำวันนั้น เพราะยุ่ง ๆ แต่กับหน้าร้าน พอเพื่อนผช.ของเราที่ทำบัญชีเห็นท่าไม่ดี เขาเลยจะไปเดินขายเอง ซึ่งคือ คนทำบัญชีไม่ควรจะออกไปเดินขายแบบนั้นเลย แต่หลังจากนั้น ครูเขาสั่งของเรา แล้วให้ไปส่งบนตึก พวกผญ. 3 คนก็ไปกันนะคะ ไปกันหมดเลย ไปแค่นั้นแหล่ะค่ะ ไม่ได้เดินขายเลย มีแต่เพื่อนผช.ที่ทำบัญชีเดินขาย แล้วผญ.ที่ไม่ยอมทำงานก็มาบอกว่า ขอกลับก่อนนะ จะไปรับผัว ตรงนี้เราก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ กลับก่อนได้ แต่เราจะขายของต่อ เพื่อนผญ.อีกคนที่แทนว่าเอ เขาก็ขอกลับก่อนเพราะจะไปทำธุระ คนนี้ช่วยเยอะมาก ๆ เลยค่ะ ส่วนแฟนเก่าเรากับผญ.อีกคน ไม่ทราบว่าหายไปไหน หันมาอีกทีก็คือไปแล้ว ตอนนั้นน่าจะช่วงบ่าย 3 ได้ค่ะ ที่กลับกัน เงินที่ได้ตอนนั้นประมาณ 700-800 บาท เอาจริงถ้าหารเหลือน้อยมาก (เก็บคนละ 150 ) แต่เราคุยกับเพื่อนผช.ว่าจะขายต่อตอนเย็นค่ะ เลยบวกมาจน 1,400 นิด ๆ ถ้าหารเลย ก็ขาดทุนอยู่ดีอ่ะ ของก็เหลือนิด ๆ หน่อย ๆ เลยแบ่ง ๆ กันเอากลับ ตัดมาวันคืนเงินค่ะ เราตัดสินใจให้ไม่เท่ากัน เพราะผญ.คนอื่น ๆ กลับก่อน และช่วยน้อย ไม่หารตอน 7-8 ร้อยทีแรกก็ดีแล้ว เราให้แต่ละคน 100 กว่าบาทค่ะ มีแค่เรากับเพื่อนที่อยู่ขายต่อ ได้บวกเพิ่มมาคนละ 10-20 บาท ไม่เกินนี้ แต่ว่าาาา มันมีปัญหาอีก ผญ.ที่ไม่ช่วยงาน มาร้องไห้กับครูบอกเราลำเอียง แบ่งเงินไม่เท่า ทั้งที่จ่ายเท่ากัน แล้วแฟนเก่าก็ด่าเราค่ะ ว่าจ่ายค่าอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ ของเหลือก็เอากลับไปหมด (ใบเสร็จ บิล เรามีทุกอย่าง ถามว่ามาถามไหม ไม่เลย แต่พูดงี้คือ ? ของเหลือเอากลับไปหมดเลย แต่กลับก่อน จะให้ปล่อยให้มันเน่าหรือไร??) จนสุดท้าย ครูเป็นคนให้เงินผญ.ที่ไม่ทำงานเพิ่มจนเท่า ๆ เรา คือครูไม่ได้เกี่ยวหรือผิดอะไรเลยอ่ะ ทำไมเขาต้องมาจ่ายด้วย เราก็ไม่เข้าใจ เรื่องก็มีเท่านี้แหล่ะค่ะ ยาวมาก 5555 เหมือนได้มาระบายนิดหน่อย ถ้าเรื่องนี้เราผิดจริง ๆ คงต้องปรับทัศนคติเราใหม่ คิดเท่าไหร่ เราก็ยังรู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับเรา กับเพื่อนผช.เราเลย ทั้งค่าน้ำมัน ที่วิ่งไปหลาย ๆ ที่ก็ไม่ได้คิดนะเนี่ย ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงนี่นะคะ คิดเห็นยังไง บอกเราได้นะ