ผมอยู่กับยายแค่สองคน พ่อกับแม่ไปทำงานที่อื่นไม่ได้อยู่ด้วย ยายเป็นคนเลี้ยงผมให้เงินไปรร.ทำกับข้าวให้กินพักอาศัยอยู่ที่เดียวกัน ผมคบกับแฟนที่อยู่ห่างไกลกันพอตัว เรามักจะโทรกันตอนเย็นและกลางคืนของวันที่ผมทำงาน ทำงานทุกวันจันทร์-เสาร์ ตั้งแต่ 8:00 - 17:00 นาฬิกา คุยกันหลังกินข้าวเย็นเสร็จ ถึงหัวค่ำ อาบน้ำและคุยกันต่อ จนถึง22:30 แต่บางวันก็อยากคุยกันเกินกว่าเวลานี้ แต่ยายของผม ก็จะให้ผมนอนตรงเวลาทุกเมื่อ พอผมดื้อก็จะไม่พอใจและตะโกนโวยวายและบางครั้งพยายามจะขึ้ยมาตีผม ผมโทรคุยกับแฟนชั้น2 ส่วนใหญ่ก็จะขู่ว่าจะไม่ให้เงินไปรร.กับผมไม่ทำกับข้าวให้กิน ไม่เลี้ยงดูผม ผมกับแฟนเราทะเลาะกันทุกวันเลยในช่วงปิดเทอมเกี่ยวกับการทำงาน เพราะไม่มีเวลาให้และดูเหมือนว่าผมจะฟังแต่ยายไม่สนใจความรู้สึกของแฟน ผมก็เห็นด้วยเกี่ยวกับการคอดว่าผมฟังแต่ยาย ยายเป็นดั่งคนวงการชีวิตผม วงการชีวิตผมเกินไป  ผมก็ต้องการการใช้ชีวิตของผมเอง ไม่ได้ต้องการที่จะถูกคิยบงการ แต่ผมยังปีกไม่กล้าขาไม่แข็งพอที่จะหาเงิน หรือทำอะไรเลี้ยงตัวเองได้ดี ที่อยู่อาศัยก็มีที่ห่างไกลกันกับที่โรงเรียน ที่อยู่ของบ้านพ่อแม่อยู่ที่เกาะ  อยู่กับยายส่วนช่วยทำงานบ้านเป็นเรื่องปกติ แต่ก็อยากใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเองโดยที่มีคนสนับสนุนไม่ใช่บงการ อยากหาทางออกให้กับเรื่องนี้ ก็รู้ทั้งรู้ว่าไม่ใช่น่าจะใช่หน้าที่ของยายที่จะเลี้ยงดูผ🥹 แฟนคิดว่าผมฟังยายทุกอย่างแต่ดูไม่สนใจความรู้สึกของแฟน แต่ไม่ใช่อย่างงั้นเลย  ผมไม่ได้ต้องการฟังยายสักเท่าไหร่ในบางเรื่อง

แฟนต้องการให้ผมไปหาบ้างเนื่องจากแฟนเคยมาหาผมถึงที่บ้านหลายครั้งแล้วแต่ผมยังไม่เคยไปหาที เพราะเกรงใจที่ยายก็แก่แล้วไม่อยากให้ไปรับไปส่งที่ไกลๆ และรู้อยู่แล้วว่าเป็นไปได้ยากมากที่ยายจะยอมไปส่ง กับผมเอารถไปเอง แต่เเฟนเป็นห่วงไม่ให้เอารถไปหา

อยากวรทุกคน อยากได้คำปรึกษาเพื่อหาทางออก และดำรงความสัมพันธ์ที่ดีได้คับ  เลยอยากขอคำแนะนำจากพี่ๆนะคับบ จะต่อว่าอะไรก็ได้ แต่อยากได้คำแนะนำคำปรึกษาจริงๆคับ🙏🏻🥺