โอ้โห นี่มัน "ประสบการณ์แผ่นดินไหวสุดระทึก...ในส้วม!"
ตอนนั้นผมกำลังนั่งส้วมแบบชิล ๆ เล่นโทรศัพท์ตามปกติ อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกว่าโลกมันโคลงเคลงไปมา ตอนแรกคิดว่า "เอ๊ะ หรือเรานอนดึกมากไป?" แต่ทำไมมันแรงกว่าปกติ เหมือนทั้งห้องน้ำกำลังโยก!
เริ่มใจไม่ดี ผมรีบล้างก้นแบบเร่งด่วน (ปกติล้างแบบพิถีพิถัน วันนี้ล้างแบบเอาตัวรอด) แล้วพุ่งออกไปที่ระเบียงแบบ...เปลือยกาย!!! ตอนนั้นคิดแค่ว่า "หรือกูป่วย! ต้องขอความช่วยเหลือแล้ว!"
แต่พอไปถึงระเบียง สิ่งที่เห็นทำให้ช็อกกว่าเดิม ชาวบ้านก็เดินเซไปเซมาเหมือนจะล้ม ต้นไม้ก็แกว่งไปมา เสียงคนโวยวายกันใหญ่ ตอนนั้นแหละผมถึงรู้ว่า "เชี่ย! นี่มันแผ่นดินไหว!" ไม่ใช่แค่ผมรู้สึกไปเอง
สติกลับมาแบบรวดเร็ว ผมหันกลับเข้าบ้านทันที เพราะระเบียงไม่มีทางออก แถมการยืนเปลือยอยู่ตรงนั้นก็ไม่ใช่ภาพที่ควรปล่อยให้ใครเห็น ผมเลยรีบพุ่งไปหลบใต้โต๊ะทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ใส่อะไรเลย!
สรุปคือ แผ่นดินไหวครั้งนี้ ทำให้ผมช็อกไปทั้งตัว ทั้งใจ และทั้ง...ร่างกายที่ยังไร้เสื้อผ้า วันนั้นเป็นประสบการณ์ที่ผมจะไม่มีวันลืมจริง ๆ!
พอแผ่นดินไหวหยุดจากการโคลงเคลงแรง ๆ เหลือแค่สั่นเบา ๆ ผมก็รีบไปแต่งตัวแล้วออกไปทำงาน ตอนขี่มอเตอร์ไซค์นี่สิ...มันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมที่ต้องขี่ผ่านด่านยาก ๆ ไม่ใช่ว่าถนนมีหลุมหรืออะไรนะ แต่ทางมันให้ความรู้สึกไม่เสมอ เหมือนพื้นยังสั่นไหวอยู่เบา ๆ ต้องขี่ไปแบบระวังสุด ๆ
พอถึงร้านกาแฟที่แวะประจำ ผมก็ได้คุยกับเจ้าของร้านที่เป็นคนบ้านเดียวกัน เขาเล่าว่าที่กรุงเทพฯ หนักกว่านี้ เพราะมีอาคารถล่มที่แขวงจตุจักร ฟังแล้วก็ยิ่งรู้สึกใจหาย เพราะที่นี่แค่สั่นแรง ๆ ยังทำให้คนแตกตื่นกันขนาดนี้
สุดท้าย ผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ได้รับผลกระทบ ขอให้ผู้ที่บาดเจ็บหายไว ๆ และขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของผู้ที่สูญเสีย ขอให้ทุกจังหวัดเข้มแข็ง เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันครับ!
แผ่นดินไหว พ.ศ.2568
ตอนนั้นผมกำลังนั่งส้วมแบบชิล ๆ เล่นโทรศัพท์ตามปกติ อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกว่าโลกมันโคลงเคลงไปมา ตอนแรกคิดว่า "เอ๊ะ หรือเรานอนดึกมากไป?" แต่ทำไมมันแรงกว่าปกติ เหมือนทั้งห้องน้ำกำลังโยก!
เริ่มใจไม่ดี ผมรีบล้างก้นแบบเร่งด่วน (ปกติล้างแบบพิถีพิถัน วันนี้ล้างแบบเอาตัวรอด) แล้วพุ่งออกไปที่ระเบียงแบบ...เปลือยกาย!!! ตอนนั้นคิดแค่ว่า "หรือกูป่วย! ต้องขอความช่วยเหลือแล้ว!"
แต่พอไปถึงระเบียง สิ่งที่เห็นทำให้ช็อกกว่าเดิม ชาวบ้านก็เดินเซไปเซมาเหมือนจะล้ม ต้นไม้ก็แกว่งไปมา เสียงคนโวยวายกันใหญ่ ตอนนั้นแหละผมถึงรู้ว่า "เชี่ย! นี่มันแผ่นดินไหว!" ไม่ใช่แค่ผมรู้สึกไปเอง
สติกลับมาแบบรวดเร็ว ผมหันกลับเข้าบ้านทันที เพราะระเบียงไม่มีทางออก แถมการยืนเปลือยอยู่ตรงนั้นก็ไม่ใช่ภาพที่ควรปล่อยให้ใครเห็น ผมเลยรีบพุ่งไปหลบใต้โต๊ะทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ใส่อะไรเลย!
สรุปคือ แผ่นดินไหวครั้งนี้ ทำให้ผมช็อกไปทั้งตัว ทั้งใจ และทั้ง...ร่างกายที่ยังไร้เสื้อผ้า วันนั้นเป็นประสบการณ์ที่ผมจะไม่มีวันลืมจริง ๆ!
พอแผ่นดินไหวหยุดจากการโคลงเคลงแรง ๆ เหลือแค่สั่นเบา ๆ ผมก็รีบไปแต่งตัวแล้วออกไปทำงาน ตอนขี่มอเตอร์ไซค์นี่สิ...มันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมที่ต้องขี่ผ่านด่านยาก ๆ ไม่ใช่ว่าถนนมีหลุมหรืออะไรนะ แต่ทางมันให้ความรู้สึกไม่เสมอ เหมือนพื้นยังสั่นไหวอยู่เบา ๆ ต้องขี่ไปแบบระวังสุด ๆ
พอถึงร้านกาแฟที่แวะประจำ ผมก็ได้คุยกับเจ้าของร้านที่เป็นคนบ้านเดียวกัน เขาเล่าว่าที่กรุงเทพฯ หนักกว่านี้ เพราะมีอาคารถล่มที่แขวงจตุจักร ฟังแล้วก็ยิ่งรู้สึกใจหาย เพราะที่นี่แค่สั่นแรง ๆ ยังทำให้คนแตกตื่นกันขนาดนี้
สุดท้าย ผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่ได้รับผลกระทบ ขอให้ผู้ที่บาดเจ็บหายไว ๆ และขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของผู้ที่สูญเสีย ขอให้ทุกจังหวัดเข้มแข็ง เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันครับ!