ผมอายุ 45 ปี รับราชการ ลาออกจากราชการ เวลาราชการบวกวันทวีคูณ 30 ปี รวมรับบำนาญทุกอย่างแล้ว ไม่ถึง 18,000 บาท ได้ย้ายมาอยู่บ้านเกิด ที่จังหวัดหนองคาย สิ่งแรกที่ สัมผัสได้คือ ไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้า5555 ไม่ต้องรีบไม่ต้องแข่งขัน เหมือนชีวิตหลุดมาอีกโลกหนึ่งเลย ชีวิตครอบครัว โสด ลูกชาย เรียนระดับปวส แล้วก็มีพ่อ 1 คนที่ต้องรับผิดชอบ ที่บ้านจะมีกันอยู่ 3 คนคือพ่อ ผม แล้วก็ลูกชาย บริเวณบ้าน จะมีพื้นที่ว่างประมาณ 2 งาน ปลูกผัก ปลูกกล้วยปลูกผลไม้ พื้นที่นามี ก็ไม่เยอะ แต่ให้คน เขาเช่าทำนา ได้ข้าว ปีละ 10-20 กระสอบ ไม่ได้ซื้อข้าวกิน ถ้าจะซื้อก็ซื้อ ไม่เยอะ รูทีนประจำวันก็เดิมๆ ตื่นเช้ามา รดน้ำต้นไม้อยู่กับต้นไม้ ใสายปั่นจักรยานประมาณ 5-10 กิโลเที่ยงทานข้าว บ่ายๆก็นอนตื่นมาตอนเย็นก็เอาไปปั่นจักรยาน 10 ถึง 20 กิโล กลับมารดน้ำต้นไม้ อยู่กับต้นไม้ สังสรรค์คนเดียว ค่าใช้จ่ายแต่ละวัน เฉลี่ยตกวันละ 100-150 บาท อยู่ต่างจังหวัดค่าครองชีพถูกมาก แต่ตังค์ก็ไม่เหลือเก็บ เดี๋ยวจะค่ากิน แต่ละเดือนก็จะเป็นค่าความฟุ่มเฟือยต่างๆ เช่น ตู้เย็นทีวีค่าน้ำค่าไฟ เงินไม่ได้เหลือเก็บเพราะยังหักฝาก ไว้ที่สหกรณ์เก่าอยู่ แต่เงินเดือนก็ ใช้ เดือนชนเดือน ไม่ได้ลำบากอะไร อยู่ อย่างไม่ขัดสนเท่าไหร่
สิ่งที่เราได้จากการออกงานมาอยู่บ้านครั้งนี้คือสัจธรรมชีวิตมองกลับไปแล้ว มันทำให้รู้สึกว่าเราเอาชีวิตไปทำ งาน จนลืมความสุขของชีวิตจริง มาอยู่นี่ กิน เท่าที่มี ไม่ฟุ่มเฟือย ไม่หาอะไรมาไว้เกินตัว สุดท้ายเราก็เอาอะไรไปไม่ได้อยู่ดี สูงสุดแค่ไหนก็กลับสู่สามัญ ลงไปอยู่ ในดินเหมือนเดิม