**ฝันร้ายกลางทาง…**  

ผมกับเพื่อนสองคนออกเดินทางเที่ยวกัน ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเรื่อย ๆ จนมาถึงวัดเก่า ๆ แห่งหนึ่ง บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัดจนน่าขนลุก ที่นั่นมีพระหนุ่มรูปหนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ ท่านมองเราด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วหยิบส้มขึ้นมา “นี่ส้มพันธุ์จุก อร่อยนะ” ท่านบอก ผมหยิบมาชิม…รสหวานอมเปรี้ยว แต่แปลกที่กลิ่นมันเจือไปด้วยความขมบางอย่างที่บอกไม่ถูก รู้สึกแปลก ๆ ในใจแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก  

หลังจากนั้น เราออกไปกินก๋วยเตี๋ยวกันที่ร้านข้างทาง แต่เพราะไม่มีที่จอดรถ เราต้องไปจอดไว้ที่ตึกเก่าหลังหนึ่ง ขากลับ…มอเตอร์ไซค์หายไปแล้ว! เราช่วยกันตามหา เดินไปทั่วจนไปเจอที่ร้านขายของมือสอง ผมรู้ทันทีว่ามันใช่คันเดิม แต่แปลก…มันดูเปลี่ยนไป บางชิ้นส่วนเหมือนโดนถอดออกไปแล้วใส่อะไรบางอย่างแทนที่ มันไม่ใช่คันเดิมอีกแล้ว  

พอขับออกมาได้สักพัก เพื่อนผมกลับไม่กล้าขึ้นรถ เพราะมัน "ไม่เหมือนเดิม" และเบรกก็ดูเหมือนจะมีปัญหา ผมเลยเป็นคนขับเอง ให้เพื่อนเดินตามไปก่อน ฟ้าเริ่มมืด อากาศเย็นลงแบบแปลก ๆ จนผิวขนลุกไปหมด  

ระหว่างทาง มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขี่ตามมา มันขับมาเทียบข้างช้า ๆ ผมหันไปมอง…เป็นผู้ชายหน้าตาประหลาด ตาแข็งทื่อ ไร้อารมณ์ ทันใดนั้นเขาก็แลบลิ้นยาวผิดมนุษย์แล้วยิ้มเยาะ ผมโกรธจนลืมตัว กำแฮนด์แน่นแล้วเร่งเครื่องไล่ตาม ลืมไปว่า…**เบรกมันเสีย!**  

ข้างหน้าคือโค้งหักศอก ผมพยายามกำเบรกสุดแรง รถสั่นสะท้านไปทั้งคัน แต่ไม่มีอะไรหยุดมันได้ ผมพุ่งทะลุแนวกั้นก่อนร่างจะลอยละลิ่ว รถกระแทกลงกับพื้นนาข้าวที่เก็บเกี่ยวไปแล้ว เสียงโลหะบิดงอดังสนั่นทุกทิศทาง  

ผมนอนนิ่ง…ไม่รู้ว่าตัวเองตายหรือยัง รู้สึกตัวเบาหวิวไปหมด ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นมา เพื่อนวิ่งหน้าซีดเข้ามาหา ผมกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้ว…  

เสียงกระซิบแผ่วเบาก็ดังขึ้นข้างหู  

เสียงที่ไม่ใช่ของเพื่อน เสียงที่เย็นยะเยือกจนเส้นขนตั้งชัน  

ผมหันขวับไปมองข้างหลัง และเห็น…  

**แล้วก็ตื่น!**

ผมเชื่อว่าทุกคนก็อาจจะเคยฝันแบบผมพอตื่นมาเป็นอะไรที่งงมาก