หนูอายุแค่นี้ก็พบจิตแพทย์แล้วค่ะ หนูทำทุกทางแล้วแต่หนูเศร้าไม่หายเลย อย่างวันนี้ญาติหนูก็ดูถูกหนูกัน ญาติทั้งสองฝั่งพ่อ และฝั่งแม่ (ไม่ทั้งหมดนะคะ) อาจเป็นเพราะหนูไม่กล้าพูด ไม่กล้าเริ่มบทสนทนาก่อน เขาเลยอาจจะมองว่าหนูหยิ่ง แต่ที่จริงแล้วหนูแค่พูดไม่เก่ง หนูขี้อายมากเลย ตั้งแต่ได้รู้เบอร์สายด่วนหนูก็โทรไปบ่อยมากเลย บางทีหนูก็ไม่อยากโทรไป หนูชอบคิดไปเองตลอดว่าเขาจะมีในใจบ้างมั้ยว่า เห่ยเรื่องนี้อีกแล้วหรอ หนูรู้แหละค่ะว่าเขาเป็นนิติ เขาไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก แต่หนูก็อดคิดไม่ได้จริงๆ เพื่อนๆหนูเขาก็ค่อนข้างไปในทางที่ไม่ค่อยสนใจหนูหรอก เพื่อนๆเขาอยู้บ้านใกล้ๆกัน แต่หนูเหมือนฝูงแกะดำยังไงไม่รู้ ครอบครัวก็อีก เขาเข้าข้างญาติ ใช้คำพูดที่รุนแรงและบูลลี่เรื่องหน้าตา นํ้าหนัก หนูรู้ว่าเขาแกล้ง แต่เขาก็รู้ใช่มั้ยคะว่าหนูต้องพบจิตแพทย์ จิตใจหนูไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนคนอื่นสักหน่อย ไหนจะเรื่องความรักอีก แฟนหนูเขาไม่ตอบ หนูมาแล้วค่ะ 5 วัน อาจจะฟังดูน้อยๆนะคะ แต่เวลาของคนที่รออ่ะค่ะ หนูรอเขาเสมอเลยนะ หนูแค่รู้สึกว่าเขาไม่รักหนูแล้วรึเปล่า แต่เขาไม่กล้าที่จะบอกตรงๆ เขาติดเพื่อนติดเกม บางครั้งหนูส่งข้อความไปเขาไม่อ่าน ทั้งๆที่ตอบแชทเพื่อนได้ พอผ่านไปสักพักเขาก็จะมาอ่านแต่ไม่ตอบ หนูไม่ทักไปเขาก็ไม่ทักมา แต่เขาเคยบอกหนูว่าเขารู้สึกว่าเขาไม่ดีพอ เขาไม่มีเวลาให้ เขากลัวหนูจะเบื่อเขา หนูเลยสับสนมากๆว่าเขายังรักหนูอยู่รึเปล่า หรือว่าเขาแค่รู้สึกไม่เหมาะกับหนู ก่อนหน้านี้เขาบอกฝันดี บอกรักทุกคืน หนูสับสนกับการกระทำของเขาจริงๆ หนูแค่เด็กคนนึงที่อับจนหนทางที่จะไปต่อแล้ว หนูไม่มีทางให้เลือกไปแล้วจริงๆ ยิ่งช่วงนี้ปิดเทอมอีกด้วย หาความสงบจากที่ไหนไม่ได้เลย หนูเหนื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย