คือเราเรียนมหาลัยชื่อดัง อยู่ที่หนึ่ง ด้วยความที่เป็นมหาลัยดังแล้ว คณะกับสาขาที่เรียนก็หนักเหมือนกัน เราเลิกเรียนบ้างครั้งก็3-4ทุ่ม บ้างวันเลิกดึกแล้วไปเรียนเช้า8:30-9:00 มันทำให้เราเครียดเลยรู้สึกเหนื่อยแถมไม่มีแรงจะมายิ้มด้วยซ้ำ แล้วเราเป็นคนยิ้มไม่เก่งด้วย เอาง่ายคือเป็นคนที่ไม่ค่อยยิ้ม แล้วหน้าก็ดูตึงแบบนี้อยู่แล้ว แต่มีวินมอใกล้หอ บอกให้เรายิ้มให้เขเรพอเราไม่ยิ้มก็พูดประมาณว่าไม่ขึ้นก็ยิ้มให้ ไม่เห็นต้องทำหน้าเศร้ายสิ้นหวัง แล้วมันก็ทำให้เรากลัวจนไม่อยากไปเรียนเลยค่ะ ทำไเราต้องไม่ใช่ตัวเองด้วยแค่ไม่ยิ้ม บ้างที่เราเจอเรื่องเศร้าๆมาก็เดินคิดไปแต่พอเจอหน้าวินก็ต้องปั่นหน้ายิ้ม ทั้งที่ในใจอยากกรี๊ดอยากจะร้องให้ออกมา บ้างที่อมยิ้มใก็้วยความนที่หน้าเราไม่ได้ยิ้มเก่งเวลาอมยิ้มมันก็ดูเหมไม่ได้ยิ้มแต่ถ้าคนใกล้ด้วยจะมอง แต่ก็สงสัยอยู่ดีว่าเราไม่ยิ้มนี่แปลกหรอคะ บ้างที่เราคุยกับแฟนเราก็ไม่ยิ้ม คุยกับคนที่บ้านญาติพี่น้อง เพื่อนในมหาลัยเราก็ไม่ยิ้ม การที่เราจะยิ้มต้องให้คนอื่นมาบังคับหรอคะ คือมันควรออกมาเองรึป่าว การบังคับให้คนอื่นยิ้มมันอึดอัดนะคะ ตอนนีแต่คิดว่าต้องลงจากหอไปเจอหรือกลับจากมหาลัยก็ต้องมาเจอ แล้วต้องยิ้ม มันเป็นความรู้สึกแบบ ไม่อยากเรียนแล้วรู้สึกไม่ปลออภัย