คิดถึงแม่เหลือเกินครับ แม่ท่านหยุดหายใจในอ้อมกอดผม ขอบคุณแม่มากนะครับ รักผมดูแลผมอย่างดีทั้งที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน
แม่สั่งไว้ว่า เราสองคนรักกันมาก คนนึงไม่อยู่แล้วอีกคนคงอยู่ไม่ได้ แต่ให้สัญญาว่าคนที่เหลือต้องไม่ฆ่าตัวตาย
เพราะถ้าฆ่าตัวตายจะไปกันคนละที่แล้วไม่ได้เจอกันอีก ผมเองคิดถึงมากแต่ไม่ฆ่าตัวตาย หวังแค่ว่าชีวิตที่ไม่มีแม่ มันจะไม่ยืดยาวนัก
ประโยคที่พูดกันบ่อยๆบอกรักกันตลอดคือ สุดที่รักของตั้ม รักที่สุดของตั้ม แม่ที่รักยิ่งของตั้ม รักแม่มากนะ

ขอบคุณที่รับผมมาเลี้ยง วันแม่ตอนเด็กๆตอนแรกผมต้องไหว้คุณครูเพราะตอนนั้นผมไม่มีแม่ไปงาน จนวันนั้นแม่คนนี้เข้ามา
ส่งผมไปเรียน หาทานมื้อเช้ากับผม หมูหวานจานนั้นอร่อยมากครับ จูงมือผม แล้ววันแม่ของปีนั้นที่ผมได้ให้ดอกไม้วันแม่
วันนั้นผมรู้แล้วว่าผมมีแม่แล้ว

แม่ครับหลังจากที่แม่จากไปประมาณเดือนนึง บ้านหลังเล็กที่เราอยู่ด้วยกัน เพิ่งรู้วันนี้ว่าบ้านช่างใหญ่ ช่างกว้าง เงียบและมืดเหลือเกิน
เสียงหัวเราะ เสียงกินข้าว มื้อเย็นที่ทานด้วยกัน เดี๋ยวนี้ไม่มีอีกแล้ว ช่วง4-5ปีหลัง คุณแม่เดินไม่ได้ ต้องดูแลใกล้ชิด
มีเหนื่อยบ้าง ทะเลาะกันบ้าง แต่ทุกครั้งผมรู้ตัว
ว่าผมผิด ผมจะขอโทษเสมอ ว่าขอโทษที่พูดจารุนแรงไป อารมณ์ร้อน บางทีเครียด แม่อย่าถือสาเลยนะ ในใจรักแม่มากนะครับ
แม่ผมก็จะยิ้มแล้วบอกแม่เข้าใจ ไม่โกรธเกลียดลูกหรอก

แม่ครับผมคิดถึงเหลือเกิน ทุกวันก็ได้แต่หวังให้ถึงเวลาที่เราจะได้เดินทางเร็วๆ เดี่ยวนี้ตั้งแต่แม่จากไป มื้อเย็นผมไม่ได้ทานเลย มันทรมาณมาก
เวลานอนก็หลับๆตื่นๆ ได้แต่นอนตรงที่แม่เคยนอน นอนหมอนกับห่มผ้าของแม่ ได้แต่พูดคนเดียว ในใจตรงหน้าอกก็เจ็บมาก

กราบขอบคุณแม่มากนะครับ ที่รับเด็กน่าเกลียดคนนี้มาเลี้ยง ดูแลอย่างดี ส่งเรียนอย่างดี มอบความรักให้ผมเต็มที่
ผมจะทำบุญมากๆเป็นคนดีตามคำแม่สอน รอวันเดินทาง ซึ่งหวังว่ามันจะไม่นานเกินไป รอวันได้กอด ได้เจอกันอีกนะครับ
ถ้าชาติหน้ามีจริง และแม่ยังต้องการลูกคนนี้อยู่ ผมจะขยันให้มากกว่านี้ หาเงินให้มากกว่านี้ เป็นคนดีกว่านี้ ใจเย็นกว่านี้
ขอโอกาสเป็นลูกแม่อีกครั้งนะครับ