เรื่องมีอยู่ว่า...เราสองคนตอนนี้คบกันมาได้ได้3ปีเข้าปีที่4 ผมเองจะมีนิสัยที่เข้ากับคนง่าย อะไรก็ได้ สบายๆ มักจะมีเหตุผลในการกระทำและตัดสินใจในทุกๆเรื่อง จะชอบวางแผนในทุกๆเรื่อง จะมีวิธีแก้ไขในสิ่งที่ผิดแผน แต่...ข้อเสียผมก็มีเยอะ ผมเป็นคนขี้ลืม...และจะชอบทำอะไรช้า...เพราะมัวแต่คิด บางทีก็ชิวๆ เราง่ายๆวางแผนไว้แล้ว
ส่วนแฟนผมเธอจะเป็นลูกคนเล็กของบ้าน จะนิสัย เธอเป็นคนขยัน เป็นที่รักในครอบครัวเธอ เข้ากับผู้ใหญ่ง่าย ขี้อ้อน เอาใจเก่ง
เริ่มต้นจากเรื่องเราสองคนคบกันมา ผมจะบอกเธอว่าเราคบกันพี่ขอแค่ไม่กี่อย่าง คือ รักครอบครัวผม และ รักผม ให้ความสุขความสบายใจกับผมแค่นั้นพอ เราสองคนฐานะพอมีพอกิน หลังจากคบกันมาระยะเวลา3ปี 1ปีแรก ผมจับได้ว่าเธอคุยกับคนอื่น โดยตอนนั้น ช่วงโควิด ผมโดนกักตัว ผมออกมาหลังจากกักตัว เจอแชท คุยกับผช. นัดกินข้าวกัน วิดีโอคอลกัน ผมถามใครทำใมต้องคุยแบบนี้ เธอบอกเพื่อน คนรู้จัก(แต่แค่เพื่อนในเฟส ยังไม่เคยเจอกัน) เราทะเลาะกันหนักมาก แล้วจบ*เซอร์ไพรส์ วันเกิดผมครั้งแรก*
ปีที่2 เธอเปลี่ยนงานทุกอย่างปกติ ในปีนี้ที่3 ช่วงปรับเปลี่ยนชีวิต เธอเปลี่ยนงานอีกรอบ แต่เงินน้อย เราได้ย้ายจากห้องเช่ามาที่บ้านพักข้าราชการของผมเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เราจะสร้างครอบครัวกัน แต่สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันไม่เหมือนกัน เราทะเลาะกันหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ปกติผมจะเป็นคนยอมเธอ แต่ถ้าเป็นบางเรื่องผมว่าไม่ใช่ผมก็ไม่ยอม และในปีที่ 3 นี้เธอได้เซอร์ไพรส์วันเกิดผมอีกรอบนึง โดยการคุยกับรุ่นน้องของผมเป็นระยะเวลาครึ่งปี ผมจับได้ตอนวันเกิดผมครั้งนี้ครั้งที่ 2 โทรคุยกันโทร LINE video call เอาขนมไปให้ เราทะเลาะกันหนักนะ ผมเลยย้อนคำพูดไปว่าผมแค่ต้องการให้เธอทำให้ผมมีความสุขในทุกๆวันแค่นั้นพอเธอทำให้ผมไม่ได้เลยหรอ เธอเป็นคนที่ไม่ยอมคน มักจะหาเรื่องอื่นๆมาให้ผมผิด เรื่องเล็กๆน้อยๆผมก็ผิด แต่เธอยืนยันว่าเธอบริสุทธิ์ใจเขาเป็นแค่เพื่อน ไม่ได้คิดอะไรคุยเรื่องงาน แต่...ผมได้คุยกับน้องคนนั้น น้องบอกว่าแฟนของผมบอกเขาว่าเขาไม่มีแฟน และน้องก็หลอกแฟนของผมอีกทีนึงว่าน้องไม่ได้มีแฟน ผมนั่งไล่จับผิดในทุกๆวิธีทาง จนเธอยอมรับในหลักฐาน แล้วเธอได้บอกว่าจะไม่ทำอีก แต่หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นกว่าเดิม เรามาจะทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องที่เธอจะไม่ยอมก็คือไม่ยอม ยอมเลิกกับผมดีกว่า บางทีเราทะเลาะกันผมก็คิดว่าเรื่องเล็กน้อยผมก็ยอมไป แต่บางทีการยอมมากๆไปของผม มันก็ได้ส่งผลเสียมากับผม เธอมักจะหนีผมเวลาทะเลาะกันไปบ้านของพี่สาว ให้เหตุผลว่าใจหนึ่งไม่ได้อยากมาอยู่ที่บ้านผม ทั้งที่เราตกลงกันไว้ว่าผมจะช่วยเธอลดค่าใช้จ่าย คือผมไม่ได้บังคับเธอไปๆมาๆในทุกๆเรื่องที่ผมตัดสินใจ ว่ามันมีผลดีต่อเธอ มันกลับมาทำร้ายผมหมด เธอใช้มาเป็นคำพูดว่าผม ทั้งทั้งที่ในทุกเรื่องตั้งแต่เธอย้ายมาบ้านผม เธอไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายใดๆในบ้าน เราคบกันมา 3 ปีผมเคยได้ของขวัญจากเธอเป็นแค่กางเกงตัวเดียวกับเสื้อที่แพงที่สุด ผม support เธอในทุกๆด้านครอบครัวการงานเงินทอง ***ผมอยากจะถามทุกคนว่าในทุกๆวันนี้ที่ผมทำมันไม่ดีเลยใช่ไหม ที่วางแผนในอนาคตให้เธอ เวลาทะเลาะกันมันบั่นทอนจิตใจมาก แต่เธอเป็นคนขี้อ้อน ผมเลยอ่อนใจตลอดที่ผ่านมา****
ทำไมเวลาพูดกันไม่พูดดีๆ บางทีมันก็รับไม่ได้ตลอดนะ
ใครถูก?...ใครผิด...หรือ...คนละครึ่งทาง
ส่วนแฟนผมเธอจะเป็นลูกคนเล็กของบ้าน จะนิสัย เธอเป็นคนขยัน เป็นที่รักในครอบครัวเธอ เข้ากับผู้ใหญ่ง่าย ขี้อ้อน เอาใจเก่ง
เริ่มต้นจากเรื่องเราสองคนคบกันมา ผมจะบอกเธอว่าเราคบกันพี่ขอแค่ไม่กี่อย่าง คือ รักครอบครัวผม และ รักผม ให้ความสุขความสบายใจกับผมแค่นั้นพอ เราสองคนฐานะพอมีพอกิน หลังจากคบกันมาระยะเวลา3ปี 1ปีแรก ผมจับได้ว่าเธอคุยกับคนอื่น โดยตอนนั้น ช่วงโควิด ผมโดนกักตัว ผมออกมาหลังจากกักตัว เจอแชท คุยกับผช. นัดกินข้าวกัน วิดีโอคอลกัน ผมถามใครทำใมต้องคุยแบบนี้ เธอบอกเพื่อน คนรู้จัก(แต่แค่เพื่อนในเฟส ยังไม่เคยเจอกัน) เราทะเลาะกันหนักมาก แล้วจบ*เซอร์ไพรส์ วันเกิดผมครั้งแรก*
ปีที่2 เธอเปลี่ยนงานทุกอย่างปกติ ในปีนี้ที่3 ช่วงปรับเปลี่ยนชีวิต เธอเปลี่ยนงานอีกรอบ แต่เงินน้อย เราได้ย้ายจากห้องเช่ามาที่บ้านพักข้าราชการของผมเพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เราจะสร้างครอบครัวกัน แต่สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันไม่เหมือนกัน เราทะเลาะกันหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ปกติผมจะเป็นคนยอมเธอ แต่ถ้าเป็นบางเรื่องผมว่าไม่ใช่ผมก็ไม่ยอม และในปีที่ 3 นี้เธอได้เซอร์ไพรส์วันเกิดผมอีกรอบนึง โดยการคุยกับรุ่นน้องของผมเป็นระยะเวลาครึ่งปี ผมจับได้ตอนวันเกิดผมครั้งนี้ครั้งที่ 2 โทรคุยกันโทร LINE video call เอาขนมไปให้ เราทะเลาะกันหนักนะ ผมเลยย้อนคำพูดไปว่าผมแค่ต้องการให้เธอทำให้ผมมีความสุขในทุกๆวันแค่นั้นพอเธอทำให้ผมไม่ได้เลยหรอ เธอเป็นคนที่ไม่ยอมคน มักจะหาเรื่องอื่นๆมาให้ผมผิด เรื่องเล็กๆน้อยๆผมก็ผิด แต่เธอยืนยันว่าเธอบริสุทธิ์ใจเขาเป็นแค่เพื่อน ไม่ได้คิดอะไรคุยเรื่องงาน แต่...ผมได้คุยกับน้องคนนั้น น้องบอกว่าแฟนของผมบอกเขาว่าเขาไม่มีแฟน และน้องก็หลอกแฟนของผมอีกทีนึงว่าน้องไม่ได้มีแฟน ผมนั่งไล่จับผิดในทุกๆวิธีทาง จนเธอยอมรับในหลักฐาน แล้วเธอได้บอกว่าจะไม่ทำอีก แต่หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นกว่าเดิม เรามาจะทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องที่เธอจะไม่ยอมก็คือไม่ยอม ยอมเลิกกับผมดีกว่า บางทีเราทะเลาะกันผมก็คิดว่าเรื่องเล็กน้อยผมก็ยอมไป แต่บางทีการยอมมากๆไปของผม มันก็ได้ส่งผลเสียมากับผม เธอมักจะหนีผมเวลาทะเลาะกันไปบ้านของพี่สาว ให้เหตุผลว่าใจหนึ่งไม่ได้อยากมาอยู่ที่บ้านผม ทั้งที่เราตกลงกันไว้ว่าผมจะช่วยเธอลดค่าใช้จ่าย คือผมไม่ได้บังคับเธอไปๆมาๆในทุกๆเรื่องที่ผมตัดสินใจ ว่ามันมีผลดีต่อเธอ มันกลับมาทำร้ายผมหมด เธอใช้มาเป็นคำพูดว่าผม ทั้งทั้งที่ในทุกเรื่องตั้งแต่เธอย้ายมาบ้านผม เธอไม่ต้องออกค่าใช้จ่ายใดๆในบ้าน เราคบกันมา 3 ปีผมเคยได้ของขวัญจากเธอเป็นแค่กางเกงตัวเดียวกับเสื้อที่แพงที่สุด ผม support เธอในทุกๆด้านครอบครัวการงานเงินทอง ***ผมอยากจะถามทุกคนว่าในทุกๆวันนี้ที่ผมทำมันไม่ดีเลยใช่ไหม ที่วางแผนในอนาคตให้เธอ เวลาทะเลาะกันมันบั่นทอนจิตใจมาก แต่เธอเป็นคนขี้อ้อน ผมเลยอ่อนใจตลอดที่ผ่านมา****
ทำไมเวลาพูดกันไม่พูดดีๆ บางทีมันก็รับไม่ได้ตลอดนะ