คิดว่าหลายๆคนน่าจะมีประสบการณ์การเจอสิ่งลี้ลับ
แต่ก็แบบ เอ๊ะ...เอ๊ะ ใช่...ใช่มั้ย
มาแชร์ประสบการณ์นั้นกันเถอะครับ
เผื่อมีใครช่วยฟันธงให้ได้ว่า นั่นผี หรือ ไม่ผี ฮ่าๆ
เจอจริงๆ หรือ เรา มโนไปเอง ^^
เริ่มก่อนเลย สำหรับผม นี่เป็นประสบการณ์ขั้นสุดที่ติดตาติดใจตัวเองมาตลอด
เป็นเหตุการณ์ที่ผมเฉียดความตายครับ (คุณย่ากับญาติๆเล่าให้ฟัง)
ย้อนไปเมื่อตอน 5 ขวบ ผมเป็นไข้เลือดออก ก็ไปนอนโรงพยาบาลอยู่หลายวัน
เป็นโรงพยาบาลประจำอำเภอในต่างจังหวัดครับ ก็นอนอยู่ห้องรวม
คืนที่เกิดเหตุการณ์ประมาณ4ทุ่ม ผมไข้ขึ้นสูง จนเกิดอาการช๊อค
หมอกับพยาบาลก็วิ่งวุ่นกันใหญ่ แล้วอยู่ๆผมก็ตะโกนลั่นห้องรวมเลยครับ
พร้อมกับยกแขนโบกมือไปมา เหมือนอาการห้ามคน
ผมตะโกนว่า "หนูไม่ไป๊...หนูไม่ไป" พูดซ้ำๆอยู่อย่างนั้น
ผมไม่รู้ตัวหรอกว่าตัวเองแสดงอาการอะไรออกไปบ้าง
แต่สิ่งที่เห็นใจจิตสำนึกตอนนั้นคือ
ร่างๆหนึ่งที่มีสีดำทั้งตัว รูปร่างผอม แต่มีพุงป่อง มีเขาบนหัว
มือถือโซ่หรือเชือกยาวๆ ตรงปลายเป็นลูกกลมๆมีหนามแหลมเหมือนลูกทุเรียน
ผมเห็นร่างนี้ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าห้องครับ แล้วซักพักก็เกิดเป็นแสงสว่างวาบจ้าสีขาว
ผมรู้สึกตัวอีกที ผมจำได้เลยว่า พยาบาลกำลังชูมือ2นิ้ว แล้วถามผมว่านี่กี่นิ้ว
ผมก็ตอบว่า2 ชูสามนิ้ว ผมก็ตอบว่า3นิ้ว
ย่าบอกว่าผมร้องอยู่นานประมาณ5นาทีได้ครับ ทุกคนใจเสียกันหมดแล้ว พากันร้องไห้
อาผู้หญิงก็ไปไหว้ศาลเจ้าที่ ศาลพระภูมิของโรงพยาบาล
กลัวว่าผมจะตาย เตียงอื่นๆก็ตกใจกันหมด พ่อกับแม่ก็กำลังเดินทางจากกรุงเทพฯ มาหาผม
ตอนผมเงียบไป แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมา ทุกคนดีใจมาก หมอ พยาบาลก็พยายามช่วยกันสุดๆ
ย่าบอกว่าพออาผู้ชายเอาสร้อยพระไปใส่ไว้ที่มือของผมข้างที่ไม่ได้เจาะน้ำเกลือ ให้ผมกำพระไว้
เพราะเข้าใจว่าหลานคงจะกลับดาวแน่ๆวันนี้ ผมก็เงียบสงบลงแล้วก็ค่อยๆฟื้นครับ
จากเหตุการณ์นั้นจนวันนี้ ผมเลยคิดว่า พวกยมบาล หรือทูตที่มาเอาวิญญาน
คงจะมีจริงๆแน่ๆ จิตของคนที่ใกล้ตาย ต้องเห็นพวกเขา อย่างที่ผมเห็นแน่ๆเลยครับ
มาแชร์เรื่องราวกันครับ ^^
@@ มาแชร์ประสบการณ์ที่คิดว่าตัวเอง..เจอผี..กันเถอะครับ ^^ @@