- ภาพรวมพอประติดประต่อได้อยู่ว่าเหตุการณ์เล่าถึงอะไร ? ถึงไม่เข้าใจทั้งหมดว่าทำไมปาเลสไตน์กับอิสราเอลถึงรบกัน ด้วยความที่ไม่ได้ติดตามตั้งแต่แรกเลยลำดับ Timeline ไม่ถูกแต่กระนั้นก็เคยได้ยินมาจากสื่อโทรทัศน์กับสื่อ Social ที่รายงานข่าวต่างประเทศเกี่ยวกับผู้เสียชีวิตจากสงครามมานานพอ ๆ กับข่าวเหตุการณ์ความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ในบ้านเราที่ได้ยินมาตั้งแต่ยังเรียนจนบางคนแต่งงานมีลูก 3 แล้วก็ไม่หยุดสักทีมันเลยเกิดความสงสัยตลอดว่าทำไปทำไม ? ถึงไม่มีคำตอบที่แน่ชัดด้วยเพราะสงครามยังไม่จบแต่หนังสารคดีเรื่องนี้ก็ได้ให้แสดงอะไรบางอย่างนั่นคือความสามัคคีของคนกลุ่มเล็กอย่างปาเลสไตน์ในการรวมพลังต่อสู้กับกองกำลังอิสราเอลที่มีมากกว่าเพื่อปกป้องแผ่นดินที่เรียกว่า “บ้าน”

- ตลอดเวลา 1 ชั่วโมง 32 นาที หนังจะดำเนินผ่านมุมมองของ 2 ผู้กำกับอย่าง บาเซล อัดรา ชาวปาเลสไตน์ กับ ยูวาล ฮบราฮัม นักข่าวอิสราเอล  พร้อมทีมงานชาวละคนอีก 2 ตาม Timeline ตั้งแต่ปี 2019 ถึงปี 2023 ในลักษณะการถ่ายมุมกล้องแบบกองโจรตามติดสถานการณ์ในพื้นที่มาซาเฟอร์ ยัตตาเป็นหลัก ระหว่างดูให้ Feel หนัง Found Footage บวกหนังคู่หู Adventure ลอยโขมงผ่านซากปรักหักพังจำพวกอิฐปูนจึงสัมผัสได้ถึงความเหวี่ยงไปมาของมุมกล้องเสมือนอยู่ในเหตุการณ์จริง ขณะเดียวกันก็มีใส่ฉากเป็น Clip ย้อนวัย หรือ Clip ที่เอามาจากสื่อสำนักข่าวที่มาทำข่าวและไปออกรายการหลายแห่งมาเป็น Flashback ประกบชุดข้อมูลให้เราสำรวจเรื่องราวที่ 2 ผู้กำกับต้องการนำสนอไม่ว่าจะในเรื่องครอบครัวหรือประเด็นการเมืองที่กำลังเข้มข้นให้เข้าใจและเห็นภาพตามว่าเกิดอะไรขึ้น ?

- ถึงไม่เข้าใจทั้งหมดว่าต้นเหตุมาจากอะไร ? แล้วแผ่นดินนี้เป็นของใคร ? แต่ทุกครั้งที่เห็นการสูญเสียผ่านตัวบ้านเรือน อาคารเรียน ตัดไฟ ตัดน้ำ จากการใช้อำนาจเกินขอบเขตสารพัดของอีกฝ่ายจนผู้เฒ่า ลูกเด็ก ได้รับผลกระทบจนบาดเจ็บแถมส่งผลไปยันเหล่าสัตว์เลี้ยงโดยเฉพาะฉากบรรดาน้อนไก่กำลังวิ่งหนีตุยจากรถแมคโคร์ที่กำลังไล่ขยี้เป้าหมายตรงหน้าอย่างบ้าคลั่งผมนี้เห็นแล้วบีบหัวใจเหลือเกินว่าน้อนจะเป็นยังไง ? แล้วมันอดที่จะมีอารมณ์ร่วมตามคนปาเลสไตน์ที่กำลังจะเสียบ้านของตนไปไม่ได้ว่ามันจุกจนพูดไม่ออกแค่ไหน ? ถ้าเป็นเราจะรู้สึกอย่างไร ? ถ้าศัตรูหรือใครที่ไหนไม่รู้มาไล่ออกจากบ้านของเราแล้วให้ไปอยู่ที่อื่นโดยที่ไม่มีการช่วยเหลือเยียวยาเลยสักแอ๊ะ แม้แต่ตัว ยูวาล ซึ่งเป็นชาวอิสราเอลยังไม่เห็นด้วยกับการกระทำป่าเถื่อนของคนในชาติตนเองจึงใช้กล้องถ่ายรูปและโทรศัพท์มือถือพร้อมสัญญาณ Internet เป็นเครื่องมือกระบอกเสียงสะท้อนภาพเหล่านั้นให้ทั้งโลกได้รู้ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

-  ถึงบรรยากาศโดยรวมจะเต็มไปด้วยแรงตึงเครียดจากสงครามที่เลี้ยงเวลานานก็มีช่วง Break ให้พักหายใจดื่มน้ำปัสสาวะหลังจากฝ่ายนั้นสะบัดตูดกลับไปรายงานผลเพื่อรอคำสั่งต่อไปด้วยการสำรวจมุมส่วนตัวของ 2 ผู้กำกับที่ซ่อนอยู่ในใจหรือเห็นความสุขเล็ก ๆ ด้วยการจัดงานเลี้ยงต้อนรับพ่อของบาเซลหลังจากได้รับการปล่อยภายในบ้านที่ถูกแปรสภาพจากถ้ำ แต่มิวายโผล่มารวบตัวคนในพื้นที่ไปกลางดึกในขณะพักผ่อน ขนาดว่าอยู่ในช่วงคาบเกี่ยวเหตุการณ์โรคระบาดโควิด-19 ก็หาสน No แคร์ จะแสดงความกร่างในอำนาจที่ถือไว้ต่อไปจนกว่าภารกิจจะเสร็จสิ้นมันเลยทำให้เราหวาดกลัวจนไม่อาจไว้ใจได้ว่าฝ่ายนั้นจะบุกตอนไหน ?  จะมาไม้ไหนต่อ ?

-  ช่วงท้ายพอจะทราบอย่างแน่ชัดแล้วว่าหวยจะออกไป way นั้นเพราะท่าทีของฝ่ายนั้นที่ปฏิบัติมาแสดงให้เห็นแล้วว่าเป็นอย่างไร ? แล้วยิ่งมีแก็งค์นิคมมาสมทบอีก ทั้งที่แค่รับมือกับทหารก็จะแย่อยู่แล้ว ดูไปการมาของแก็งค์นี้อดคิดถึงกลุ่มคนดีย์ที่บ้านเราที่ชอบใช้นิสัยอันงามด้วยความภาคภูมิจัยไปไม่ได้โดยเฉพาะฉากก่อนจากผมนี้รู้เห็นแล้วหดหู่ใจชิหายแต่อย่างน้อยการต่อสู้ของกลุ่มคนปาเลสไตน์ก็ไม่สูญเปล่า เมื่อได้ยินประโยคสนทนาที่ตัว บาเซล ผู้กำกับปาเลสไตน์พูดกับ ยูวาล ผู้กำกับอิสราเอลขณะดูดปู๊นในคืนเดือนหงายประมาณว่า ถึงแข็งแกร่งก็อย่าลืมว่าเคยอ่อนแอมาก่อน นอกจากถูกใจผมในแง่ของความหมายในเชิงให้กำลังใจแล้วมันยังสื่อให้เห็นถึงสัจธรรมอีกอย่างว่า ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าไปตลอดหรอก สักวันหนึ่งก็ต้องมีวันล้ม เพียงแต่ว่าช่วงเวลานี้อยู่ข้างแค่นั้น ฉะนั้นอย่าหลงให้มาก เวลาพลาดมาแล้วมันจะเจ็บไม่ทันตั้งตัว

ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านครับ : EMistique