กังวลกันไหม
ว่าลูกของคุณ จะมีงานทำมั่นคงมั้ย จะมีรายได้ยั่งยืนหรือเปล่า จะหาเงินยังไง จะตกงานมั้ย แล้วตกงานนานหรือเปล่า

ผมเห็นเพื่อนๆผมบางคน หรือคนรู้จักรอบตัว
หาเช้ากินค่ำ ไม่ได้ทำงานประจำ บางคนเป็นพ่อค้าแม่ค้าตามตลาด
มีลูกอย่างต่ำก็ 2 คน หรือ 3 คน มากสุดเคยเห็น 4 คน
จะพูดว่า มันเป็นเรื่องปกติของคนต่างจังหวัด ก็คงไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่านะ แต่มันคงไม่ใช่กับผมหรอก

ตอนนี้ผมยังไม่มีครอบครัวของตัวเองหรอก
มีแฟน แต่เรื่องลูกไม่เคยคิด เพราะยังไม่พร้อมและยังไม่อยากมีภาระน่ะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมมีบ้าน 3 หลัง
หลังแรก = บ้านพ่อ แต่ตอนนี้กรรมสิทธิ์เป็นของผม เพราะพ่อแกเสียแล้ว แม่โอนให้ผมต่อ และตอนนี้ปล่อยเช่ารายเดือนอยู่ บ้านไม่ว่างมาหลายปีแล้ว คนเช่าก็ดีอยู่ ยังไม่มีปัญหาอะไร ผมมีรายได้จากตรงนี้ เอาตรงนี้มาใช้ และทำให้เงินเดือนเก็บเต็มเม็ดเต็มหน่วย

บ้านหลังที่ 2 = บ้านที่ซื้อต่อจากตา ซื้อมาก็รีโนเวทใหม่ทั้งหลัง และตอนนี้อาศัยอยู่ที่นี่

หลังที่ 3 = บ้านที่สุขุมวิท49 ซื้อต่อจากคุณป้า (น้องสาวแท้ๆของยาย) ป้าแกมาขายให้ 2 ล้านบาทถ้วน เพราะแกจะย้ายไปอยู่อเมริกาถาวรกับลูกหลาน และสละสัญชาติไทย ผมซื้อไว้ แต่ตอนนี้ยังไม่คิดจะปล่อยเช่า เพราะเพิ่งย้ายชื่อเข้าทะเบียนบ้านไปกรุงเทพแล้ว

ปอลิง
ตอนนี้ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนเอกชนทั่วไป
หลังจากได้รับพิจารณาปรับเงินเดือนให้ ตอนนี้รับที่ 55k เพิ่งได้ปรับเพิ่มเดือนที่แล้วเอง
passive income อย่างเดียวที่ผมมี คือผมปล่อยบ้านเช่าที่เคยอยู่ ในตัวเมืองจังหวัดที่ผมอยู่ตอนนี้ แต่ผมย้ายมานอกตัวเมืองตั้งแต่โควิด
ผมกำลังคิดว่า ลำพังตอนนี้ตัวเรายังหาเงินยากเลย คือถ้าไม่นับงานประจำนะครับ
ยังดีที่มี passive income ถึงจะแค่อย่างเดียวที่มีอยู่ในมือตอนนี้ก็เถอะ
หมายถึงว่า นอกเหนือจากนี้เราก็ยังไม่รู้จะไปทำอะไรเลย จะค้าขาย มองไปทางไหน ก็มีแต่พ่อค้าแม่ค้า
มีของกินแทบทุกอย่างที่เราคิดได้ ว่าอยากจะทำขาย แต่ก็ได้แค่คิด

ถ้ามีลูกก็คงจะคิดและกังวลมากแน่ๆ
ว่าลูกจะเอาตัวรอดในอนาคตยังไง กลัวเขาไม่มีเงินใช้
กลัวเขาจะไปก่อหนี้ก่อสิน อาจจะเพราะตัวเขาเอง หรือเพราะสิ่งแวดล้อมรอบตัวทำให้เขาเป็นแบบนั้น
กลัวลูกไม่ทันคน กลัวลูกไม่มีเงินใช้จนหิว บลาๆๆ

ผมเห็นสังคมทุกวันนี้ บอกตรงๆว่าตัดสินใจถูกที่ไม่มีลูกครับ ขนาดอายุ 35 แล้ว อีก 5 ปีก็เข้าเลข 4 แล้ว