กระทู้นี้ยาวนิดนึงนะคะ เรามีคนคุยคนนึงค่ะเรารักเค้ามากๆเป็นรักครั้งเเรกเลยค่ะที่รู้สึกว่าได้รักใครซักคนจริงๆ ตั้งเเต่เรากับเค้าคุยกันมาเค้าไม่เคยทำให้เราเสียใจเลยเเม่เเต่ครั้งเดียวเลยค่ะเค้าเป็นคนที่ค่อนโตมากในความสัมพันธ์ เเล้วตอนนั้นเรายังเป็นคนที่ไม่โตเลย เเล้วเราทำให้เค้าเสียใจตลอดสิ่งที่เค้าขอจากเรามีเ้ค่อย่างเดียวเลยค่ะคือความสบายใจ เเต่เราไม้คยให้เค้าได้เลยค่ะในความรู้สึกเค้า จนวันนึงเราทำผิดกับเค้ามากๆ มากจนคนๆนึงจะรับไหวค่ะบวกเรื่องก่อนหน้านี้มันก็สะสมเเล้ววันนั้นมันก็เส้นตายเเล้วค่ะเค้าให้เราเลือกค่ะว่าจะกลับมาเป็นพี่น้องกันหรือจะหาทางเเก้ไขเรื่องที้เกิดขึ้น ถ้าเลือกเเก้ไขเเล้วยังผิดพลาดเค้าจะเกลียดหนูไปเลยเเต่ถ้าเป็นพี่น้องเเบบเดิม คือเราจะทำทุกอย่างเหมือนเดิมเเต่ไม่มีสถานะเเละมีขอบเขตค่ะ ตอนนั้นเรากับเค้าเลือกไม่ตรงกันค่ะเค้าเลือกที่จะกลับไปเป็นพี่น้องค่ะ ตอนนั้นเหมือนจะตายเลยค่ะ ผ่านช่วงนั้นไปซักพักนึงเราก็เริ่มที่จะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นค่ะ เเล้วเราก็กลายเป็นคนที่พยายามทำดีกับเค้าให้เค้าคิดอยากจะกลับมาบ้างค่ะเป็นความพยายามที่ทรมานมากเเต่ทำไงได้ เรายอมรับความจริงได้เเค่เรากับเค้าไม่ได้เป็นอะไรกันตอนนั้นเค้าบอกเราว่าอย่าปิดโอกาสตัวเองเลยรักตัวเองมากๆต้องเจอคนอีกเยอะซึ่งตอนนั้นเราลองเปิดโอกาสให้คนๆนึงค่ะเเล้วมันก็เกิดเรื่องที่เราไม่อยากให้มันเกิดมากที่สุดคือ ณ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกกับคนอื่นที่ไม่ใช่เค้าค่ะซึ่งเราไม่ไม่รู้ด่วยซ้ำค่ะว่าเราเเค่รู้สึกท้อกับการอยู่ตรงที่ ที่มันไม่มีสถานะเราพยายามที่จะอยู่กับเค้าซึ่งเค้าไม่เคยขอให้อยู่ค่ะ หรือเราไปชอบคนอื่นเเล้วจริงๆเรารับความจริงไม่ได้เลยค่ะที่เราไปชอบคนอื่น คือเราเป็นคนที่คิดว่าชอบกับรักมันไม่เหมือนกันค่ะถ้าเราชอบเราก็ชอบข้อดีของเขาแต่ว่าถ้าเรารักเราจะรักในข้อเสียของเขาค่ะก่อนหน้านี้ความชอบและความรักเราอยู่ที่เขาค่ะแต่ตอนนี้ความชอบเราไปอยู่ที่คนอื่นแล้วแล้วมันก็ยอมรับความจริงไม่ได้ค่ะ เรายังอยากมีเขาอยู่ในชีวิตเราเราเข้าใจนะคะว่าถ้ามีอีกคนนึงเข้ามาในความสัมพันธ์ได้แปลว่าเรารู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วแต่มันยังมีความเห็นแก่ตัวที่ว่ามันรู้สึกโหวงเหวงในใจว่าวันหนึ่งเรามีเขาอยู่ตรงนั้นถ้าวันนี้มันไม่มีแล้วมันรู้สึกโคตรจะแย่เราไม่ได้เห็นคนไม่ว่าจะมาแทนที่เขานะคะแต่มันแค่รู้สึกว่าถ้าเราต้องไปรักคนอื่นพี่ไม่ใช่เขามันยอมรับไม่ได้ค่ะ เราก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงนะคะมันเป็นความรู้สึกที่มันย้อนแย้งและมันเห็นแก่ตัวมากๆ เราหาทางออกไม่เจอเลยค่ะสำหรับเรื่องนี้ ซึ่งนับวันเราก็ยิ่งรู้สึกกับคนใหม่มากขึ้นรู้สึกกับเขาน้อยลงจนตอนนี้มันกลายเป็นความรู้สึกผิดที่ว่าเห็นแก่ตัวจังไหนบอกจะรอเขาแล้วมันสับสนว่าควรจะรอเขาต่อไปหรือว่าเราจะเริ่มต้นใหม่ดีถ้าเราเลือกคนใหม่แล้วสักวันหนึ่งเขากลับมาไม่เห็นเรารออยู่ตรงนั้นแล้วจะทำยังไงแต่ถ้าเราเลือกเขาเราก็รู้สึกผิดกับคนใหม่ว่าเขาผิดอะไรทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เขาก็เป็นคนที่ดีคนนึงเลยค่ะคนใหม่ จนมาวันนี้เราได้ตัดสินใจที่จะพูดความจริงกับเค้าค่ะเราบอกเขาไปว่ามีเรื่องจะคุยด้วยเย็นนี้เขาก็โอเคค่ะจะคุยกับเรา เราทนกับความรู้สึกที่มันผิดมากเกินไปไม่ได้แล้วเพราะเราก็รู้สึกว่าเรายังมีผลกับชีวิตเค้าอยู่ เขาก็มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบแล้วยังต้องมาคิดเรื่องของเราอีกมันรู้สึกผิดค่ะ เพราะสาเหตุที่เขาเลือกที่จะกลับมาอยู่ในความสัมพันธ์เดิมเพราะเหตุผลเขาไม่อยากมานั่งระแวงค่ะคือวันๆหนึ่งเขาก็ทำงานเหนื่อยมามากแล้วถ้ายังต้องมานั่งระแวงเรื่องของเราอีกเขาบอกว่าเขาไม่อยากเป็นคนแบบนั้นค่ะเขาขอรักตัวเองก่อนแต่ว่าเขาก็ยังรู้สึกกับเราเหมือนเดิมซึ่งเราก็ยอมรับความจริงนะคะตรงนี้ เราไม่อยากให้เขาต้องมานั่งคิดเรื่องของเราแล้วถึงแม้ว่าเราจะยังยอมรับไม่ได้ที่จะไม่มีเขาในชีวิตเลยแล้วสักวันหนึ่งเขาจะไปรักคนอื่นนะมันยังรับความจริงข้อนี้ไม่ได้ค่ะตอนนี้เราถึงสับสนว่าเราควรจะเลือกอะไรดีเราเข้าใจนะคะว่ารักไม่ต้องครอบครองแต่ว่าเราห้ามไม่ได้ค่ะความรู้สึกของเรา เราไม่ใช่คนเก่งที่จะจัดการความรู้สึกของตัวเองได้ค่ะมันเป็นนิสัยเสียไปแล้วค่ะ ยอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้แต่ความรู้สึกที่เรามีให้กับคนใหม่มันก็เพิ่มมากขึ้นทุกวันค่ะตอนแรกแค่ชอบนะคะตอนนี้ขนาดความรักที่มีให้เขาคนนั้นมันก็เริ่มแบ่งมาทีละเล็กทีละน้อยค่ะ สมองเรามันคิดนะคะว่าอยากจะเริ่มต้นใหม่แต่ใจเรามันบอกว่าถ้าเราเริ่มต้นใหม่แล้วบอกกับเขาตรงๆวันพรุ่งนี้ไม่มีเขาแล้วนะมันก็รู้สึกดิ่งขึ้นมาเราคิดเรื่องนี้มาสักพักใหญ่แล้วค่ะแต่ที่เราเลือกจะบอกความจริงกับเขาวันนี้เราก็แค่อยากจะยอมรับให้ได้ว่าสักวันหนึ่งถ้ามันยังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่องนี้มันก็จะเกิดขึ้นอยู่ดีงั้นให้มันเกิดขึ้นเร็วๆรู้สึกน้อยๆดีกว่าค่ะก่อนที่มันจะรู้สึกมากไปกว่านี้ เราไม่รู้นะคะว่าทางที่เราเลือก ณ ตอนนี้มันผิดหรือถูกถ้าเราคิดว่าทางที่เราเลือกตอนนี้มันดีกับทั้ง 3 ฝ่ายค่ะมีกับทั้งตัวเราเขาแล้วคนใหม่ค่ะ เย็นนี้ถ้าถึงเวลาที่เราต้องมาพูดกันจริงๆเราไม่รู้หรอกนะคะว่าเราจะกลายเป็นคนที่แตกสลายไปมากกว่านี้หรือเปล่าแต่อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดเนอะในอนาคตเราอาจจะเป็นคนที่เลือกทางผิดก็ได้ค่ะเราถึงตอนนั้นเราก็คงมานั่งคิดว่าทำไมตอนนั้นถึงตัดสินใจแบบนั้นเราอาจจะเสียใจทีหลังก็ได้แต่ตอนนี้เราคิดว่าทางเลือกที่เราเลือกนะคะมันดีที่สุดแล้วถึงมันจะเสียใจมากๆแต่ตอนนั้นเวลาก็คงจะเยียวยาขอให้เป็นแบบที่เราคิดไว้นะ อยากจะให้ทุกคนที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้ช่วยแสดงความคิดเห็นนะคะหรือแชร์ประสบการณ์ที่เคยผ่านคล้ายๆเรามาเราต้องการความคิดเห็นมากๆเลยค่ะเราก็เป็นแค่เด็กคนนึงที่ไม่ได้โตเลยในความสัมพันธ์เราพึ่งมาเริ่มคิดได้ว่าเราควรจะรักษาสิ่งที่มีอยู่ค่ะ เพราะ​ถ้าเสียมันไปแล้วมันจะไม่กลับคืนมาแน่นอน ​มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยนะคะ ตอนนี้ถึงเราจะอยากครอบครองเขาแต่ความหวังดีตอนนี้มันมากกว่าความอยากของเรา ​เราไม่อยากให้เขาต้องเสียใจอีกแล้วเพราะถ้าเขาเสียใจเพราะเราเราก็คงเสียใจมากกว่าเขาเป็น 10 เท่า มันเจ็บแต่มันจบเราคงผ่านไปได้ยากแต่เดี๋ยวเวลาก็จะเยียวยาเราเองเนอะ ขอบคุณที่อ่านจนจบเเละรับฟังนะคะ